ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ ΓΙΑ ΔΑΚΡΥΑ (TOO LATE FOR TEARS)
Ασπρόμαυρο, ΗΠΑ, 1949, διάρκεια 99´.
Σκηνοθεσία: Μπάιρον Χάσκιν
Σενάριο: Ρόι Χάγκινς
Παίζουν: Λίζαμπεθ Σκοτ, Νταν Ντιουρία, Ντον ΝτεΦόρ, Άρθουρ Κέννεντι
«Ένα παντρεμένο ζευγάρι με το αυτοκίνητό του μεταβαίνει μέσα στην
νύχτα για μια φιλική επίσκεψη. Ξαφνικά κάποιος, από ένα άλλο αυτοκίνητο,
με το οποίο διασταυρώνονται, τους ρίχνει ένα χαρτοφύλακα με 60.000
δολάρια.
Η γυναίκα, φιλοχρήματη και μοιραία, επιμένει να τα κρατήσουν και τελικά αποφασίζουν να τα φυλάξουν σε μια θυρίδα. Όμως το γαϊτανάκι των εξελίξεων ξετυλίγεται αστραπιαία.
Μεγάλη εντύπωση μου προξενεί ο
μινιμαλισμός του Μπάιρον Χάσκιν (Ο πόλεμος των κόσμων, Από τη γη στη
σελήνη), που χωρίς τίποτα το περιττό, τοποθετεί με ταχύτητα και ακρίβεια
όλα τα μυθοπλαστικά υλικά. 
Έτσι στο σκηνοθετικό μίξερ του μπαίνουν όλα τα δεδομένα και η καταγγελτική του κριτική, σωστή και σκληρή.
Παράλληλα, οι ρόλοι, η μουντή ασπρόμαυρη φωτογραφία, το σωστό μοντάζ, επιτείνουν μια αίσθηση πανικού και σπασμωδικών κινήσεων.
Μέσα στα πολλά ατού αυτού
του περίφημου νουάρ, είναι οι διάφορες υποπλοκές του, που ενώνονται με
σπουδαία αφηγηματική μαεστρία. Δημιουργείται τέλεια μια αίσθηση ασφυξίας
και αδιεξόδου. Πιθανόν το φιλμ να θεωρηθεί μισογυνικό, αλλά απλώς με την
μοιραία ξανθιά σταρ (έξοχη η Λίζαμπεθ Σκοτ, που συνοδεύεται από τον
σχεδόν τραγικό ρόλο του Νταν Ντιουρία) σηματοδοτείται το πάθος του
χρήματος και η έλλειψη ίχνους συναισθήματος.
Η ηρωίδα είναι ουσιαστικά το άπληστο κομμάτι των μεταπολεμικών ΗΠΑ, εκπροσωπώντας το με κάθε κόστος κυνήγι του χρήματος.
Ο Μπάιρον Χάσκιν, έμπειρος και με γνώση, ενώνει αφηγηματικά με τεθλασμένη γραμμή τη σύμπτωση, το μοιραίο και το ταυτόχρονο με το α-σύγχρονο, το απο-δομημένο και το απο-συντονισμένο… και αυτά με τη σειρά τους με την ουτοπία και το πάθος. Παράλληλα, συγχρονίζει την απαισιόδοξη ιστορία του με μια υποπλοκή αισιόδοξης εξέλιξης. Τα δάκρυα περίσσεψαν, οι ήρωες κουράστηκαν, καιρός να αναπαυτούν.»
Πηγήκριτικού σημειώματος: Kemes.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου