Οι Έλληνες οδηγοί είναι γνήσιοι απόγονοι του Οιδίποδα.Όταν βρίσκονται σε σταυροδρόμια κάνουν τη λάθος κίνηση
και αυτό το πληρώνουν ακριβά.
Η εικόνα είναι από το τρίστρατο του κόμβου του Επταπυργίου,
στη συμβολή δηλαδή των Δήμων Αγίου Παύλου και Συκεών.
Σ' αυτό το σημείο εκτυλίσσονται καθημερινά τραγελαφικές
σκηνές , όταν οι ερχόμενοι από τις Συκιές και επιθυμούντες
να κατευθυνθούν προς την Περιφερειακή αγνοούν τον κόκκινο
σηματοδότη και καταλαμβάνουν το σημείο του δρόμου,
από όπου θα περάσουν όσοι οδηγοί πηγαίνουν προς
τις Συκιές ή τη Νεάπολη.
Το αποτέλεσμα είναι να μπλοκάρονται οι πάντες , εισερχόμενοι
και εξερχόμενοι , από όλες πια τις κατευθύνσεις, αφού
"ενός κακού δοθέντος μύρια έπονται" , όπως έλεγαν
οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.
Αποτέλεσμα του προηγούμενου αποτελέσματος είνα
και να κηρύσσονται μίνι τοπικοί πόλεμοι
με κορναρίσματα στη διαπασών,
ακατανόμαστες ύβρεις γηπεδικού τύπου,
ελιγμούς και ηρωικά γιουρούσια μαινόμενων οδηγών
σε στιλ εξόδου των πολιορκημένων του Μεσολογγίου,
ενώ δε σπανίζουν ακόμη και οι χειροδικίες
και τραυματισμοί ανάμεσα στους πιο αψίκορους.
Θα παρατηρήσετε ότι αυτό το φαινόμενο συμβαίνει
παντού σε ολόκληρη την Ελλάδα και δεν είναι ίδιον
γνώρισμα των Θεσσαλονικέων οδηγών.
Θα πείτε επίσης ότι δεν υπάρχει η στοιχειώδης τροχαία
αστυνόμευση για την επιβολή του αυτονόητου.
Συμφωνώ απολύτως μαζί σας. Όλοι μας συλλήβδην οι ΙΧίδες
είμαστε τόσο ηλίθιοι ατομιστές και τόσο στρεψόδικοι
εγωιστές , που βγάζουμε τα μάτια μας με τα ίδια μας τα χέρια,
ενώ η Τροχαία το παίζει προ πολλού άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε
και βρίσκεται μονίμως, όταν τη χρειάζεσαι, στην παρακάτω ρούγα.
Το φοβερό είναι ότι επαναλαμβάνουμε τακτικά
το ίδιο λάθος, έχοντας προφανώς ξεχάσει τη σημασία
της λαϊκής πάνσοφης ρήσης "τα παθήματα μαθήματα!".
Θελέσ' τα και παθέσ' τα μας λοιπόν!
Έτσι όπως έχουμε καταντήσει , στο τέλος θα φάμε τις σάρκες μας.
Εμείς οι , κατά τα άλλα, "ανώτεροι", οι "πολιτισμένοι",
οι "δώσαντες τα φώτα στους βαρβάρους"...
Έχω τη γνώμη ότι για τον Έλληνα οδηγό ταιριάζει κουτί
ο στίχος του Κώστα Βάρναλη:
"γέρασα και ως δε φελούσα κι αχαΐρευτος κυλούσα".
