Ούτε οι Ευρωπαίοι ήξεραν!
Του Ιωάννη Δαμίγου
anoixtoparathyro.gr
Ο μονόδρομος του παρανοϊκού καπιταλισμού, η αυξανόμενη αίσθηση του “Ζήσε και άσε τους άλλους να πεθάνουν”, δεν θα μπορούσαν να αφήσουν ασυγκίνητους, τόσο τον “πατριώτη” Ζελένσκι, όσο τους συνεργάτες και τους φίλους του. Δεν θα ασχοληθώ με ονόματα, κυκλώματα, καταχραστές δημοσίου χρήματος, στην προκειμένη περίπτωση Ευρωπαϊκών και όχι μόνο κονδυλίων και ειδών παροχής στρατιωτικού βαριού οπλισμού. Μα με τον μηχανισμό όμοιων Ευρωπαίων απατεώνων, ίσως και μιζαδόρων της όλης επιχείρησης.
Πακτωλός εκατομμυρίων έχει εισρεύσει στην "πατριωτική" Ουκρανία, όπλα, πύραυλοι και λογής στρατιωτικός εξοπλισμός, προκειμένου να αντισταθεί πυλώνας κατά του Ρώσου κατακτητή, του εχθρού, που από πάντα επιβουλεύονταν τα εδάφη της, ε;. Έτσι, χωρίς λόγο! ΄Όχι γιατί αθετώντας υπογραφές, συμφωνίες και συμβάσεις, βρέθηκαν στην αυλή της οι Νατοϊκοί σύμμαχοι! Όχι γιατί ποτέ δεν ξέχασαν οι Αμερικανοί, το μεγάλο και παλαιό σχέδιό τους, για διαμελισμό της σε πολλά, μικρά και αδύναμα κρατίδια, που γρήγορα θα εξαγόραζαν. Όχι γιατί θα έστρεφαν, μέσα από την συνεχή και βίαιη λιτότητα, τα φερέφωνά των ΗΠΑ τους Ευρωπαϊκούς λαούς, εναντίον της. Απλώς, ξύπνησε ένα πρωινό ο Πούτιν και σκέφτηκε, δεν κάνω μια επίθεση στην Ουκρανία και από εκεί; να αρχίσω να καταλαμβάνω την Ευρώπη;
Αυτό το γελοίο παραμύθι διάβαζαν κάθε βράδυ μέσα από τα δελτία ειδήσεων, στους αδαείς Ευρωπαίους πολίτες, πέρα από το οικονομικό άγριο στρίμωγμα, πείθοντάς τους πως η κόκκινη αρκούδα, ξύπνησε από την χειμερία νάρκη, της προσπάθειας αποσταθεροποίησής της και θα επιτεθεί. Επειδή η Ρωσία είχε από αιώνες πολιτισμό, ιστορία και παιδεία, σε αντίθεση με αυτή την διακοσίων χρόνων του συνονθυλεύματος των ΗΠΑ, ήξερε τον τρόπο να ανασυνταχτεί, να σταθεί στα πόδια της και να εργαστεί έτσι, ώστε να είναι έτοιμη σήμερα να αντισταθεί, αλλά και να αποτρέψει οποιαδήποτε απειλή εναντίον της, χτίζοντας ισχυρές συμμαχίες. Οι οικονομικά καταχρεωμένες ΗΠΑ, με 36 και πλέον τρισεκατομμύρια δολάρια, κατάφεραν να χρεώσουν τα έξοδα ενίσχυσης του πολέμου των στους δουλοπρεπείς και οικονομικά εξαρτώμενους στο ξεδοντιασμένο άρμα της, Ευρωπαίους. Άλλοι χρεωμένοι αυτοί, στρεφόμενοι κατά της Ρωσίας, που τροφοδοτούσε την “ατμομηχανή” της Ευρώπης, Γερμανία και όχι μόνο με φτηνή ενέργεια, κήρυξαν τον πόλεμο με την σειρά των, μέσα από αλλεπάλληλες οικονομικές κυρώσεις, ελπίζοντας μάταια σε αποδυνάμωση της Ρωσικής οικονομίας. Αποτέλεσμα, η Ευρώπη παραπαίει οικονομικά, επίσημα πλέον μετά την έκθεση του ΔΝΤ. Καλά, ο Μητσοτάκης δεν γνώριζε, όπως αρέσκεται να δηλώνει, μα ούτε οι Ευρωπαίοι ήξεραν; Όμοιοι! Ούτε φαντάστηκαν, αλίμονο, σε ποιον απατεώνα χάριζαν δισεκατομμύρια (που λείπουν τραγικά από τους Ευρωπαϊκούς λαούς σε συνεχή λιτότητα) και οπλικά συστήματα (που μας λείπουν από τα νησιά, άλλη ιστορία για αδαείς παραμυθιασμένους αυτή);
Μα δεν σκέφτηκαν να κάνουν έναν, όχι σοβαρό αν θέλεις, αλλά υποτυπώδη έλεγχο και των χρημάτων μας; Που καταλήγουν όλα αυτά τα αμύθητα ποσά και πως χρησιμοποιούνται; Πότε πρόλαβαν και πώς, οι συνεταίροι και φίλοι του Ζελένσκι, να διαφύγουν ελεύθεροι και πάμπλουτοι από την Ουκρανία, αφού τους παρακολουθούσαν οι μυστικές και ψυλλιασμένες υπηρεσίες; Ποιες και πόσες συμπτώσεις διαφθοράς, τόσο εκεί, όσο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη; Η παράνοια του ξέφρενου καπιταλισμού, η μία και μοναδική απάντηση.
Αγνοώ το “τέλος” της κούκλας του δολοφόνου πρωταγωνιστή, σε αυτή την παράσταση κουκλοθέατρου, ίδιας με τόσα άλλα παραμύθια και δεν με ενδιαφέρει, μια και τα ονόματα αλλάζουν παντού, αλλά όχι οι φθονερές πράξεις. Καθώς η Ρωσία προχωρά, έπεσαν Κουπιάνσκ και Ποκρόβσκ κι όσο επικυρώνει την θέση της, άλλο τόσο υποχωρούν οι ΗΠΑ, είτε με μειώσεις δασμών σε αντίπαλες οικονομίες, είτε με παραχωρήσεις εδαφών της Ουκρανίας και απομακρύνεται έτσι το σενάριο του ολοκαυτώματος, προς το παρόν. Χωρίς όμως να μπορεί η Ευρώπη να σταθεί ξανά στα πόδια της, τουλάχιστον όχι με την σημερινή της μορφή. Καθώς βρίσκεται πλέον εκτός συμμετοχής αποφάσεων για τα ιμάτιά της, μια και σε “άλλους” δόθηκε εύκολα και φτηνά αυτό δικαίωμα. Η Ευρώπη εισέρχεται σε μακριά περίοδο “ισχνών αγελάδων”, ό, τι αυτό δυστυχώς, συνεπάγεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου