Οι λησμονημένοι ποιητές

ΟΜΗΡΟΣ ΜΠΕΚΕΣ

(1886-1971)
Έζησε στην Κωνσταντινούπολη, όπου εργάστηκε στη Μέση
Εκπαίδευση ως καθηγητής της ελληνικής και γαλλικής φιλολογίας.
Ανήκει στους καθαρόαιμους δημοτικιστές και οπαδούς της
παραδοσιακής ποίησης, με εμφανέστατη την επίδραση
του Παλαμά πάνω στο έργο του.
Τα ποιήματά του είναι διαποτισμένα από την ελληνολατρία
των αρχών του 20ού αιώνα αλλά και την έντονη ηδυπάθεια,
που κατά τον Μιχάλη Μερακλή, "φτάνει συχνά
σε μιαν απροκάλυπτη σαρκολατρία.".


Η δούκισα η χλομή

Στου πύργου την ιστορική την πόρτ' αγνάντια
προσμένει τ' ολομέταξο παϊτόνι.
Αχτιδολούζουνε στα οικόσημα διαμάντια
το αστραφτερό της πόρτας του μαόνι.

Κ' η δούκισα , η χλομή σαν ανεμώνη,
που η νιότη της του χάρου πάει ενάντια,
σηκώνοντας προβάλλει απ' το σαλόνι
τα μαύρα της πέπλα μ' άσπρα γάντια.

Κι ως πήδηξε ψηλά το σκαλοπάτι,
και με πλατάγιασμα πλατύ και χρυσαφένιο
κυλίστηκε το αμάξι στο τριόδι,

μαρμαρωτό λες έμεινε στο μάτι
το φως που έχει χαράξει, κοντυλένιο
μέσ' απ' τη διάφανη την κάλτσα το άσπρο πόδι.