Ας μιλήσουμε για αριστεία
Αριστεία είναι να γίνεται ο γιος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, κάποτε
πρωθυπουργού, υπουργός, αρχηγός του κόμματος στο οποίο διετέλεσε αρχηγός
και ο μπαμπάς και υποψήφιος πρωθυπουργός
Λοιπόν, ας μιλήσουμε για αριστεία. Να
βάλουμε κι εμείς, της ήσσονος προσπάθειας, της τζογαδόρικης αστάθειας,
και της αριστερής αυθάδειας, ένα λιθαράκι στον σχετικό προβληματισμό που
αναπτύσσεται τις τελευταίες ημέρες. Στον οποίο προβληματισμό έχει
μεγάλη σημασία να αναμείξουμε τον μεγάλο κόσμο των μεγάλων ιδεών με τον
απείρως μεγαλύτερο κόσμο της πράξης. Για να καταλάβουν τα παιδιά,
σημαιοφορούντα ή μη, τι ακριβώς παίζεται εδώ. Και πώς παίζεται. Για να
καταλάβουν επίσης οι μεγάλοι, τι ακριβώς εμπαίζεται. Πώς και από ποιους
εμπαίζεται.
Πάμε λοιπόν. Αριστεία είναι να γίνεται ο γιος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, κάποτε πρωθυπουργού, υπουργός, αρχηγός του κόμματος στο οποίο διετέλεσε αρχηγός και ο μπαμπάς και υποψήφιος πρωθυπουργός. Επίσης η κόρη να γίνεται υπουργός και παραλίγο αρχηγός του κόμματος και υποψήφια πρωθυπουργός.

Αλλά ας μην είμαστε άδικοι. Η έφεση στην υπαρκτή αριστεία δεν χαρακτηρίζει μόνο την οικογένεια Μητσοτάκη, αλλά και άλλους. Ο Γιώργος Παπανδρέου, ας πούμε, είναι γιος του Ανδρέα και εγγονός του Γεωργίου, που διετέλεσαν και οι δύο πρωθυπουργοί. Ο νεαρός ΓΑΠ μάλιστα, ως άριστος προφανώς, υπήρξε για χρόνια υπουργός στις κυβερνήσεις του μπαμπά του.
Εν γένει, για να μη σας ζαλίζω άλλο με επώνυμα -και υπάρχουν πολλά- που πιστοποιούν την ποιότητα της αριστείας στην Ελλάδα και δικαιώνουν όσους συνεχώς την επικαλούνται, λαμβάνω τον κόπο να σας θυμίσω ότι γιοι του μπαμπά τους είναι και οι σημερινοί. Ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί της ήσσονος προσπάθειας. Μόνο που τον μπαμπά τους τον μάθαμε από αυτούς, όχι αυτούς από τον μπαμπά τους. Αλλά σιγά μη θεωρήσουμε άριστους και τους καταληψίες και ταραχοποιούς...

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου