Ο Γιώργος Τσίπρας, ένα πρώτης σειράς στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ που υπηρέτησε στο παρελθόν σε καίριες κυβερνητικές και κοινοβουλευτικές θέσεις, παραιτήθηκε προ ημερών από το κόμμα του δημοσιεύοντας μια ανοιχτή επιστολή.
Στην επιστολή αυτή σφάζει με το μπαμπάκι τον εξάδελφό του Αλέξη Τσίπρα, αλλά λέει επίσης και ορισμένα ενδιαφέροντα πράγματα, που δεν διαφέρουν καθόλου από όσα έχουμε πει επανειλημμένα από αυτό το βήμα: ότι ο κόσμος δεν πιστεύει ότι τα επώνυμα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εννοούν όσα λένε· ότι δεν έγινε ποτέ σοβαρός απολογισμός σε αυτό το κόμμα για να μη θιγούν πρόσωπα και πολιτικές επιλογές· ότι υπήρξε «πρόβλημα μιας πολιτικής λειτουργίας που δεν ενοποιεί ή αντιπαραθέτει διαφορετικές πολιτικές αλλά προσωπικές επιδιώξεις […] , το ατομικό αντί του συλλογικού».
Το πρώτο που έρχεται στο μυαλό ενός νοήμονα ανθρώπου όταν διαβάσει αυτές τις γραμμές είναι ότι ο Γιώργος Τσίπρας μας δουλεύει κανονικά, νομίζοντας ότι διαθέτουμε μνήμη χρυσόψαρου. Διότι δεν εξηγείται διαφορετικά πώς αυτός, ένας άνθρωπος του «στενού κύκλου» του τέως πρωθυπουργού, που ήταν παρών σε όλες τις κομματικές λειτουργίες και συμμετείχε στις κρίσιμες αποφάσεις την περίοδο που κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ είδε ξαφνικά το φως το αληθινό; Πόσο θράσος χρειάζεται λοιπόν για να εμφανίζεται τώρα ως τιμητής;
Το περιστατικό έχει τη σημασία του, γιατί με τη στάση του ο «εξάδελφος» επιβεβαιώνει με τον καλύτερο τρόπο όσα λέει αναφερόμενους στους άλλους. Πρόκειται για το ανώτατο στάδιο ηθικο-πολιτικής αγνωσίας, που είναι δύσκολο να το ξεχωρίσει κανείς από τον αμοραλισμό. Ξεπερνάει ακόμα και την περίπτωση του τέως υπουργού Δικαιοσύνης Σταύρου Κοντονή, ενός άλλου «αστέρος» του ΣΥΡΙΖΑ που εξελίχθηκε σε born again.
Ads
Πραγματικά, δεν το χωράει ο νους του ανθρώπου πως ένα τέτοιο συνάφι θα μπορούσε ποτέ να υπηρετήσει την κοινωνία και να (ξανα)κυβερνήσει. Εκεί ακριβώς εντοπίζεται το πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει ο Αλέξης Τσίπρας, εάν αποφασίσει να επαναενεργοποιηθεί. Με ποιους θα καταφέρει να πείσει τον κόσμο ότι μπορεί να αλλάξει τα πράγματα προς το καλύτερο; Με κάτι τέτοιους ή με τα ανάλογα «λουλούδια» του σημιτικού ΠΑΣΟΚ;
Πολλή μελάνη ξοδέψαμε όμως για το saga «Τσίπρας εναντίον Τσίπρα». Και δεν το αξίζει, γιατί αλλού είναι το θέμα. Ο Γιώργος Τσίπρας δεν είναι ο πρώτος τυχών. Το βιογραφικό του λέει ότι αρίστευσε στο Βαρβάκειο, εισήχθη δεύτερος στους Μηχανολόγους Μηχανικούς του ΕΜΠ και δούλεψε επί σειρά ετών στην ειδικότητά του. Άρα, ούτε ατάλαντος είναι, ούτε ανεπάγγελτος, ούτε παιδί του «κομματικού σωλήνα» μπορεί να θεωρηθεί όπως κάποιοι άλλοι.
Αντίθετα, ο άνθρωπος αυτός αντιπροσωπεύει μια ολόκληρη κατηγορία νέων πολιτικών, που πήγαν σε καλά σχολεία, είχαν φιλότιμους δασκάλους και βίωσαν το απελευθερωτικό περιβάλλον του μεταπολιτευτικού Πανεπιστημίου, πριν το διαβρώσει η κερδοσκοπία και το διαλύσουν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Το ερώτημα που γεννάται είναι λοιπόν το εξής: καλά, πώς γίνεται να γίνονται οι «άριστοι»» φελλοί που επιπλέουν παντού, ξύλα απελέκητα, υλικό για γέλια;
Αν μετά από τόσους και τόσους αγώνες της Αριστεράς η εκπαίδευση παραμένει ένας απλός ιμάντας μεταβίβασης της κυρίαρχης ιδεολογίας, δηλαδή του ατομικισμού, της ανθρωποφαγίας, του ανούσιου και του θεαθήναι, κάτι δεν πάει καλά όχι στο πολιτικό, αλλά στο πολιτισμικό επίπεδο.
Για όσους και όσες μας τρώει λοιπόν ακόμα το σαράκι μιας πραγματικά ανανεωτικής Αριστεράς, μιας Αριστεράς «σαν έργο τέχνης» που λέει κι ο Σαββόπουλος, δεν υπάρχει άλλος δρόμος: πρέπει να ξαναδούμε επειγόντως και να επανανοηματοδοτήσουμε ορισμένα πράγματα. Καλό είναι που παίρνουμε αποστάσεις από τη μωρία της «αριστείας», αλλά αυτό, προφανώς, δεν αρκεί. Μας χρειάζεται άλλη Οδηγός Αρχή. Και ευτυχώς ή δυστυχώς αυτή δεν είναι η Οικονομία.
Προς επίρρωσιν:
ΒΙΟ*Ο Σπύρος Γεωργάτος είναι Καθηγητής Γενικής Βιολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Απόφοιτος της ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο κ. Γεωργάτος πραγματοποίησε τη διδακτορική διατριβή του στη βιολογία στο Πανεπιστήμιο Yale και εργάστηκε ως ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Rockefeller. Υπήρξε αρχηγός ερευνητικής ομάδας στο Ευρωπαϊκό Εργαστήριο Μοριακής Βιολογίας και πριν λάβει την σημερινή του θέση κατείχε τη θέση Αναπληρωτή Καθηγητή Κυτταρικής Βιολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης. Τα ερευνητικά ενδιαφέροντά του αφορούν την επιγενετική ρύθμιση της διαφοροποίησης, τη συγκρότηση του πυρηνικού φακέλου και την αλληλεπίδρασή του με τη χρωματίνη καθώς και την τεχνολογία των βλαστικών κυττάρων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου