6 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2019 ΕΝΑΝΤΙΟΝ 30 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2019 = Η ΑΥΤΟΓΕΛΟΙΟΠΟΙΗΣΗ ΕΝΟΣ ΨΕΥΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ

Διοικητής ΕΥΠ 2019: Ο Κοντολέων, το πτυχίο και η σκληρή επίθεση Τσίπρα στον Μητσοτάκη...

https://www.alphafreepress.gr › ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Πράκτορες , πράκτορες στο Δημόσιο παντού...

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΛΕΩΝ

 ΑΝΕΥ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΩΝ  ΠΡΟΣΟΝΤΩΝ  ΤΗΣ ΕΥΠ Ο ΛΕΩΝ! !

• Add to Phrasebook
  • No word lists for Greek -> Greek...
  • Create a new word list...
• Copy

Η γοητεία του ασπρόμαυρου και στη ζωγραφική

Ο Tomoo Gokita είναι ένας σύγχρονος Ιάπωνας  καλλιτέχνης γνωστός για τις μονόχρωμες αφηρημένες εικονιστικές ζωγραφιές και εκτυπώσεις. Οι υπογραφές του σε γκρι χρώματα βασίζονται συχνά σε φωτογραφίες που βρέθηκαν και σε παλιές εικονογραφήσεις περιοδικών με κεντρική φιγούρα, της οποίας   το πρόσωπο έχει εξαλειφθεί.  
Οι στιλιστικές αναφορές του Γκοκίτα στο σουρεαλισμό και την αφαίρεση δεν είναι εσκεμμένες, «απλώς αυτοσχεδιάζω και, τελικά, μοιάζουν με αυτές τις κατηγορίες, αλλά δεν το σκέφτομαι ποτέ», είπε ο καλλιτέχνης.
Ο Γκοκίτα  επηρεάστηκε περισσότερο από τη γενιά των νεο-εξπρεσιονιστών της Νέας Υόρκης, όπως ο Julian Schnabel , ο Eric Fischl και ο David Salle .
  Γεννήθηκε το 1969 στο Τόκιο της Ιαπωνίας και σύντομα συμμετείχε σε τοπικό κολέγιο τέχνης το 1988, όπου πειραματίστηκε με την ελαιογραφία. Μετά από δύο χρόνια, αποχώρησε και έγινε γραφίστας, δημιουργώντας φυλλάδια για νυχτερινά κέντρα στην Ιαπωνία ακολουθώντας το σχεδιασμό CD και LP καλύψεων για ανερχόμενους μουσικούς.  
Παρά την επιτυχία του στη μουσική βιομηχανία, ο καλλιτέχνης επέστρεψε στη ζωγραφική στα μέσα της δεκαετίας του '90.  
Τα έργα του έχουν προβληθεί σε σημαντικά  ιδρύματα σε όλο τον κόσμο, μεταξύ των οποίων το Μουσείο Τέχνης του Kawamura Memorial DIC στο Sakura της Ιαπωνίας, η Gallery Mary Boone, η Blum & Poe στη Νέα Υόρκη, μεταξύ άλλων. Ο καλλιτέχνης εργάζεται και ζει στο Τόκιο της Ιαπωνίας.
Πηγή: 

Tomoo Gokita | artnet

 

Η αγαπημένη "ημιτελής συμφωνία" του Σούμπερτ: σκόπιμα επειδή δεν μπόρεσε ή επειδή δεν πρόλαβε;

Φραντς Σούμπερτ - Βικιπαίδεια

Schubert: Symphony No.8 "Unfinished"/Ημιτελής

Το έργο αυτό του Φραντς Σούμπερτ (1797-1828) αποτελείται από δύο μέρη και όχι από τα συνήθη τέσσερα. Μουσικολόγοι και ιστορικοί δεν μπόρεσαν να καταλήξουν αν αυτό ήταν μια συνειδητή επιλογή του Αυστριακού συνθέτη ή αν όντως το έργο έμεινε για διάφορους λόγους ανολοκλήρωτο. Έχουν προταθεί διάφορες ερμηνείες, όπως ότι ο Σούμπερτ δεν μπόρεσε να συνθέσει μια συνέχεια ανάλογης ποιότητας, ότι τον απορρόφησε η δημιουργία ενός άλλου έργου, ακόμη και ότι περιέπεσε σε κατάθλιψη λόγω της σύφιλης με την οποία διαγνώστηκε εκείνη την περίοδο. Το βέβαιο είναι πως πρόκειται για ένα σπουδαίο, σκοτεινό έργο, το οποίο θεωρείται ένα από τα πρώτα δείγματα του ρομαντισμού στη μουσική.

 H Ημιτελής Συμφωνία του Σουμπερτ (Συμφωνία αρ. 8 )

Live recording from the Münster in Zwiefalten, during the Festival "Herbstliche Musiktage" in Bad Urach, 1997.
NDR Symphony Orchestra Sylvain Cambreling - conductor
 Franz Schubert - Symphony N. 8 in B minor, D 759 "Unfinished Symphony" (Die Unvollendete) 1:30 I. Allegro moderato 16:18 II. Andante con moto

Watch the complete concert (Schubert-Matinée): https://www.youtube.com/watch?v=Ft27F...

Η βάση του 10 βλάπτει σοβαρά τις Πανελλαδικές

Η λύση βρίσκεται σε ένα αναξιοποίητο εργαλείο: το απολυτήριο Λυκείου

Πέμπτη, Του Στράτου Στρατηγάκη
Μαθηματικού - Ερευνητή
stratig@yahoo.com29 Αυγούστου 2019

naftemporiki.gr

Η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων εισαγωγής έβγαλε στην επιφάνεια ένα παλαιό πρόβλημα: Η εισαγωγή στην Ανώτατη Εκπαίδευση υποψηφίων με πολύ χαμηλή βαθμολογία δημιουργεί την εύλογη απορία αν έχουν την ικανότητα αυτά τα παιδιά να παρακολουθήσουν τις σπουδές τους.
Στο Μαθηματικό της Σάμου η βάση φέτος ήταν 7.500 μόρια, που σημαίνει ότι ο τελευταίος εισαχθείς έχει γράψει μαθηματικά κάτω από 5. Πώς αυτός ο υποψήφιος θα γίνει πτυχιούχος Μαθηματικών; Νομίζω ότι όλοι συμφωνούμε ότι αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο. Η βάση στο συγκεκριμένο τμήμα έπεσε τόσο χαμηλά για δύο λόγους: τα εξαιρετικά δύσκολα θέματα στη Χημεία και στη Φυσική και στην ίδρυση δύο άλλων τμημάτων Μαθηματικών, στη Λαμία και την Καστοριά, που απορρόφησαν μεγάλο αριθμό υποψηφίων που ήθελαν σπουδές Μαθηματικού.
Η διεύρυνση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης που ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 90, χωρίς την ταυτόχρονη άνοδο του επιπέδου των υποψηφίων, έφερε τη συνεχή πτώση του επιπέδου των φοιτητών που μας έφερε στα τωρινά αποτελέσματα. Το πρόβλημα δεν είναι τωρινό, απλά τώρα έφτασε στο μέγιστό του. Πολλοί προσπάθησαν να δώσουν λύση και πολλά μέτρα δοκιμάστηκαν.
Έκπληξη δημιουργεί η πρόθεση της Υπουργού Παιδείας για την καθιέρωση της βάσης του 10, ένα παλιό μέτρο που δοκιμάστηκε από το 2006 μέχρι και το 2009. Την επόμενη χρονιά την κατάργησε η τότε Υπουργός Παιδείας κ. Διαμαντοπούλου, ως μέτρο που δεν απέδωσε. Ας δούμε τι έλεγε η παρουσίαση του περίφημου πολυνομοσχεδίου της κας Διαμαντοπούλου, που μεταξύ άλλων καταργούσε και το άσυλο, για τη βάση του 10: «Τέσσερα χρόνια μετά την υιοθέτηση της δεν υπάρχουν ενδείξεις ή μελέτες που να αποδεικνύουν ότι η «η βάση του 10» πέτυχε την οποιαδήποτε άνοδο της ποιότητας σπουδών ή του επιπέδου των επιτυχόντων είτε στο λύκειο είτε στα τριτοβάθμια ιδρύματα.
Αντίθετα, υπάρχουν τμήματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με καθηγητές και διοικητικό προσωπικό χωρίς αντικείμενο εργασίας και υποδομές που υπολειτουργούν. Ταυτόχρονα δεκάδες χιλιάδες νέοι προσφεύγουν στην ιδιωτική εκπαίδευση και σε κάθε είδους πανεπιστημιακά και τεχνολογικά ιδρύματα χωρών του εξωτερικού. Άλλωστε, αντιβαίνει στην παιδαγωγική λογική των πανελλαδικών εξετάσεων, όπως αυτές γίνονται σήμερα, με όλους τους μαθητές να εξετάζονται στα ίδια μαθήματα, ανεξάρτητα από την προσωπική τους επιλογή σπουδών.»
Το μέτρο της βάσης του 10 δοκιμάστηκε και απέτυχε σύμφωνα με την κα Διαμαντοπούλου. Μάλιστα όπως ανέδειξε η έρευνα του Ιδρύματος Οικονομικών & Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) τον Ιούλιο 2017 με τίτλο: Εκπαιδευτικές ανισότητες στην Ελλάδα Πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και επιπτώσεις της κρίσης. Σημειώνουν οι ερευνητές: «Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το γεγονός ότι η εισαγωγή της «βάσης του 10» το 2006, καθώς και η απόσυρση του μέτρου το 2010, είχαν σημαντική επίδραση στη σύνθεση του φοιτητικού πληθυσμού της χώρας ως προς το κοινωνικό-μορφωτικό επίπεδο των οικογενειών τους. Συγκεκριμένα, τα ποσοστά των φοιτητών που προέρχονται από οικογένειες με υψηλό και πολύ υψηλό κοινωνικό-μορφωτικό επίπεδο παρουσιάζονται αυξημένα την περίοδο 2006-2009, σε σύγκριση με τα προγενέστερα έτη και με το 2010, ενώ αντίθετα μειωμένα είναι τα ποσοστά με μεσαίο και χαμηλό επίπεδο τη συγκεκριμένη περίοδο.»
Ο περιορισμός της πρόσβασης των υποψηφίων από οικογένειες με μέσο και χαμηλό κοινωνικό και μορφωτικό επίπεδο αυξάνει τις κοινωνικές ανισότητες, ενώ η εκπαίδευση γενικά έχει ως σκοπό και να ενθαρρύνει την κοινωνική κινητικότητα, δηλαδή αποτελεί έναν από τους λίγους τρόπους τα παιδιά των φτωχών οικογενειών να ανέλθουν κοινωνικά. Αυτή την κοινωνική διάσταση της εκπαίδευσης αναγνωρίζει ως σημαντική και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, θεωρώντας ότι πρέπει να ενισχύεται με τις πολιτικές αποφάσεις. Ας δούμε πώς η κοινωνική διάσταση περιορίζεται από τη βάση του 10, αλλά και ποια είναι η σωστή αντιμετώπιση του προβλήματος.
Όσοι υποψήφιοι δεν πιάσουν το όποιο όριο καθιερωθεί θεωρούνται «ακατάλληλοι» για σπουδές. Αυτοί οι «ακατάλληλοι», όμως, αν έχουν χρήματα μπορούν να γίνουν σε μία μέρα κατάλληλοι, φοιτώντας σε ένα Πανεπιστήμιο του εξωτερικού ή σε ένα κολέγιο που συνεργάζεται με Πανεπιστήμιο του Εξωτερικού. Κοινωνικά άδικο, λοιπόν, το μέτρο.
Υπάρχει, όμως, πρόβλημα και στην ίδια τη φύση του μέτρου: Οι Πανελλαδικές Εξετάσεις αποτελούν ένα διαγωνισμό συμπλήρωσης θέσεων και όχι μία εξέταση πιστοποίησης γνώσεων. Η προσπάθεια να πιστοποιεί γνώσεις θα αλλοιώσει το χαρακτήρα τους. Φέτος, για παράδειγμα, τα θέματα που τέθηκαν στη Χημεία και τη Φυσική ήταν εξαιρετικά δύσκολα, για να μην κρίνεται η εισαγωγή στις Ιατρικές μόνο από τη Γλώσσα, όπως γινόταν τα προηγούμενα χρόνια. Αν καθιερωθεί η βάση του 10,  οι θεματοδότες δεν θα έχουν την άνεση να βάλουν τόσο δύσκολα θέματα, όπως έκαναν φέτος, γιατί θα έμεναν εκτός Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης και υποψήφιοι που διεκδικούν την εισαγωγή τους σε σχολές που δεν τους χρειάζονται τόσο υψηλές γνώσεις φυσικής και χημείας, όπως οι γραφίστες. Τα ευκολότερα θέματα θα έφερναν τη δυσκολία επιλογής στις υψηλόβαθμες, απαιτητικές και υψηλής ζήτησης σχολές. Συνεπώς η βάση του 10 βλάπτει σοβαρά τις Πανελλαδικές.
Το πρόβλημά μας είναι όσοι εισάγονται στα ΑΕΙ να είναι ικανοί να σπουδάσουν. Χρειαζόμαστε, δηλαδή, πιστοποίηση των γνώσεών τους. Αυτό μπορεί να γίνει αφού έχουμε στη διάθεσή μας ένα εργαλείο που μένει αναξιοποίητο τόσα χρόνια: Το Απολυτήριο Λυκείου. Μέχρι τώρα Απολυτήριο Λυκείου παίρνει όποιος μαθητής απλά δεν κάνει περισσότερες από τις νόμιμες απουσίες. Το απολυτήριο Λυκείου μπορεί και πρέπει να γίνει το εργαλείο πιστοποίησης των γνώσεων για τη συνέχιση των σπουδών στην επόμενη βαθμίδα και μετά οι Πανελλαδικές Εξετάσεις θα κατανέμουν τους υποψηφίους στις διατιθέμενες θέσεις. Όσοι δεν πετύχουν στις Πανελλαδικές Εξετάσεις θα είναι κατάλληλοι για σπουδές, απλά το κράτος μας δεν μπορεί να τους σπουδάσει δωρεάν. Θα μπορούν να σπουδάσουν σε ένα Πανεπιστήμιο του Εξωτερικού ή σε ένα Κολέγιο, μόνο που τώρα θα έχουμε εξασφαλίσει ότι πράγματι είναι ικανοί για σπουδές, ενώ με τη βάση του 10 δεν το εξασφαλίζουμε. Πετυχαίνουμε έτσι και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Βάσει του σχεδίου του Υπουργείου Παιδείας, που έγινε νόμος το Πάσχα, προβλέπονται περιφερειακές Απολυτήριες Εξετάσεις από το επόμενο έτος. Έτοιμο το εργαλείο λοιπόν να εφαρμοστεί από τις προσεχείς εξετάσεις. Μάλιστα ο νόμος παραπέμπει στην έκδοση Υπουργικής Απόφασης που θα καθορίζει τον τρόπο και τη διαδικασία της εξέτασης. Συνεπώς, με μία απλή Υπουργική Απόφαση της κας Κεραμέως, μπορεί να λυθεί το πρόβλημα από τον επόμενο Ιούνιο. Τι χρειάζεται λοιπόν η βάση του 10; Γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε σωστά τη δουλειά;
______________________

 

Πώς έχτιζαν τους ναούς τους οι αρχαίοι Έλληνες; Μία θεωρία για ένα μυστήριο χιλιετιών

Πηγή: cnn.gr

---

Ο τρόπος οικοδόμησης των θαυμαστών αρχαιοελληνικών οικοδομημάτων, μία εποχή που δεν υπήρχαν ούτε ως σύλληψη ακόμα και τα πιο ταπεινά μέσα που διαθέτουμε σήμερα, παραμένει ένα από τα μυστήρια του σύγχρονου πολιτισμού.

Ωστόσο, πρόσφατη έρευνα υποστηρίζει πως οι αρχαίοι Έλληνες ίσως χρησιμοποίησαν έναν έξυπνο μηχανισμό ανύψωσης, κοινώς κάτι σαν πρώιμο «γερανό», έναν και πλέον αιώνα πριν την ανακάλυψη του ίδιου του γερανού.
Ο Αλεσάντρο Πιερατίνι (Alessandro Pierattini), ιστορικός Αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα, παρουσίασε μία νέα ανάλυση πέτρας από πρώιμους ελληνικούς ναούς. Υποστηρίζει πως οι λίθινοι όγκοι μπορούσαν να ανυψωθούν και να τοποθετηθούν εκεί που έπρεπε περίπου 150 χρόνια πριν την ανακάλυψη του γερανού.

«Η μεγάλη ανακάλυψη των Ελλήνων στην τεχνολογία οικοδόμησης ήταν ένας πρώιμος γερανός», εξηγεί ο Πιερατίνι, υπερθεματίζοντας πως «κανείς πρότερος πολιτισμός δεν τον είχε χρησιμοποιήσει και παρέμεινε βασικό εργαλείο στην κατασκευή κτισμάτων χωρίς ουσιαστικές αλλαγές για περίπου 25 αιώνες – επειδή ήταν τέλειος».

Πηγή: Alessandro Pierattini
Βασικό ρόλο στην έρευνα του Πιερατίνι έχουν οι αυλακώσεις από σχοινιά που βρέθηκαν χαραγμένες πάνω σε πέτρινους όγκους εκείνης της περιόδου, που χρησιμοποιήθηκαν για το χτίσιμο ναών – μεταξύ αυτών σε Κόρινθο και Ίσθμια.
Υπάρχει διάσταση απόψεων για το αν αυτά τα σχοινιά χρησιμοποιούντο για να σηκώσουν τις ογκώδεις λιθόπλινθους και να τις μεταφέρουν στο σημείο που έπρεπε ή για να τραβήξουν εκτός του λατομείου – και ο Πιερατίνι υποστηρίζει πως το πρώτο σενάριο είναι και το πιθανότερο.

Πηγή φωτογραφιών: Alessandro Pierattini

Αναλύοντας τις αυλακώσεις στις αρχαίες αυτές πέτρες και πραγματοποιώντας ανάλογα πειράματα σε ρεαλιστικές συνθήκες εκείνης της εποχής, ο Πιερατίνι διατυπώνει μία νέα υπόθεση επί της κατασκευαστικής διαδικασίας, φτάνοντας στο συμπέρασμα πως ένα σύστημα ανύψωσης με σχοινιά θα ήταν αρκετό για να σηκώσει τους πέτρινους εκείνους όγκους, βάρους 200 – 400 κιλών.
Επιπλέον, ο ερευνητής πρόσεξε εγκοπές και αυλακώσεις σε πολλά από αυτά τα μπλοκ, κάτι που υποδείκνυε πως οι πέτρινοι όγκοι τοποθετήθηκαν στη θέση τους αφότου ανυψώθηκαν με ένα έξυπνο σύστημα μοχλών και κυλίνδρων – που έθεσαν τη βάση για ένα πιο εξελιγμένο σύστημα.

Μια πόλη σε μινιατούρα

Τσίπρας για τροπολογία ΕΥΠ: Αναβιώνουν σκοτεινές εποχές της Δεξιάς

---

Σκληρή κριτική στην κυβέρνηση και στον πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη ασκεί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, σχετικά με την τροπολογία για την ΕΥΠ, με ανάρτησή του στο Facebook, όπου κάνει λόγο για την αναβίωση των πιο σκοτεινών εποχών και πρακτικών του κράτους της Δεξιάς και την μετατροπή της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, ξανά σε ΚΥΠ.
«Στις 6 Αυγούστου 2019 ο κ. Μητσοτάκης με διαβεβαίωνε στη Βουλή: "Κε Τσίπρα κανένα νόμο δε θα αλλάξουμε για τον διοικητή της ΕΥΠ". Σήμερα άλλαξε το νόμο με αιφνιδιαστική φωτογραφική τροπολογία της τελευταίας στιγμής» σημειώνει ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, συνεχίζοντας: «Και είναι η τρίτη φορά, σε λιγότερο από δυο μήνες, που η κυβέρνηση της ΝΔ επιλέγει αυτόν τον ολισθηρό δρόμο νομοθέτησης για τη κοινοβουλευτική μας Δημοκρατία. Χωρίς ενημέρωση, χωρίς συζήτηση, χωρίς αντίλογο. Μία για το Ελληνικό, μία για τον ΣΕΒ και τώρα για την ΕΥΠ και τον εκλεκτό του κ. Μητσοτάκη, τον κ. Κοντολέοντα.
Ο οποίος, αφού δεν διαθέτει πτυχίο και άρα δεν κάλυπτε τα προσόντα που έθετε ο νόμος για να γίνει Διοικητής, τόσο το χειρότερο για το νόμο. Κατά τα άλλα η ΝΔ υπερασπίζεται δήθεν την "«αριστεία" και την "αξιοκρατία".
Για να το κάνει αυτό ο κ. Μητσοτάκης, άφησε σχεδόν 30 μέρες ακέφαλη την ΕΥΠ, διακινδυνεύοντας την εθνική ασφάλεια και εξευτελίζοντας τη χώρα και την Υπηρεσία διεθνώς».
Συνεχίζοντας, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, τονίζει ότι «το χειρότερο όμως, δεν είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης αθέτησε το λόγο του. Ούτε ότι είπε για μια ακόμη φορά ψέματα στη Βουλή.
Ο καθένας μπορεί να υποθέσει ότι κάτι πολύ σοβαρό θα τον συνδέει, κάποια ισχυρή δέσμευση θα έχει με τον κ. Κοντολέοντα για να φθάνει σε αυτό το σημείο για χάρη του.
Το χειρότερο είναι ότι η κυβέρνηση με την τροπολογία αυτή αναβιώνει τις πιο σκοτεινές εποχές και πρακτικές του κράτους της Δεξιάς και μετατρέπει την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών ξανά σε ΚΥΠ.
Δίνει στον νέο Διοικητή ανεξέλεγκτες αρμοδιότητες - τη δυνατότητα να τοποθετεί «συνδέσμους» της ΕΥΠ, χωρίς καμία ανακοίνωση, σε όποια δημόσια υπηρεσία επιθυμεί, υιοθετώντας καθεστωτικές πρακτικές που παραπέμπουν σε νοσηρές εποχές του παρελθόντος».
Καταλήγοντας, ο Αλ. Τσίπρας θέτει τα εξής ερωτήματα: «Ποιος αλήθεια είναι ο λόγος να δημιουργηθούν μυστικοί πυρήνες της ΕΥΠ μέσα σε όλες τις κρατικές δομές; Ποιον ακριβώς αισθάνεται την ανάγκη να ελέγχει μέσα στους δημόσιους οργανισμούς ή στα Υπουργεία με τοποτηρητές, ο νέος, κατά τα αλλά άριστος αλλά χωρίς πτυχίο Διοικητής; Το τελευταίο που μας μένει να δούμε στο μέλλον, είναι εάν ο κ. Μητσοτάκης, εκτός από τις πρακτικές Γρυλλάκη θα επαναφέρει και τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων».
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Φωτογραφία: Αρχείο

Η Μασσαλία των λογοτεχνών

Το κεντρικό λιμάνι της Μασσαλίας από ψηλά.

Η Μασσαλία στα μάτια της  λογοτεχνίας

Του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη

presspublica.gr

Αύγουστος 30, 2019

Την Πέμπτη,  21 Μαΐου 1891, ο Αρθούρος Ρεμπώ έγραφε στην μητέρα και στην αδελφή του, μέσα από το Νοσοκομείο της Ασπίλου Συλλήψεως της Μασσαλίας όπου νοσηλευόταν,  τα νεότερα και καθόλου ενθαρρυντικά στοιχεία  της υγείας του δεξιού του σκέλους. Αναγκάστηκε, γράφει, να πάρει το  ταχυδρομικό  πλοίο από το Άντεν και να επιστρέψει στη Γαλλία, αφού η κατάσταση του ποδιού του συνοδευόταν από αφόρητους πόνους, και επειδή  την ίδια στιγμή δεν υπήρχε εκεί η δυνατότητα αντιμετώπισης της πάθησης η οποία αποδεικνυόταν με την πάροδο του χρόνου εξαιρετικά σοβαρή υπόθεση. Έπασχε, όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων,  από κακόηθες οστεοσάρκωμα του δεξιού σκέλους, το οποίο λίγο μετά τον οδήγησε στο θάνατο λόγω πολλαπλών απομακρυσμένων μεταστάσεων. Πλήρωνε δέκα φράγκα ημερησίως για νοσήλια, ‘… μαζί με το γιατρό…’, όπως σημείωνε, ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη ο ακρωτηριασμός του σκέλους, ο οποίος τελικά έγινε αναγκαστικά στις 27 Μαΐου. Η επιταγή των 36.800 φράγκων που κουβαλούσε μαζί του, όμως, έπρεπε  να εξαργυρωθεί στο Παρίσι, κι’ εκείνος ήταν σωματικά ανήμπορος για μια τέτοια μετάβαση.  Στις 29 Ιουνίου του ίδιου έτους, σε άλλη επιστολή  στην αδελφή του Ιζαμπέλ, της περιέγραφε την κατάστασή του μετά τον ακρωτηριασμό που έλαβε χώρα.  Ότι το πόδι του γιατρεύτηκε, η πληγή έκλεισε και πως ακόμα δεν συνήθισε τα δεκανίκια για να περπατάει μέχρις ότου ολοκληρωθεί η κατασκευή του τεχνητού ξύλινου, πια, ποδιού του. Ωστόσο τον πρόλαβαν οι πολλαπλές μεταστάσεις, οι οποίες και τον οδήγησαν στο θάνατο στις 10 Νοεμβρίου του ίδιου έτους, του 1891.  Μια μέρα πριν πεθάνει, μέσα σε γενικευμένο ντελίριο, έλεγε σε μια ναυτιλιακή εταιρεία να του εξασφαλίσουν το πέρασμα στο Σουέζ, και  να τον μεταφέρουν εγκαίρως στο πλοίο, κάτω στο λιμάνι της Μασσαλίας ώστε να αποπλεύσει.

Το χιλιοειπωμένο κάστρο του Ίφ στο κέντρο.

Γεννημένος στις 20 Οκτωβρίου του 1854, στην Σαρλεβίλ, κοντά στα βελγικά σύνορα, ο Αρθούρος Ρεμπώ διέγραψε μια σύντομη αλλά άκρως εντυπωσιακή και εκτυφλωτική, για αρκετούς,  πορεία στην ποίηση. Παρ’ όλα αυτά, υπερίσχυσαν στο εσωτερικό του και για μεγάλο χρονικό διάστημα οι  τάσεις φυγής και οι περιπλανήσεις του σε διάφορα μέρη του κόσμου, κυρίως λιμάνια.  Η Μασσαλία περιλαμβανόταν βεβαίως σε αυτά, αλλά ως διακομιστικό κέντρο περισσότερο.  Την ποίηση, βέβαια, την είχε ήδη εγκαταλείψει οριστικά προς το τέλος του 1873. Η σύντομη αλλά τόσο αποτελεσματική πορεία του σ’ αυτή, ολοκληρώθηκε δυστυχώς πολύ γρήγορα για να δώσει τη θέση της στην περιπλάνηση, και το επικερδές εμπόριο σε άλλα μήκη και πλάτη της γης!  Η σορός του μεταφέρθηκε από τη Μασσαλία στην ιδιαίτερη πατρίδα και γενέτειρά του, στη Σαρλεβίλ, όπου και ενταφιάστηκε. Οι μόνες που τον συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία, ήταν η μητέρα και η αδελφή του, έγραφε η αναγγελία του θανάτου του στον ημερήσιο τύπο!

Η χρυσή μορφή της Παναγίας στην κορυφή του καμπαναριού της Νοτρ-Νταμ-ντε- λα -Γκάρντ.

Σήμερα η Μασσαλία, το πολύβουο αυτό και πολυάσχολο μεγάλο λιμάνι της Γαλλίας, επεκτείνεται πολύ πέραν των γνωστών φυλακίων του Αγίου Ιωάννη και Αγίου Νικολάου, που σηματοδοτούν το παλιό λιμάνι με τα άπειρα ψαροκάικα και κότερα που μπαινοβγαίνουν σε συνεχόμενη βάση.  Ειδικά μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η ανάπτυξή του αποδείχτηκε τρομακτική, όπως άλλωστε και της ίδιας της πόλης. Δεν είχε άδικο κάποτε, φαίνεται, ο Αλέξανδρος Δουμάς, που την ονόμαζε ‘ένα σημείο όπου συναντιέται ολόκληρη η υφήλιος’. Για πάνω από είκοσι επτά αιώνες, αποτελεί πέρασμα και προορισμό, προσωρινό ή μόνιμο. Ο πληθυσμός του ευρύτερου συγκροτήματος πλησιάζει στις μέρες μας  τα δύο εκατομμύρια ανθρώπινες ψυχές. Λίγο έξω απ’ αυτό, στον κόλπο της πόλης, στέκεται το γνωστό φρούριο και νησάκι που ακούει στο όνομα ‘κάστρο του Ίφ’. Πολλοί το συγκρίνουν με εκείνο του  Αλκατράζ, που βρίσκεται στον κόλπο του Σαν Φρανσίσκο στην Καλιφόρνια, κι ίσως να μην έχουν άδικο, αφού η απόδραση και απ’ αυτό κρινόταν πάντοτε δύσκολη. Η απομονωμένη του τοποθεσία και τα επικίνδυνα υπεράκτια ρεύματα το καθιστούσαν μια ιδανική φυλακή που δεν μπορούσε κάποιος εύκολα να ξεφύγει και να σωθεί. Όσοι βρέθηκαν εκεί εγκλωβισμένοι, ανήκαν στους πολιτικούς και θρησκευτικούς κρατούμενους, έτσι που  σύντομα και αναγκαστικά εξελίχτηκε σε  μια από τις πιο φρικτές και περιβόητες φυλακές σε ολόκληρη τη Γαλλία. Η σχετική ιστορία είναι πλουσιότατη σε αυτές συγκεκριμένα τις σελίδες της. Δεν είχε τελικά άδικο ο Αλέξανδρος  Ντουμάς που το χρησιμοποίησε ως σκηνικό για τον ‘Κόμη Μοντεχρήστο’ του, που κυκλοφόρησε στα 1844. Σ’ αυτό, ο Εντμόντ Νταντές, ένας νεαρός ναυτικός από τη Μασσαλία, επρόκειτο να γίνει πλοίαρχος και να παντρευτεί την αγαπημένη του, αλλά μια πλεκτάνη δημιουργήθηκε από αντίπαλους και ανταγωνιστές όπου τον  κατηγόρησαν ως πράκτορα των βοναπαρτιστών, με αποτέλεσμα να καταλήξει στις περιβόητες φυλακές. Αργότερα, αφού πρώτα αποδράσει απ’ εκεί,  καταστρώνει το σχέδιο της εκδίκησης, έχοντας στο μεταξύ μεταμορφωθεί στον μυστηριώδη κόμη Μοντεχρήστο και αποδώσει την δική του απαραίτητη δικαιοσύνη. Το μυθιστόρημα είδε πολλές εκδόσεις, στις περισσότερες χώρες, και συγκαταλέγεται στα κλασσικά έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Όπως ήταν κοινή πρακτική εκείνη την εποχή, οι κρατούμενοι αντιμετωπίζονταν διαφορετικά ανάλογα με την κοινωνική τους τάξη και τον πλούτο τους. Οι φτωχότεροι τοποθετούνταν χαμηλά στη βάση, όπου βρίσκονταν συνήθως είκοσι ή περισσότεροι σε ένα κελί σε απαίσια και ανήλιαγα μπουντρούμια κάτω από το κάστρο. Ωστόσο, οι πλουσιότεροι κρατούμενοι είχαν τη δυνατότητα  να πληρώσουν και έτσι να ‘αποκτήσουν’ το προσωπικό τους κελί σε κάποιο ψηλό επίπεδο το οποίο διέθετε παράθυρο, τζάκι, και άλλες σχετικές ανέσεις.

Ο πρόωρα χαμένος από καρκίνο του πνεύμονα και σύγχρονος Ζαν-Κλωντ Ιζζό (1945-2000) γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μασσαλία από γονείς μετανάστες. Ο πατέρας του ήρθε εδώ στην πόλη απ’ την επαρχία Σαλέρνο της Ιταλίας, το 1928, ενώ η μητέρα του γεννήθηκε σε φτωχή συνοικία της  Μασσαλίας από γονείς Ισπανούς μετανάστες. Η παλαιότερη πόλη της Γαλλίας και το βασικό μεσογειακό λιμάνι της χώρας, η Μασσαλία, είναι από αιώνες  ο πρώτος λιμένας και η πύλη της Γαλλίας για τους επισκέπτες της χώρας  από τη Βόρεια Αφρική και την ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου. Έτσι δεν είναι παράξενο που η πόλη σήμερα φιλοξενεί στα σπλάχνα της έναν μεγάλο και ακμάζοντα αραβόφωνο πληθυσμό, με καθημερινές αναχωρήσεις πλοίων   από το λιμάνι  της  για την Τύνιδα ή το Αλγέρι. Η επίσκεψη, όμως, της πόλης, πέρα από την ευκαιρία να εξερευνήσει ο ενδιαφερόμενος  την πόλη, αυτή καθ’ εαυτή, προσφέρει και μια   εισαγωγή στην  ενδιαφέρουσα περιοχή της Προβηγκίας.

Γεώργιος Σχορετσανίτης - Βικιπαίδεια

:BiblioNet : Σχορετσανίτης, Γεώργιος Ν

 

 _________________

 

Θυμίζω ότι το θεατρικό  Συρανό ντε Μπερζεράκ ( Cyrano de Bergerac), ένα από τα καλύτερα έργα στη γαλλική λογοτεχνία, γράφτηκε από τον  καθαρόαιμο Μαρσεγιέζο Εδμόνδο Ροστάν

Ποιος ήταν ο Αλεσάντρο ντι Μαριάνο Φιλιπέπι , που τον φώναζαν Σάντρο, αλλά έγινε διάσημος ως "Βαρελάκης" ;

Σάντρο Μποττιτσέλλι - Βικιπαίδεια

Κατάλογος έργων του Σάντρο Μποττιτσέλλι - Βικιπαίδεια

 

 

 

85ο Διεθνές Συνέδριο της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Ενώσεων Βιβλιοθηκών και Ιδρυμάτων: Libraries: dialogue for change (24-30/8/19)

Η Ενωση Ελλήνων Βιβλιοθηκονόμων και Επιστημόνων Πληροφόρησης και η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος συνδιοργανώνουν το 85ο Διεθνές Συνέδριο της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Ενώσεων Βιβλιοθηκών και Ιδρυμάτων (International Federation of Library Associations and Institutions – IFLA), με θέμα “Libraries: dialogue for change” (“Βιβλιοθήκες: διάλογος για αλλαγή”).
Το συνέδριο θα διεξαχθεί από Σάββατο 24 έως Παρασκευή 30 Αυγούστου 2019 στους χώρους του Συνεδριακού Κέντρου του Μεγάρου Μουσικής Aθηνών. Διοργανώνεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα και για την ανάληψη του καθοριστική υπήρξε και η συμβολή του Δήμου Αθηναίων. Το συνέδριο, στην υλοποίηση του οποίου θα συμβάλουν πάνω από 300 εθελοντές, αποτελεί το κορυφαίο γεγονός παγκοσμίως στο χώρο των βιβλιοθηκών και αναμένεται να προσελκύσει περίπου 4.000 συνέδρους από 120 χώρες. Παράλληλα με αυτό, διοργανώνεται διεθνής έκθεση προϊόντων και υπηρεσιών σχετικών με το αντικείμενο του συνεδρίου.
To συνέδριο θα εστιάσει στο πώς οι βιβλιοθήκες κάθε είδους, μεγέθους και θεματικού πεδίου θα προσπαθήσουν να επαναπροσδιορίσουν το ρόλο και τις υπηρεσίες τους εν όψει των κοινωνικών και τεχνολογικών εξελίξεων. Άλλωστε, οι μετακινήσεις των πληθυσμών, οι πρόσφυγες, η κλιματική αλλαγή, η ανάδυση του ψηφιακού κόσμου, της τεχνητής νοημοσύνης, της ρομποτικής, απαιτούν προσαρμογές και αλλαγές.
πηγή: εφημ. Η Καθημερινή (http://www.kathimerini.gr/1017728/gallery/politismos/atzenta/85o...)

 

Ανακοίνωση ΙΣΤ΄ Επιστημονικής Συνάντησης του Τομέα ΜΝΕΣ του ΑΠΘ: Η πένα και το ξίφος: Η πολεμική στη νεοελληνική λογοτεχνία, φιλολογία και κριτική από τους πρώιμους νεότερους χρόνους έως σήμερα (27-29/3/20)

Ο Τομέας Μεσαιωνικών και Νέων Ελληνικών Σπουδών του Τμήματος Φιλολογίας του ΑΠΘ ανακοινώνει την ΙΣΤ΄ Επιστημονική Συνάντηση του Τομέα ΜΝΕΣ του ΑΠΘ με θέμα: Η πένα και το ξίφος: Η πολεμική στη νεοελληνική λογοτεχνία, φιλολογία και κριτική από τους πρώιμους νεότερους χρόνους έως σήμερα. Η Συνάντηση έχει ως κεντρικό στόχο να φωτίσει την πολεμική διάσταση της λογοτεχνίας, της φιλολογίας και της κριτικής, διερευνώντας ευρύχωρα στον χρόνο τεχνικές, ρητορικές και είδη.
Οι εργασίες της Επιστημονικής Συνάντησης θα διεξαχθούν στη Θεσσαλονίκη στις 27-29 Μαρτίου 2020. Οι ενδιαφερόμενοι καλούνται να υποβάλουν πρόταση για ανακοίνωση, η οποία θα περιλαμβάνει τίτλο και περίληψη 300 λέξεων μέχρι τις 31 Αυγούστου 2019 (στην ηλεκτρονική διεύθυνση: lvarelas@lit.auth.gr). Η επιλογή των προτάσεων θα ανακοινωθεί από την Επιστημονική Επιτροπή μέχρι τις 31 Οκτωβρίου 2019.
Προτεινόμενες θεματικές περιοχές:
Φιλολογία και κριτική
1. Φιλολογικές έριδες και διαμάχες
2. Η ρητορική των πολεμικών κειμένων (λίβελλοι, κριτικές, δημοσιογραφία)
3. Παράδοση vs νεωτερικότητα: η κριτική ως πεδίο στράτευσης σε κρίσιμους καιρούς
Λογοτεχνία
1. Το οπλοστάσιο του λογοτέχνη: παρωδία, σάτιρα, παιγνιώδης λογοτεχνία
2. Λογοτεχνικές ανταρσίες και συγκρούσεις λογοτεχνών
Για περισσότερες πληροφορίες, βλ. https://www.lit.auth.gr/sites/default/files/e_pena_kai_to_ksiphos.pdf και
https://www.eens.org/?event=%ce%b9%cf%83%cf%84-%ce%b4%ce%b9%ce%b5%ce%b8%ce%bd%ce%ae%cf%82-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%bf%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%ac%ce%bd%cf%84%ce%b7%cf%83%ce%b7-%cf%84

Η ΠΡΑΣΙΝΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΛΟΓΑ ΤΗΣ