Νίκος Κυριακίδης
Ο Νίκος Κυριακίδης γεννήθηκε το 1960 πίσω απ’ τα προσφυγικά του Αϊ-Σώστη. Είναι μαθηματικός. Πρωτοεμφανίστηκε στο διαδίκτυο το 2011 και οι “Δρόμοι με ματωμένα γόνατα” είναι το πρώτο του βιβλίο. Ο Νίκος Κυριακίδης συνεργάζεται με την ομάδα G.A.P. Gathered Avand-Gard Poets
Δημοσιεύσεις σε λογοτεχνικά περιοδικά:
σοδειά, τεύχη 13, 14, 16
ΕΝΕΥΚΤΗΡΙΟ, τεύχος 98
Μανδραγόρας, τεύχος 47
Το παράθυρο, Μάρτιος 2012
ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ
ΠΟΙΗΣΗ
Ψευδή πορφύρα περιβάλλεται … (Ρώμη 2021)
Οι πικροί άνθρωποι (‘Οστρια 2018)
Χρόνος (Σαιξπηρικόν 2017)
Γύμνασμα (Συμπαντικές Διαδρομές 2015)
Δρόμοι με ματωμένα γόνατα (Ars Poetica 2013)
ΘΕΑΤΡΙΚΟ
Η κέντα (Ρώμη 2021)
Ποίηση του Νίκου Κυριακίδη στο διαδίκτυο:
1.στο Ιστολόγιο Στιγμές
2.Αφιέρωση στον Νίκο Κυριακίδη στο Τρένο της ποίησης
3Ανθολόγηση ποιημάτων στο ΠΟΙΗΤΙΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ/whenpoetryspeaks.gr
ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΓΡΑΦΗΣΣτάθηκε ακίνητη και με κοιτούσε
Τη λέγαν –
«Κάτι δάκρυα που ξεκινούν από κάπου».
Πήρα από τις μνήμες
Όσες είχαν αξιοπρέπεια τουλάχιστον
Κι έσκυψα λίγο.
Καμία απόκριση στα βήματα.
Πρέπει να με κοιτούσε ακόμη.
Το δειλινό ευτυχώς διαλύει, κάθε φυγή στο παρελθόν.
Πένθος για πολλούς, αυτό που θα ήταν μνήμη,
Άλλο ξεχωριστό, κάθε φορά.
«Αγάπη μου –
Με συνάντησα
Με τη μορφή μιας γριάς το απόγευμα.
Εσύ κάτι θα έδινες.
Εγώ έφυγα…
Ήταν σαν να βρέθηκα πάλι στην αυλή,
Να φοβάμαι τις κάμπιες και άρα τα παιχνίδια.
Ήταν μάλλον νηστική
Όπως εγώ, χωρίς αίμα.
Α! Για την εγχείρηση,
Να μην ξεχάσεις:
Θέλω να μην ευχηθεί
Κανείς».
ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΤΑΜΕΙΟ
Ο θάνατος είχε κέφια τελευταία.
Παίζοντας μαζί μου,
Έπαιρνε κάθε φορά το πρόσωπο των κοριτσιών
Που ποτέ δεν τόλμησα να προσεγγίσω
Να τους μιλήσω
Να τα αγγίξω,
Αν και το ήθελα.
«Θα σε άγγιζαν» είναι σαν να μου λέει –
«θα ήταν κάμποσα τα βράδια, τα πρωινά, που θάσασταν μαζί.
Αλλά τότε με φοβόσουν
Με ξόρκιζες.
Τις έχανες πριν τις μυρίσεις.
Όλα σε πήγαιναν,
Δεν οδηγούσες».
Και μετά φεύγει για λίγο.
Σκασμένος στα γέλια, ο βλάκας.
«Αλλά πού το ξέρει ακριβώς το πόσο πολύ κάποιες
Μου άρεσαν ή θα μου άρεσαν, σαν μεγάλωναν;»
Το ξέρει μάλλον
Γιατί είναι ομιλητική πολύ
Η δειλία μου.
Γιατί δεν υπάρχει κάτι πιο διαφανές
Απ’ την ανεπάρκεια.
SOUNDCLOUD
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου