Το... πολλάκις εξαμαρτείν του Πολάκη
Τελικά αυτός ο Πολάκης έχει πολλά... ελαττώματα. Εκτός του ότι καπνίζει και πίνει ρακές, τρώει κιόλας ο αθεόφοβος. Και όχι μόνο τρώει, αλλά το κάνει εν μέσω πανδημίας, έστω και αν τα τραπεζώματα είναι φιλικά και ο ίδιος απολύτως υγιής. Μέχρις εδώ τα πράγματα θα ήταν αστεία αν δεν ήταν σοβαρά. Και είναι σοβαρά όχι γιατί γύρω από το φαγοπότι του Πολάκη στήθηκε πάλι το γνωστό χιλιοπαιγμένο πάρτι των εντυπώσεων, αλλά είναι σοβαρά για τον ίδιο τον πρώην αναπληρωτή υπουργό Υγείας. Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού, πόσο μάλλον το... πολλάκις εξαμαρτείν. Γιατί δεν είναι η πρώτη φορά -και μάλλον δεν θα είναι η τελευταία- που ο Πολάκης ρίχνει τον εαυτό του στις παγίδες των αντιπάλων του και όσων εκμεταλλεύονται την αποκοτιά και την πολιτική του αφέλεια για να στήσουν επικοινωνιακά παιχνίδια.
Χρόνια τώρα, πολλοί προσπάθησαν, ουδείς όμως κατάφερε να αμφισβητήσει στα σοβαρά την προσωπική εντιμότητα, την επιστημονική επάρκεια και το έργο του Πολάκη στο υπουργείο Υγείας. Πολλοί όμως είναι εκείνοι που εύκολα μπορούν να αμφισβητήσουν την πολιτική του εξυπνάδα και οξυδέρκεια. Ναι, ο Πολάκης είναι Κρητίκαρος, είναι «μάγκας» και «λεβέντης» αλλά δεν χρειάζεται να γίνεται κάθε τόσο και... «καραμπουζουκλής». Ναι, είναι παρορμητικός, αλλά αυτό δεν τον υποχρεώνει να κινείται στα όρια της πολιτικής αποκοτιάς και αφέλειας. Ναι δεν... σηκώνει κουβέντα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να κάνει και να λέει τα πάντα χωρίς να υπολογίζει χώρο, χρόνο και συνέπειες. Αυτό δεν είναι λεβεντιά, είναι αποκοτιά.
Ο Πολάκης δείχνει να ξέρει τα πάντα αλλά μάλλον αγνοεί τα βασικά, όπως π.χ. ότι και η σιωπή, πού και πού, είναι χρυσός. Του αρέσει να κινείται συνήθως στα όρια, όχι όμως σε αυτά που βάζει η πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα, αλλά σε αυτά που καθορίζει ο ίδιος. Θέλει να «παίζει». Παίζει ένα παιχνίδι που θυμίζει κάτι σε Ρομπέν των Δασών σε μια εποχή που δεν είναι για παιχνίδια και μάλιστα προσωπικά.
Πολύ περισσότερο δείχνει να αδιαφορεί αν έτσι γίνεται ο ίδιος... παίγνιο, πολλές φορές και σωσίβιο για ένα σύστημα που θρέφει και τρέφεται από τις εντυπώσεις και έχει υποτάξει τα πάντα στην επικοινωνιακή διαχείριση των πάντων, ακόμα και της πανδημίας. Έχει γίνει ο εύκολος στόχος των αντιπάλων του, αλλά και ο ίδιος έδωσε... πολλάκις τις αφορμές.
Στην πολιτική απερισκεψία και αστοχασιά του Πολάκη και όσων τον μιμούνται ή τον αντιγράφουν εφευρίσκονται «επιχειρήματα», οργανώνονται αντιπαραθέσεις και χτίζονται στρατηγικές, που στόχο έχουν με επικοινωνιακά παιχνίδια και χωρίς πολιτική λόγο να υπονομευτεί ο λόγος και ο ρόλος της αντιπολίτευσης. Κάτω από το χαλί της «λεβεντιάς» του Πολάκη επιχειρείται να κρυφθούν ανεπάρκειες, λάθη και παραλείψεις, που έχουν κάνει εφιαλτική για το κοινωνικό σύνολο τη δεύτερη και πιο άγρια επέλαση της πανδημίας.
Και το χειρότερο: ...πυροβολώντας κάθε τόσο τα πόδια του ο Πολάκης, χωρίς ίσως να το κατανοεί, εκθέτει τους συντρόφους του, που τάχα δεν ξέρουν από μαγκιές και λεβεντιές, και θολώνει τη φυσιογνωμία του κόμματός του. Η Αριστερά δεν έχει ανάγκη τις... λεβεντιές του ενός Πολάκη, έχει ανάγκη τη συλλογική λεβεντιά των πολλών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου