ΕΝΥΠΝΙΟ 2

Dreaming
Form of mental activity, different from waking thought, that occurs during sleep. The nature of dream activity has been characterized by many clinical and laboratory studies. These studies show that dreams are more perceptual than conceptual : things are seen and heard rather than being subjected to thought. In terms of the senses, visual experience is present in almost all dreams; auditory experience in 40 to 50 per cent; and touch, taste, smell and pain in a relatinely small perc entage. Aconsiderable amount of emotion is commonly present- usually a single, stark emotion such as fear, anger or joy rather than the modulated emotions that occur in the waking state . Most dreams are in the form of interrupted stories, made up partly of memories, with frequent shifts of scene…
Dream Content
This new knowledge of the biology of dreaming does not suggest that dreams have no meaning. Dreams are meaningful mental products, just as thoughts and daydreams are. They express important wishes, fears, concerns and worries of the dreamer, so undoubtedly the study and analysis of dreams can sometimes be a useful procedure, revealing different aspects of a person’ s mental functioning.

Encarta Encyclopedia

ΠΡΙΝ

Επιστρέφω στο σπίτι με την ελπίδα ότι το αλκοόλ που κατανάλωσα θα με βοηθήσει να κοιμηθώ λιγάκι . Λογαριάζω όμως χωρίς τον ξενοδόχο . Ενώ το σώμα ζητά απεγνωσμένα ξεκούραση , το μυαλό δουλεύει ακατάπαυστα , πλάθει βασανιστικές υποθέσεις για τα αίτια της απουσίας της Αναστασίας. Ξημερώματα εγκαταλείπω τη μάχη και ανάβω απελπισμένος το πορτατίφ . Παίρνω το Φάουστ από το κομοδίνο και αρχίζω να διαβάζω.
Η νύχτα της Βαλπουργίας, οι μάγισσες , τα τέρατα, τα άσεμνα συμπλέγματα, οι δήμιοι που φορούν μαύρες κουκούλες αποδεικνύονται παραδόξως άριστα υπνοφόρα, κάνουν σύντομα τα βλέφαρα να βαρύνουν . Η δαιμονική φιγούρα του Μεφιστοφελή περιδιαβαίνει στο μυαλό μου , σκορπώντας τα θεία δώρα του ύπνου και στις πιο απρόσιτες περιοχές του εγκεφάλου.
Βυθίζομαι ηδονικά στα σκεπάσματα .
ΚΑΤΑ
Κλείνοντας όμως τα μάτια έχω την εντύπωση ότι περνάω σε μιαν άλλη διάσταση. Βρίσκομαι μεταξύ ύπνου και βύθου. Περιφέρομαι, λέει, σε ένα ερειπωμένο σπίτι του 18ου αιώνα. Τα βήματά μου με φέρνουν σ’ έναν αφύσικα μακρύ διάδρομο. Στους τοίχους κρέμονται αραχνιασμένα πορτρέτα βλοσυρών ανθρώπων, που φορούν μαύρα ρούχα με πελώρια άσπρα μπλαστρόν . Σταματώ μπροστά σε μια πόρτα στο βάθος. Στρίβω το χερούλι . Βρίσκομαι σ’ ένα μεγάλο δωμάτιο, ένα χώρο που είμαι βέβαιος ότι τον έχω ξαναδεί . Δεν είμαι μόνος. Μια γυναίκα κάθεται σε μια καρέκλα μπροστά στο παράθυρο. Αριστερά της υπάρχει ένα τραπέζι κατάφορτο από βιβλία . Δεξιά της ένα κρεβάτι. Τα βαριά παραπετάσματά του παραθύρου είναι τραβηγμένα. Έξω το ολόγιομο φεγγάρι έχει προβάλει μέσα από τα σύννεφα και ρίχνει το χλομό του φως στο ποτάμι. Η πλάτη της γυναίκας είναι γυμνή ως τη μέση , διακρίνω καθαρά τη ροδαλή σάρκα της . Πάνω στο περβάζι του παραθύρου ακουμπισμένο ένα βιβλίο. Δε με έχει αντιληφθεί. Κοιτά την πανσέληνο , που ταξιδεύει μες στα σύννεφα .
Ξαφνικά το κεφάλι της φωτίζεται από ένα άλικο φως και αρχίζει να στριφογυρίζει γύρω από τον άξονά του . Βλέπω το πρόσωπο της να παίρνει σε κάθε περιστροφή το σχήμα άλλοτε της Αρετής και άλλοτε της Αναστασίας.
Είμαι καρφωμένος στη θέση μου φρικιώντας από το απόκοσμο θέαμα, όταν ξαφνικά ένα φτερωτό πλάσμα περνά μέσα από το τζάμι και προσγειώνεται μπροστά της. Ένα γυμνό παιδάκι , ένας στρουμπουλός ερωτιδέας! Αντί για τόξο, κρατά με τα δυο του χέρια μία τεράστια σπάθα. Στην επιφάνειά της διακρίνεται σκαλισμένη η φράση : Ηodie mihi, cras tibi… Ο ερωτιδέας κοιτάζει τη ρεμβάζουσα γυναίκα . Στη θέση των οφθαλμών του δύο πυρακτωμένα κάρβουνα. Πλησιάζει και σηκώνει τελετουργικά τη σπάθα πάνω από την αμέριμνη κεφαλή της. Μαντεύοντας τις προθέσεις του με πλημμυρίζει ένα κύμα τρόμου. Προσπαθώ να την προειδοποιήσω για το επερχόμενο τέλος , αλλά δε βγαίνει ήχος από το στόμα μου. Το απαίσιο όργανο διαγράφει μια μεγαλοπρεπή τροχιά και πέφτει πάνω στον τρυφερό λαιμό. Πριν το κεφάλι πέσει στο πάτωμα , το παιδί, με μια χαριτωμένη κίνηση, το πιάνει από τα μαλλιά . Κάνει ύστερα ένα ακροβατικό πήδημα και περνά μέσα από το κλειστό παράθυρο. Εξαφανίζεται κρατώντας το ματωμένο κεφάλι. Τρέμοντας παρατηρώ το ακέφαλο σώμα , που παραμένει ακίνητο στην καρέκλα, στραμμένο πάντα προς το χαμογελαστό φεγγάρι…
ΜΕΤΑ
Hodie mihi, cras tibi . Σήμερα εμένα , αύριο εσένα ! Μια από τις παροιμιώδεις λατινικές φράσεις , που μας έβαζε να αποστηθίζουμε ο Ιορδανίδης προ αμνημονεύτων χρόνων στο Ένατο Γυμνάσιο. Τι, στο καλό, ξεπήδησε μέσα στο όνειρο; Και πού έχω ξαναδεί την εικόνα με τη γυναίκα και την πανσέληνο; Ετοιμάζω βαρύθυμος ένα διπλό ελληνικό. Το κεφάλι μου είναι νταούλι από την αϋπνία και την επήρεια του εφιάλτη. Ετοιμάζομαι μηχανικά για τη δουλειά . Βάζω τα έγγραφα και τις σημειώσεις μου στη τσάντα , αναζητώ τα κλειδιά μου.
Τη στιγμή όμως που ανοίγω την πόρτα , μια αστραπή φωτίζει το μυαλό μου. Αφήνοντας την πόρτα μισάνοιχτη, ορμώ στη βιβλιοθήκη. Ψάχνω με πυρετώδεις κινήσεις στα ράφια με τα βιβλία τέχνης. Βρίσκω , επιτέλους, τον ογκώδη τόμο με τον τίτλο Η έσω ζωή . Στη σελίδα 163 ανακαλύπτω το θησαυρό που γυρεύω. Ο πίνακας του Γιόχαν Πέτερ Χάσενκλέβερ με τον τίτλο: Η αισθηματίας!Ο πίνακας που είχαμε δει με την Αρετή στην πινακοθήκη του Ντ. πριν από μερικά χρόνια. Είχαμε μάλιστα παρακολουθήσει την ανάλυσή του στα αγγλικά από μία ξεναγό σ΄ ένα γκρουπ τουριστών από την Ισπανία. Θυμάμαι καθαρά : είχε επισημάνει πως το κορίτσι που ρεμβάζει μπροστά στο παράθυρο είναι κοινό θέμα στη ρομαντική ζωγραφική του δέκατου ένατου αιώνα , ότι ένας άλλος ζωγράφος , ο Γκασπάρ Νταβίντ Φρίντριχ, ο οποίος ήταν και ο μετρ του είδους, είχε ζωγραφίσει δεκάδες τέτοιες φιγούρες, και πως το ανοιγμένο βιβλίο πάνω στο περβάζι είναι ο Βέρθερος του Γκέτε, βιβλίο που, σύμφωνα με τις παιδαγωγικές αντιλήψεις της εποχής, ανήκε στα βλαβερά αναγνώσματα για τις ευαίσθητες γυναικείες ψυχές…
Αυτό ήταν: κοιμήθηκα με το Φάουστ και ξύπνησα με το Βέρθερο ! Κοιτάζω σαν χαμένος τη φωτογραφία. Ο εφιάλτης έβγαλε στην επιφάνεια του μυαλού μου τον πίνακα ενός ρομαντικού ζωγράφου! Ποιος αβυσσαλέος δαίμονας ανακάτεψε σ’ αυτήν την απωθημένη εικόνα τα δυο πιο αγαπημένα πλάσματα της ζωής μου; Και γιατί θυσίασε το ένα από τα δύο;