Απολιτικοποίηση = η αδιαφορία για τα κοινά, η απάθεια σχετικά με τα πολιτικά ζητήματα.
Η εποχή μας χαρακτηρίζεται ως α-πολιτική. Φαινόμενο της είναι η αποχή των πολιτών από τα κοινωνικά δρώμενα, καθώς και η εκλογή στα κοινά, ανθρώπων που είναι γνωστοί για τις καλλιτεχνικές, αθλητικές, τηλεοπτικές τους ενασχολήσεις και όχι για τις πολιτικές τους απόψεις.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η μεγάλη αποχή των πολιτών και κυρίως των νέων από τις εκλογές. Αυτό είναι ένα γεγονός που πρέπει να προβληματίσει όλους, και περισσότερο όσους ασχολούνται με τα κοινά. Η νεολαία είναι αυτή που έχει την δύναμη και τα προσόντα να επέμβει δυναμικά στην εξέλιξη της κοινωνίας ωστόσο έχει αποστασιοποιηθεί από όλα αυτά. Τι οδήγησε τους νέους να υιοθετήσουν μια τέτοια στάση;
1)Ο αυταρχισμός των κομμάτων: τα κόμματα με τη συμπεριφορά τους πείθουν ότι φροντίζουν μόνο για το δικό τους συμφέρον (αύξηση εκλογικού ποσοστού)
2)Στα ίδια τα κόμματα υπάρχει έλλειμμα δημοκρατίας (υπερισχύει η φωνή ορισμένων, οι αποφάσεις λαμβάνονται ερήμην των κομματικών οργάνων)
3)Το κλίμα της εποχής στο οποίο κυριαρχούν η αδικία, η ανισότητα, η αναξιοκρατία, η υποκρισία των πολιτικών και η ασυνέπεια των ενηλίκων.
4)Οι ρυθμοί των σύγχρονων υπερκαταναλωτικών κοινωνιών
5)Η ιδεολογική σύγχυση που επικρατεί στις κοινωνίες.
Είναι, τελικά, ένα είδος πολυτέλειας η ενασχόληση με τα κοινά; Μήπως, απευθύνεται σε ένα κόσμο συγκεκριμένο, του οποίου η αντίληψη και κατ’ επέκταση ο τρόπος ζωής είναι κομματικώς χρωματισμένα; Διότι είναι πολύ σύνηθες να συγχέουμε και να ταυτίζουμε, έστω και υποσυνείδητα, το πλαίσιο δράσης και συνεργασίας του κράτους-πολίτη, με τον στρατοπεδικό διαχωρισμό.
Πόσο μάλλον, σε καιρούς που οι κομματικές σταθερές δεν είναι πια σταθερές, αλλά αμαλγάματα πολυπρισματικών τοποθετήσεων, όπως, άλλωστε είναι και το εύλογο να συμβαίνει, αφού οι διάφορες εκφάνσεις του κοινωνικού βίου απαιτούν και διαφορετική αντιμετώπιση, ακόμα και αν η εκάστοτε εξουσία φοράει μανδύα πρόδηλης απόχρωσης.
Δυστυχώς, η ενασχόληση με τα κοινά στις μέρες μας εκλαμβάνεται σε μεγάλο βαθμό με καχυποψία και αδιαφορία, ενώ καλλιεργείται περισσότερη δυσπιστία έναντι των προσώπων που αναλαμβάνουν την άσκησή της, εξαιτίας χρόνιων συνθηκών.
Αυτό που αξίζει, πάντως, να δούμε εκτενέστερα και να προβληματιστούμε είναι η κουλτούρα των νέων και η σημασία της τριβής τους με τα καθημερινά δρώμενα. Αντιλαμβανόμαστε, με μια πρώτη ματιά, ότι οι νέοι, από τη στιγμή που καθίστανται αποδέκτες των δικαιωμάτων τους, αλλά και από πιο πριν, ανάλογα με τα ερεθίσματά τους, συνεχώς «βάλλονται» από τα κοινά.
Μάλιστα, είναι ηθικά υποχρεωμένοι να διερευνούν τις συνθήκες του συλλογικού βίου, καθώς μόνο μέσω αυτού μπορούν να αναπτύξουν τη σκέψη και τη δραστηριότητά τους. Συχνά, όμως, ταυτίζονται με την «επανάσταση» και την «αντισυμβατικότητα», ενώ δεν είναι σπάνιο να κατηγορ(ιοποι)ούνται κομματικά, ανάλογα με την καταγωγή τους, τον τρόπο ανατροφής, το ευρύτερο περιβάλλον τους, που είναι κατά κανόνα συνυφασμένο με συγκεκριμένες «ταξικές» επιρροές.
Καταλήγοντας, η νεανική αποχή από τα κοινά οφείλεται σε μια γήρανση του συστήματος αλλά και στην αδιαφορία για τους νέους. Οι δύο αυτές έννοιες είναι σε μια κατάσταση συγκοινωνούντων δοχείων. Όλοι λέμε ότι θέλουμε τους νέους αλλά στην ουσία δεν τους θέλουμε, αλλιώς θα τους είχαμε κοντά μας, θα ακούγαμε τις ιδέες τους και θα τους βάζαμε μπροστά.Οι «παλιοί» όμως δεν θα καταλάβουν ή δεν θέλουν να καταλάβουν…
Το συμπέρασμα είναι απλό, αν θέλουμε υπαρκτή τη νεανική συμμετοχή στα κοινά, πρέπει να τους στηρίξουμε. Συνεπώς, η μόνη λύση στο πρόβλημα είναι μπροστά μας και για διάφορους λόγους κάποιοι δεν την βλέπουν, έτσι οι νέοι νιώθουν πως δεν έχουν φωνή, δεν τους δίνεται το βήμα να μιλήσουν και αυτοί που είναι το μέλλον, με την συμπεριφορά κάποιων… δεν είναι.
Αυτό είναι θέμα δικαιοσύνης, η απαξίωση δηλαδή των νέων από τους παλιούς και οφείλουμε όλοι να παλέψουμε γι΄ αυτό, η αδιαφορία θρέφει αυτούς που δεν πρέπει να ασχοληθούν με τα κοινά και τους δίνει την οφθαλμαπάτη ότι μπορούν να κάνουν ότι θέλουν. Όχι δεν μπορούν και είμαστε εδώ να δώσουμε την μάχη και όλες τις μάχες που πρέπει ώστε τα φωτισμένα μυαλά να μας οδηγήσουν στο μέλλον.
* Ο Κωνσταντίνος Καρπούζης, είναι δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Χορτιάτη, επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Δημιουργική Αλλαγή».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου