Από το βιβλίο στον κινηματογράφο με δύο Όσκαρ

CHAPTER I

1

Elmer Gantry was drunk. He was eloquently drunk, lovingly and pugnaciously drunk. He leaned against the bar of the Old Home Sample Room, the most gilded and urbane saloon in Cato, Missouri, and requested the bartender to join him in "The Good Old Summer Time," the waltz of the day.
Blowing on a glass, polishing it and glancing at Elmer through its flashing rotundity, the bartender remarked that he wasn't much of a hand at this here singing business. But he smiled. No bartender could have done other than smile on Elmer, so inspired and full of gallantry and hell-raising was he, and so dominating was his beefy grin.
"All right, old socks," agreed Elmer. "Me and my room-mate'll show you some singing as is singing! Meet roommate. Jim Lefferts. Bes' roommate in world. Wouldn't live with him if wasn't! Bes' quarterback in Milwest. Meet roommate."
The bartender again met Mr. Lefferts, with protestations of distinguished pleasure.
Elmer and Jim Lefferts retired to a table to nourish the long, rich, chocolate strains suitable to drunken melody. Actually, they sang very well. Jim had a resolute tenor, and as to Elmer Gantry, even more than his bulk, his thick black hair, his venturesome black eyes, you remembered that arousing barytone. He was born to be a senator. He never said anything important, and he always said it sonorously. He could make "Good morning" seem profound as Kant, welcoming as a brass band, and uplifting as a cathedral organ. It was a 'cello, his voice, and in the enchantment of it you did not hear his slang, his boasting, his smut, and the dreadful violence which (at this period) he performed on singulars and plurals.
Luxuriously as a wayfarer drinking cool beer they caressed the phrases in linked sweetness long drawn out:

Εlmer Gantry (Book 1927) - Wikipedia

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ

ELMER GANTRY  -READ THE WHOLE BOOK (pdf)

 

Σίνκλερ Λιούις(1885-1951) - Βικιπαίδεια

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ

Elmer Gantry (film) - Wikipedia

ΕΙΜΑΣΤΕ  ΔΙΕΦΑΡΜΕΝΟΙ

 When I was a child, I spake as a child, I understood as a child. When I became a man, I put away childish things. (St. Paul)


Το 1960, μαζί με τους «Ασυγχώρητους», ο Burt Lancaster πρωταγωνίστησε στην ταινία Elmer Gantry. Υποδυόμενος τον ομώνυμο χαρακτήρα τού όχι και τόσο αγίου ανθρώπου (για την ακρίβεια, έναν μπεκρή, γυναικά πωλητή) που γίνεται ιεροκήρυκας εν μια νυκτί, κέρδισε το πολυπόθητο βραβείο όσκαρ για την ερμηνεία του για πρώτη και τελευταία φορά (μετά από 14 χρόνια κινηματογραφικής καριέρας και 31 ταινίες, μέχρι τότε). Η συμπρωταγωνίστρια Jean Simmons έπαιξε τη νεαρή «απόστολο» για χάρη της οποίας ασπάστηκε o Elmer τη θρησκεία τους και χάρη στον δυναμικό του χαρακτήρα και τη λαϊκή αντιμετώπιση των θεολογικών θεμάτων κατάφερε να μαζέψει τα λεφτά που χρειαζόντουσαν για να χτίσουν μια ευπρεπή και σωστή εκκλησία. Μέχρι τότε, τα κηρύγματά τους λάμβαναν χώρα σε σκηνές στημένες στο ύπαιθρο· κάτι σαν τσίρκο. Η ερμηνεία της Simmons αγνοήθηκε από την ακαδημία, αλλά όχι και αυτή της δευτεραγωνίστριας Shirley Jones, η οποία για το μικρό ρόλο της πόρνης που παγιδεύει και εκβιάζει τον ούτως ή άλλως οπορτουνιστή Gantry, έφυγε από την ακαδημία με το βραβείο του β` γυναικείου ρόλοy. Όλα αυτά όμως δεν θα είχαν αξία αν δεν ενορχηστρώνονταν από τη σκηνοθετική μπακέτα του μεγάλου Richard Brooks, ο οποίος παρόλο που δεν βρέθηκε υποψήφιος για τη σκηνοθεσία, κατάφερε και κέρδισε το (μοναδικό και γι`αυτόν) όσκαρ σεναρίου. Ένα σενάριο που βασίστηκε στο ομώνυμο βιβλίο του νομπελίστα Sinclair Lewis.

Ζήσης Μπαρτζώκας