Ονοματίζοντας τον ακατονόμαστο
Κάτι αλήθεια συμβαίνει εδώ. Ο ένας, που τον έχει πάρει εδώ και καιρό από κακό μάτι, τον χαρακτηρίζει μαρμαρωμένο βασιλιά. Τελειωμένο έως παγωμένου μαρμάρου δηλαδή. Η άλλη δηλώνει ότι δεν του υπογράφει λευκή επιταγή, που παρεμπιπτόντως δεν της τη ζήτησε κανείς. Ο τρίτος, οικοδόμος ενός καθαρού αριστερού μέλλοντος, ξεκαθαρίζει ότι ο μεσσιανισμός δεν θα περάσει - το χόμπιτ λείπει από τη δήλωση. Ο κράχτης του Μητσοτάκη, που φέρει τον τίτλο του κυβερνητικού εκπροσώπου, τον προειδοποιεί ότι αν τολμήσει να διαπράξει επιστροφή, θα γίνει καταστροφή. Μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά... Και η ηγερία της αντισυστημικής λογοδιάρροιας, σε πλεύση κοινή με τον παπαγάλο του Μαξίμου, τον διατάζει να μείνει στο λαγούμι του!!!
Μαρμαρωμένος, εντολέας λευκών επιταγών, καταστροφέας, λαγουμιτζής, αποσυνάγωγος. Και όλα αυτά καταλήγουν σε μια κοινή και μακάβρια διαπίστωση: Τελειωμένος. Τε-λει-ω-μέ-νος, πώς το λένε. Με βούλα και υπογραφή. Αφού είναι τελειωμένος όμως, γιατί έχουν εισβάλει η φωτογραφία και το όνομά του πάλι τις τελευταίες μέρες στη ζοφερή μας δημοσιότητα; Γιατί μετανοημένοι, αμετανόητοι, ευεργετηθέντες, ανανήψαντες, άσπονδοι εχθροί και ακόμα πιο άσπονδοι φίλοι, ένθεν κακείθεν, ασχολούνται μαζί του; Αναλύουν, προβλέπουν, διαβλέπουν, φαντάζονται, κρίνουν τα μελλούμενα, ανησυχούν, έρχεται, κι αν τολμήσει να έρθει, θα..., και καλύτερα να εγκαταλείψει τα χθόνια σχέδιά του. Και λοιπά και λοιπά έως βαρεμάρας, για να πούμε την αλήθεια.
Μπορεί παρ’ όλα αυτά κανείς από αυτή τη μείξη φαντασίας, σεναρίων, νουάρ, γλυπτικής, λαγουμιών και καταστροφής που παραβιάζει τα όρια του γελοίου να βγάλει κάνα δυο σοβαρά συμπεράσματα. Το πρώτο: Είναι τόσο άγονο το πολιτικό σύστημα, τόσο εκτεταμένη η έρημος της απαξίας του, τόσο όξινη η κυβέρνηση και τόσο άνυδρη η αντιπολίτευση, ώστε ένα μέρος της κοινωνίας -κι αυτό καθρεφτίζεται στη δημοσιότητα- να ονοματίζει τον ακατονόμαστο. Κάποιοι ως ελπίδα, άλλοι ως αξιόλογο αντίπαλο, ως στοιχείο γενικά ισορροπίας σε ένα ανισόρροπο και ετοιμόρροπο σύστημα εξουσίας. Άλλοι ως βάρος, άλλοι ως αντίβαρο, άλλοι ως θετικό πόλο, άλλοι ως αρνητικό - να υπάρξει κάποια σπίθα πάντως. Κάποιος ηλεκτρισμός, μπας και κάτι κινηθεί προς τα μπρος.
Το δεύτερο είναι ότι, παρόλο το πρωτοφανές λιντσάρισμα, και όχι μόνο από δηλωμένους εχθρούς, ο ακατονόμαστος εξακολουθεί να διαθέτει μεγάλο πιστωτικό υπόλοιπο. Αγάπης, αλλά και μίσους, σύμφωνοι. Στήριξης, αλλά και εχθρότητας, επίσης σύμφωνοι. Μπορεί όλα αυτά τα αντιφατικά να συνοδεύουν το όνομά του - η αδιαφορία πάντως που πολλοί επιδιώκουν δεν τον έχει καταψύξει. Ακόμα προκαλεί δράσεις, αντιδράσεις, αντιπαραθέσεις, εμπάθειες, συμπάθειες. Κι αυτό είναι σημαντικό πολιτικό κεφάλαιο. Απωθητικό για κάποιους, ελπιδοφόρο για άλλους. Κάτσε στ’ αβγά σου, οι μεν. Γύρνα να σπάσουμε αβγά, οι δε. Τούτων δοθέντων, υπομονή και ψυχραιμία. Πάντα ’ν’ η πόρτα ντου ανοιχτή κι η τάβλα ντου στρωμένη, όπως λέει γνωστό ριζίτικο...
*********************************
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΚΑΚΟΗΘΟΥΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ
Από το facebook του Αλέξη Τσίπρας: Κάποιος Πολίτης σχολιάζει τη φωτογραφία του Τσίπρα στο Χάρβαρντ, λέγοντας επί λέξει : «Ο δημιουργός της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας που μιλά σε ένα κοινό που δεν έχει καμία σχέση με τη μιζέρια που βγήκε από έναν τρελό μαρξιστή πολιτικό».
Yiannis Politis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου