Τρίτη, Νοεμβρίου 25, 2025

Άννα Καρένινα : Το αριστουργηματικό βιβλίο του Λέοντος Τολστόι και η μνημειώδης ταινία του 1935 με την Γκρέτα Γκάρμπο

 File:Anna Karenina 1935.jpg


Η Καρένινα στο τρένοTurner Classic Movies — thisobscuredesireforbeauty: Greta Garbo in:...

 «Το ποίημα αυτό του Αναστάσιου Δρίβα, δημοσιευμένο το 1936 (περ. Τα Νέα Γράμματα, τχ. 9-10) και περιλαμβανόμενο στην ενότητα των μοντέρνων ποιημάτων του «Μια δέσμη αχτίδες στο νερό», είναι πιθανόν το πρώτο ελληνικό ποίημα με θέμα μία γυναίκα ηθοποιό-ίνδαλμα, την Greta Garbo (1905-1990). Ποίημα λατρευτικό για τη διάσημη ηθοποιό, συντίθεται από έντονες οπτικές εικόνες, που πιθανόν βασίζονται σε οπτικά ερεθίσματα από ταινίες της, και χαρακτηρισμούς του εσωτερικού κόσμου της, που προσπαθούν να υποβάλλουν την «ενδόμυχη» ουσία της σχέσης ανάμεσα στον ποιητή και το γυναικείο κινηματογραφικό είδωλο. 

Η ενενηνταπεντάλεπτη ταινία Anna Karenina (1935), που σκηνοθέτησε ο αμερικανός σκηνοθέτης Clarence Brown, με πρωταγωνίστρια την Greta Garbo, είναι η γνωστότερη κινηματογραφική μεταφορά του περίφημου ομώνυμου μυθιστορήματος του Λέοντα Τολστόι (πρώτη δημοσίευση σε συνέχειες σε περιοδικό, 1873-1877), με δεδομένα ότι η παραγωγή της έγινε από τη μεγάλη χολυγουντιανή εταιρεία «Metro-Goldwyn-Mayer» και η πρωταγωνίστριά της ήταν μια από τις διασημότερες ηθοποιούς της εποχής της. Σε δύο σκηνές της ταινίας βασίστηκε το ποίημα του Αναστάσιου Δρίβα «Μια δέσμη αχτίδες στο νερό, 23» (1937). Ο Δρίβας αξιοποίησε ιδίως αφηγηματικά και εκφραστικά στοιχεία της δεύτερης σκηνής, η οποία αφηγείται την τραγικότερη στιγμή της ταινίας (και του μυθιστορήματος), την αυτοκτονία της Καρένινα.»

ΠΗΓΗ :selidodeiktes.greek-language.gr

https://filmintertextuality.weebly.com/uploads/5/3/3/4/53348865/3112160.jpg

 

Η Καρένινα στο τρένο

Ράγισμα πάγων σε πολική ατέλειωτη μοναξιά 

φλόγα του κίτρινου κερένιου ρόδου — 

πάθος που ξέρει να μεταπλάθεται

 τεφρή ουσία

 μυστική πηλός στα χέρια του τεχνίτη. 

 

Είν’ η σκιά σου καθώς σπαράζει 

όμοια με τη ζεστή φτερούγα του πουλιού

 σα μάτωσε το τρυφερό απάτητο χιόνι—

 ομορφιά ευκίνητη σπασμωδική και σαν από κοράλλι.

 Είν’ η σκιά σου 

φωνή του ενδόμυχου δοκιμασμένου κόσμου

 το αστάθμητο η απόχρωση 

ο λυγμός των αποσιωπήσεων 

η τομή που ξεχωρίζει 

η αιχμή που θανατώνει. 

Η ευγένεια η καλοσύνη χρωματίζουν τη μορφή σου 

η αιθρία του χιονιού του κύκνου συμπληρώνει το μυστήριό της — 

ένα με την ύλη του γλαυκού σαν ξημερώνει 

ένα με το κόκκινο τριαντάφυλλο 

στη μοναξιά του χειμωνιάτικου κήπου.


Αναστάσιος Δρίβας, Τα έργα, φιλολ. επιμ. Ευριπίδης Γαραντούδης & Μαίρη Μικέ, Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη, Αθήνα 2012, σ. 258-259

Δεν υπάρχουν σχόλια:

«Όταν θέλεις να μάθεις ποιος είσαι, κοίτα τους τάφους»» ..Το σημείο όπου τέμνονται αλλά και αποκλίνουν η αρχαιοελληνική και η χριστιανική φιλοσοφία τοτ θανάτου

  Ο Χορός του Θανάτου (αντίγραφο τοιχογραφίας του 15ου αιώνα· Εθνική Πινακοθήκη της Σλοβενίας)· Η κεντρική ιδέα της είναι η παγκοσμιότητα τ...