Αλεξέι Κοντρατίεβιτς Σαβράσοφ (Ρωσικά: Алексе́й Кондра́тьевич Савра́сов) (1830 - 1897) ήταν Ρώσος ζωγράφος τοπίων, μέλος των «Περιπλανώμενων», μιας ομάδας Ρώσων ρεαλιστών ζωγράφων, που οργάνωναν περιοδεύουσες εκθέσεις.[5]
Βιογραφία
Ο Αλεξέι Σαβράσοφ γεννήθηκε στη Μόσχα στις 24 Μαΐου 1830, γόνος οικογένειας εμπόρων. Άρχισε να σχεδιάζει από την πρώιμη παιδική ηλικία και το 1838 εγγράφηκε ως φοιτητής του καθηγητή Καρλ Ράμπους στη Σχολή Ζωγραφικής, Γλυπτικής και Αρχιτεκτονικής της Μόσχας (MSPSA). Αποφοίτησε το 1850 και άρχισε αμέσως να ειδικεύεται στη ζωγραφική τοπίου.
Το 1852, ταξίδεψε στην Ουκρανία. Στη συνέχεια, το 1854 με πρόσκληση της Μεγάλης Δούκισσας Μαρίας Νικολάγιεβνα, προέδρου της Αυτοκρατορικής Ακαδημίας Τεχνών, μετακόμισε στην Αγία Πετρούπολη. Το 1857, ο Σαβράσοφ έγινε καθηγητής της Αυτοκρατορικής Ακαδημίας . Οι καλύτεροι μαθητές του, ο Ισαάκ Λεβιτάν και ο Κονσταντίν Κορόβιν, ανέφεραν πάντα τον δάσκαλό τους με θαυμασμό και ευγνωμοσύνη.[6]
Το 1857, παντρεύτηκε τη Σοφία Κάρλοβνα Χερτς, αδελφή του ιστορικού τέχνης Καρλ Χερτς (1820-1883). Στο σπίτι τους φιλοξενούσαν καλλιτέχνες και συλλέκτες έργων τέχνης, μεταξύ των οποίων και ο Πάβελ Τρετιακόφ. Ο Σαβράσοφ συνδέθηκε στενά με τον Βασίλι Περόφ. Ο Περόφ τον βοήθησε να ζωγραφίσει τους βαρκάρηδες στον πίνακα Ο Βόλγας κοντά στο Γιούριεβετς (1871),[7] ο Σαβράσοφ ζωγράφισε τοπία για τους πίνακες του Περόφ Παγιδευτής πουλιών (1870) και Κυνηγοί σε ανάπαυλα (1871).
Στη δεκαετία του 1860, ταξίδεψε στην Αγγλία για να δειόπου επισκέφθηκε τη Διεθνή Έκθεση και στην Ελβετία. Σε μια από τις επιστολές του έγραψε ότι καμία ακαδημία στον κόσμο δεν θα μπορούσε να προωθήσει έναν καλλιτέχνη όπως η παρούσα Διεθνής έκθεση. Οι ζωγράφοι που τον επηρέασαν περισσότερο ήταν ο Βρετανός ζωγράφος Τζον Κόνσταμπλ και ο Ελβετός Αλεξάντρ Καλάμ.
Ο πίνακας Οι Κουρούνες επέστρεψαν (1871) θεωρείται από
πολλούς κριτικούς ως το υψηλότερο σημείο της καλλιτεχνικής καριέρας του
Σαβράσοφ. Χρησιμοποιώντας ένα κοινό, ασήμαντο θέμα με πουλιά που
επέστρεφαν μετά την αποδημία τους και ένα εξαιρετικά απλό τοπίο, ο
καλλιτέχνης κατέγραψε συναισθηματικά τη μετάβαση της φύσης από το
χειμώνα στην άνοιξη. Ήταν ένας νέος τύπος λυρικής ζωγραφικής τοπίου, που
ονομάστηκε αργότερα από τους κριτικούς Λυρική τοπιογραφία. Οι πίνακές
του είχαν μεγάλη επιτυχία. Το 1870, έγινε μέλος της ομάδας καλλιτεχνών
των «Περιπλανώμενων» (Πιριντβίζνικι) και απομακρύνθηκε από την ακαδημαϊκή τέχνη που χρηματοδοτούνταν από την κυβέρνηση.[ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου