«Δεν αντιμετώπισα το βιβλίο σαν ιστορικός, πάλευε μέσα μου ο ιστορικός και το παιδί» είπε σήμερα στο Κόκκινο, στην Ευγενία Λουπάκη, ο Ιάσονας Χανδρινός, ιστορικός ερευνητής και συλλέκτης σπάνιων στιγμών, όπως αυτές που κατέγραψε σε συνεντεύξεις με 84 συμμετέχοντες στη συλλογική αποκοτιά του Πολυτεχνείου. «Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου έχω μέσα μου το Πολυτεχνείο. Μ’ επιανε μια ανεξήγητη ταραχή στις σχολικές γιορτές» τόνισε ο 38χρονος ιστορικός που ζει και εργάζεται σήμερα στο Βερολίνο, αλλά κάθε Νοέμβρη φροντίζει να είναι στην πορεία. «Αφιέρωσα το βιβλίο στους γονείς μου,όχι μόνο επειδή ηλικιακά ανήκουν στη γενιά εκείνη αλλά επειδή σε όλη τους τη ζωή κουβαλούν ένα κομμάτι του Πολυτεχνείου μέσα τους»
Η έρευνα και η καταγραφή διήρκεσε περίπου δέκα χρόνια και το βιβλίο εκδόθηκε από τις εκδόσεις Καστανιώτη το 2019. «Πολλοί δεν θέλησαν να μιλήσουν, ακόμα και κάποιοι που με βοήθησαν στην έρευνά μου και μου έκανε εντύπωση. Στις πολύ δύσκολες περιπτώσεις και η Ιωάννα Καρυστιάνη που τελικά μου μίλησε, τόνισε ο Ιάσονας Χανδρινός.«Ηθελα να ακουστεί ατόφια η δική τους φωνή και νομίζω ότι έτσι έγινε. Πλησιάζοντάς τους δεν υπήρξε καμμιά απομυθοποίηση του Πολυτεχνείου, αντίθετα υπήρξε μια φοβερή διάθλαση. Και κανένας δεν μίλησε με βάση το τί ακολούθησε στη ζωή τους μετά το Πολυτεχνείο, όπου υπήρξαν και διαφορετικές πορείες και αντιπαλότητες κλπ. Ολοι μίλησαν σαν φοιτητές του ’73. Υπάρχει ανάμεσά τους ακόμα και τώρα ανεξάρτητα από το πού βρέθηκε ο καθένας μια τρυφερότητα, ένας δεσμός.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου