Εμπρηστής, ο Νέρωνας της διπλανής πόρτας
Κατερίνα Κατή - Βασίλης Ανδριανόπουλος
Το ψυχολογικό προφίλ
του δράστη ενός εγκλήματος που παρά τις καταστροφικές του συνέπειες
παραμένει ατιμώρητο στις περισσότερες περιπτώσεις
Σκιαγραφεί το ψυχολογικό προφίλ του και αναδεικνύει τους λόγους για τους οποίους τις περισσότερες φορές οι δράστες ενός τόσο σοβαρού εγκλήματος όπως ο εμπρησμός παραμένουν ατιμώρητοι.
Ψυχολογικοί και οικονομικοί λόγοι
Το καλοκαίρι του 1999 ένας 23χρονος οικοδόμος, παντρεμένος και πατέρας ενός παιδιού, τριγυρνούσε με το μηχανάκι του σε δασικές και αγροτικές περιοχές στη Μάνδρα και στα Μέγαρα Αττικής. Ηταν υπεύθυνος για τουλάχιστον 22 εμπρησμούς μέσα σε δύο μήνες. Στην ομολογία του τόνισε πως η αιτία των εμπρησμών ήταν ότι απλώς του άρεσε να βλέπει τις φλόγες και ότι ήταν κάτι που ήθελε να κάνει από παιδί. Το κίνητρο του εμπρηστή αυτής της κατηγορίας, όσο νοσηρό κι αν ακούγεται, είναι ο ενθουσιασμός. Σαν ένας άλλος Νέρωνας, αυτού του είδους ο εμπρηστής χαίρεται αντικρίζοντας το χάος που προκαλούν οι φλόγες τις οποίες έχει πυροδοτήσει ο ίδιος. Ο ενθουσιασμός όμως είναι ένας μόνο από τους λόγους που ωθούν έναν άνθρωπο στον εμπρησμό, αφού η πράξη του μπορεί να έχει άλλα αίτια όπως κάλυψη εγκλήματος, οικονομικοί λόγοι, βανδαλισμός, τρομοκρατία, ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις στις οποίες το κίνητρο δεν είναι εμφανές και μπορεί να οφείλεται σε ψυχική ασθένεια. Στην Ελλάδα το πιο συνηθισμένο κίνητρο είναι ψυχολογικοί ή οικονομικοί λόγοι.
Είναι δύσκολη η δημιουργία ενός ενιαίου ψυχολογικού προφίλ του εμπρηστή, αφού οι αιτίες που τον οδηγούν σε αυτή την πράξη ποικίλλουν σημαντικά ανάλογα με την περίπτωση. Τα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας προέρχονται από ανακρίσεις εμπρηστών που έχουν συλληφθεί και έχουν οδηγήσει στην εκπόνηση πλήθους διεθνών μελετών από δικαστικούς ψυχιάτρους και ερευνητές των πυρκαγιών, τη λεγόμενη «Αντιτρομοκρατική» της Πυροσβεστικής.
Οσοι από τους εμπρηστές είναι πυρομανείς –η πυρομανία είναι ψυχιατρική διάγνωση, αλλά αφορά μικρό ποσοστό των εμπρηστών– διακατέχονται από μια αδυναμία να ελέγξουν την παρόρμησή τους για πρόκληση πυρκαγιάς. Η πυρομανία συσχετίζεται με άλλες διαταραχές ελέγχου όπως η κλεπτομανία, η διαλείπουσα εκρηκτική διαταραχή που οδηγεί σε βίαια ξεσπάσματα και ο παθολογικός τζόγος. Η βασική διαφορά μεταξύ ενός πυρομανή και οποιουδήποτε άλλου εμπρηστή είναι ότι ο πρώτος θα προξενήσει πυρκαγιά περισσότερες από μία φορές χωρίς πραγματικό κίνητρο, ενώ αντιθέτως οι άλλοι εμπρηστές έχουν κάποιο σκοπό. Ο πυρομανής –συνολικά λιγότερο από 1% του παγκόσμιου πληθυσμού είναι πυρομανείς– διακατέχεται από μια ιδιάζουσα ψυχική υπερένταση, με κύριο αίσθημα το άγχος, το οποίο όμως αποβάλλεται στη θέα της φωτιάς, στο άκουσμα των σειρήνων και της αγωνίας των ανθρώπων που βρίσκονται σε κίνδυνο. Μάλιστα, όπως επισημαίνει πλήθος μελετητών, ο πυρομανής συχνά δρα μόνος του, επιβλέποντας από μακριά το έργο του, ενώ συνήθως επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος για να επιτηρήσει από κοντά το αποτέλεσμα των πράξεών του.
Το σύνδρομο του ήρωα
Στην ίδια κατηγορία συμπεριλαμβάνονται και όσοι διακατέχονται από το σύνδρομο του ήρωα. Αυτοί συνήθως είναι εθελοντές πυροσβέστες και είναι οι πρώτοι που σπεύδουν στην κατάσβεση της πυρκαγιάς, καθώς αρέσκονται στη σκέψη ότι ο κόσμος τους θαυμάζει για το θάρρος που δείχνουν στην προσπάθειά τους να σβήσουν τις φλόγες. Μάλιστα, οι περισσότεροι εμπρηστές που ανήκουν σε αυτή την κατηγορία ενθουσιάζονται και με το ότι αυτή τους η ενέργεια οδηγεί στην κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού και του Πυροσβεστικού Σώματος. Αισθάνονται ότι αποκτούν δύναμη απέναντι στην κοινωνία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ένας αγρότης από το χωριό Καλίδονα Ηλείας. Τον Αύγουστο του 1998 ο τότε 30χρονος αγρότης είχε βάλει εφτά πυρκαγιές σε σημεία γύρω από το χωριό του, εξαιτίας των οποίων έχασε τη ζωή της μια ηλικιωμένη γυναίκα, κάηκαν 18 σπίτια και 80 στρέμματα δάσους. Ο δράστης ήταν ο πρώτος που ειδοποιούσε τους συντοπίτες τους για την εκδήλωση των πυρκαγιών, τις οποίες έσπευδε να σβήσει. Μάλιστα, είχε απασχολήσει τις αρχές για περιπτώσεις εμπρησμού αλλά δεν είχε συλληφθεί ποτέ, ενώ μετά τη σύλληψή του οι συγχωριανοί του τόνιζαν στα ΜΜΕ πως «σχεδόν όλοι γνωρίζαμε ότι είναι εμπρηστής αλλά ποτέ κανένας δεν τον κατήγγειλε».
Για τα λεφτά τα καις όλα
Τα κίνητρα ενός εμπρησμού μπορούν να αφορούν αποκλειστικά και μόνο το κέρδος. Στην Εύβοια το καλοκαίρι του 2000 μια παρέα τεσσάρων ατόμων συνελήφθη και ομολόγησε πως είχε βάλει περισσότερες από μία φωτιές στο βόρειο τμήμα του νησιού. Οι τρεις εξ αυτών προφυλακίστηκαν, ενώ ένα μέλος της παρέας πλήρωσε εγγύηση και αφέθηκε ελεύθερο. Ποιος ήταν ο λόγος του εμπρησμού όμως; Σύμφωνα με την ομολογία τους, κάποιος τους πλήρωνε για να βάζουν φωτιά. Η συγκεκριμένη υπόθεση δεν είναι πρωτάκουστη για τα ελληνικά δεδομένα. Το καλοκαίρι του 2001 συνελήφθη ένας 39χρονος στην εθνική οδό Αθηνών-Λαμίας ενώ προσπαθούσε να βάλει φωτιά. Ο δράστης υποστήριξε πως τον είχαν πληρώσει δύο αλλοδαποί για να πράξει κάτι τέτοιο και ότι παρέμενε στην περιοχή προκειμένου να έρθουν να τον πληρώσουν. Φυσικά, θα πρέπει να σημειωθεί και η περίπτωση εμπρησμού με σκοπό να αξιοποιηθεί οικοδομικά η καμένη έκταση.
Ενα από τα πλέον σημαντικά κίνητρα ενός εμπρηστή είναι η εκδίκηση και η επίλυση διαφορών κάθε είδους μέσω της πρόκλησης πυρκαγιάς. Σε αυτό παραπέμπει ένα περιστατικό το καλοκαίρι του 2001 στην Ηλεία, όταν ένας θείος με τον ανιψιό του έβαλαν δύο φωτιές που έκαψαν 32 στρέμματα πευκοδάσους. Οι δράστες ομολόγησαν ότι έβαλαν φωτιά για να ενοχοποιήσουν μια οικογένεια συγχωριανών τους με τους οποίους είχαν κτηματικές διαφορές.
Πολλοί εμπρηστές ξεκινούν τη δράση τους στην παιδική ηλικία. Μολονότι πολλά παιδιά γύρω στην ηλικία των πέντε ετών μαγνητίζονται από τη θέα της φλόγας ή ακόμη ανάβουν μικρές φωτιές, για ορισμένα υπάρχει κίνδυνος να εξελιχθούν σε εμπρηστές. Αυτά τα παιδιά είναι αρκετά πιθανό να πάσχουν από διαταραχή συμπεριφοράς η οποία περιλαμβάνει επιθετικότητα, να είναι βίαια απέναντι σε συνομηλίκους τους και ζώα και να προξενούν φθορές σε ξένη περιουσία. Συχνά είναι παιδιά που ο ένας ή και οι δύο γονείς τα έχουν εγκαταλείψει ή έχουν κακοποιηθεί από τους γονείς τους. Κατά την ενηλικίωσή τους είναι πιθανό να έχουν φτωχό εκπαιδευτικό υπόβαθρο, περιορισμένες κοινωνικές δεξιότητες, να είναι αλκοολικοί και σε περιορισμένο βαθμό να πάσχουν από κάποια ψυχική ασθένεια όπως κατάθλιψη, σχιζοφρένεια, τάσεις αυτοκτονίας και διαταραχές προσωπικότητας.
Το προφίλ του εμπρηστή
Άντρας, οικογενειάρχης και με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η έρευνα που εκπόνησε το 2010 ο Ανδριανός Γ. Γκουρμπάτσης, τότε υποστράτηγος του Πυροσβεστικού Σώματος, σε μια προσπάθεια να αναλυθεί το προφίλ του εμπρηστή δασών, βάσει των πυρκαγιών που εκδηλώθηκαν στη χώρα την περίοδο 2000-2009. Σύμφωνα με την έρευνα, το 89,1% των εμπρηστών ήταν άντρες, ελληνικής υπηκοότητας σε ποσοστό 88,5% και ενήλικοι σε ποσοστό 94,7%. Στη συντριπτική πλειονότητά τους (74,8%) ήταν έγγαμοι με παιδιά. Το 32,1% ήταν 60 ετών και άνω, ενώ μεγάλα ήταν τα ποσοστά και στις ηλικίες 45-59 ετών (31,3%), 35-44 ετών (18,3%) και 30-34 ετών (9,1%). Οι εμπρηστές είχαν επίπεδο στοιχειώδους εκπαίδευσης σε ποσοστό 77,2%. Το 68,8% ήταν εργαζόμενοι, ενώ το 31,2% ήταν άνευ επαγγέλματος. Αξιοσημείωτο είναι ότι το 57,1% των εμπρηστών διέμενε σε χωριά με κάτω από χίλιους κατοίκους, ενώ το 70,3% τέλεσε εμπρησμό σε δασική έκταση πλησίον τέτοιου οικισμού. Οι εμπρησμοί δασών έγιναν κυρίως σε Μακεδονία (22,4%), Πελοπόννησο (19,9%), Στερεά Ελλάδα και Εύβοια (15,1%). Μάλιστα, ο κ. Γκουρμπάτσης διατείνεται μέσω της μελέτης του ότι αποτελεί μύθο πως «τις πυρκαγιές προκαλούν συνήθως άτομα με ψυχιατρικά προβλήματα», διότι κανένας ενήλικας άνω των 20 ετών που καταδικάστηκε για εμπρησμό δάσους δεν υποβλήθηκε σε περιορισμό για ψυχιατρικά προβλήματα.
Έγκλημα χωρίς τιμωρία
Πριν από λίγες ημέρες ένας νεαρός 24 μόλις ετών ομολόγησε ότι έβαζε φωτιές γιατί του άρεσε να… εμφανίζεται μετά ως εθελοντής πυροσβέστης και να βοηθάει στην κατάσβεσή τους. Μέχρι τη σύλληψή του είχε καταφέρει να ικανοποιήσει τη διαταραχή του τουλάχιστον δεκαέξι φορές, βάζοντας ισάριθμες πυρκαγιές σε αγροτοδασικές εκτάσεις και οικόπεδα στις περιοχές Πεντέλη, Ανθούσα και Γέρακα κατά το χρονικό διάστημα από 14 Μαρτίου έως 1 Αυγούστου 2017.
Ο... αυτόκλητος «δασοπυροσβέστης» παραπέμφθηκε στη Δικαιοσύνη, ενώπιον της οποίας θα κληθεί να λογοδοτήσει για ένα έγκλημα που έχει ανεπανόρθωτες συνέπειες στο περιβάλλον, στην οικονομία, στη ζωή μας.
Ενας άλλος υπαίτιος εμπρησμών που πριν από χρόνια είχαν προκαλέσει τεράστια καταστροφή στο πανέμορφο νησί της Σάμου είχε αφήσει άναυδη την κοινή γνώμη όταν ομολόγησε ότι κίνητρο της ειδεχθούς πράξης του ήταν η... εκδίκηση γιατί δεν είχε γίνει δεκτός στο Πυροσβεστικό Σώμα.
Δράση κακουργηματική και στις δύο περιπτώσεις, με κίνητρα (εν προκειμένω ψυχολογικά ή εκδίκησης) που τις εντάσσουν σε μια από τις υποκατηγορίες του εμπρησμού από πρόθεση όπως έχουν καταγραφεί σε σχετικές έρευνες, σύμφωνα με τις οποίες τουλάχιστον το 30% των καταστροφικών δασικών πυρκαγιών οφείλεται σε ανθρώπινο δόλο για οικονομικούς ή άλλους λόγους.
Δυστυχώς στη χώρα μας οι περισσότεροι υπαίτιοι δασικών πυρκαγιών, από πρόθεση ή από αμέλεια, είτε διαφεύγουν τη σύλληψη είτε σε περίπτωση που εντοπιστούν και παραπεμφθούν σε δίκη δεν τυγχάνουν τιμωρίας ανάλογης της πράξης τους.
Το νομικό οπλοστάσιο υπάρχει για κάθε κατηγορία εμπρησμού και σε συνδυασμό με τις καταστροφές που προκαλούνται (άρθρα 264-267 ΠΚ) φτάνει να ορίζει μέχρι και την ποινή των ισοβίων σε περίπτωση πρόκλησης θανάτου…
Οπως όμως δείχνουν τα επίσημα στατιστικά στοιχεία, είναι πιο εύκολο για κάποιους δικαστές να οδηγήσουν στη φυλακή ένα κορίτσι σαν την Ηριάννα, που τόλμησε να αγαπήσει έναν αναρχικό νέο και με μοναδικό στοιχείο ένα μερικό –λανθάνον– αποτύπωμά της, παρά τον δράστη ενός καταστροφικού εμπρησμού.
Απόλυτα χαρακτηριστική για τα δύο μέτρα και δύο σταθμά που δυστυχώς καταγράφονται πολλές φορές και στη δικαστική κρίση είναι η περίπτωση ενός κτηνοτρόφου που είχε κατηγορηθεί για πυρκαγιά στο Ξυλόκαστρο το 2000. Επειτα από μια σκοτεινή πορεία που περιλάμβανε την εμπλοκή ενός διοικητή της Πυροσβεστικής ως κατηγορουμένου, αλλά και τη δολοφονία βασικού μάρτυρα κατηγορίας λίγο πριν από τη δίκη, τελικά ο κατηγορούμενος αθωώθηκε πανηγυρικά λόγω αμφιβολιών.
Ενδεικτική είναι και η περίπτωση ενός αλλοδαπού εμπρηστή ο οποίος είχε συλληφθεί επ’ αυτοφώρω να βάζει φωτιά. Το δικαστήριο, στο οποίο ομολόγησε την πράξη του, τον καταδίκασε σε τριετή ποινή φυλάκισης χωρίς αναστολή. Ο εμπρηστής εξέτισε μόλις έναν μήνα…
Ανατρέχοντας στα επίσημα στοιχεία της περασμένης δεκαετίας βλέπουμε ότι μέσα σε μια τετραετία κατά την όποια είχαν ξεσπάσει στην Ελλάδα 60.000 πυρκαγιές και είχαν συλληφθεί περισσότεροι από 4.000 ύποπτοι για εμπρησμό, σε πρώτο βαθμό καταδικάστηκαν οι 700. Στη φυλακή πήγε μόνο ένας...
Σύμφωνα με στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας και συγκεκριμένα της Στατιστικής της Δικαιοσύνης, από το 1997 έως το 2004 καταδικάστηκαν για εμπρησμό σε δάσος 1.502 άτομα. Δύο στους τρεις καταδικασθέντες (947 άτομα) πέτυχαν αναστολή εκτέλεσης ποινής, ενώ οι 464 ποινές ήταν εξαγοράσιμες και τελικά 90 άτομα συνολικά εξέτισαν την ποινή τους.
Δηλαδή, μόλις το 6% όσων καταδικάστηκαν για εμπρησμό (είτε από πρόθεση είτε από αμέλεια) κρατήθηκαν σε κάποιο σωφρονιστικό ίδρυμα. Από τα στοιχεία αυτά προκύπτει επίσης ότι το 90% των δραστών είναι άντρες.
Μάλιστα οι περισσότερες ποινές που επιβλήθηκαν ήταν της τάξης του ενός μήνα ή των τριών μηνών, ενώ λίγοι καταδικάστηκαν σε φυλάκιση μεγαλύτερη του ενός έτους. Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά το 2004 σε 50 άτομα που κατηγορούνταν για εμπρησμό δασικής έκτασης επιβλήθηκε φυλάκιση ενός μήνα, σε 43 άτομα φυλάκιση 1-3 μηνών, σε 33 άτομα 3-6 μήνες, σε 12 άτομα 6-12 μήνες και σε άλλα 12 φυλάκιση ενός και πλέον έτους.
Επισημαίνεται ότι σύμφωνα με τον Ποινικό Κώδικα (άρθρο 265) «όποιος με πρόθεση προξενεί πυρκαγιά σε δάσος ή δασική έκταση ή έκταση που έχει κηρυχθεί δασωτέα ή αναδασωτέα τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι δέκα έτη και με χρηματική ποινή από 15.000 -150.000 ευρώ. Δεν επιτρέπεται η μετατροπή ή εκτέλεση της ποινής που επιβλήθηκε και η έφεση δεν αναστέλλει την εκτέλεσή της. Αν η πράξη είχε ως επακόλουθο να εξαπλωθεί η φωτιά σε μεγάλη έκταση, επιβάλλεται κάθειρξη. Αν η πράξη τελέστηκε από ιδιοτέλεια ή κακοβουλία ή η έκταση που κάηκε είναι ιδιαίτερα μεγάλη, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών».
Το άρθρο 267 ανοίγει βέβαια ένα «παράθυρο», καθώς ορίζει ότι «αν ο υπαίτιος του εμπρησμού από αμέλεια καταστείλει ο ίδιος την πυρκαγιά ή με τη γρήγορη αναγγελία του προς την αρχή δώσει αφορμή για την καταστολή της, τότε απαλλάσσεται από κάθε ποινή». Συνήθως βέβαια το νομικό αυτό παράθυρο βρίσκει –εύλογα– εφαρμογή σε περιπτώσεις αγροτών οι οποίοι από λάθος τις περισσότερες φορές μπορεί «κοντά στα ξερά να κάψουν και τα χλωρά».
Καταδίκες και αμέλειες…
Σύμφωνα με έρευνα του Ανδριανού Γκουρμπάτση, πρώην υποστράτηγου του Πυροσβεστικού Σώματος, που στηρίζεται στα Στατιστικά της Δικαιοσύνης και αφορά διάστημα τριών ετών, η προανάκριση σε υποθέσεις εμπρησμού ολοκληρώθηκε σε ποσοστό μόλις 14,07%. Αυτό σημαίνει ότι στο 85,93% των επιβεβαιωμένων εμπρησμών δεν παραπέμφθηκε κανένας στη Δικαιοσύνη. Από αυτούς που παραπέμφθηκαν, καταδικάστηκε μόλις το 16,2%. Από αυτούς που καταδικάστηκαν, το 72,9% είδε την ποινή του να αναστέλλεται και το 26,5% να μετατρέπεται. Στη φυλακή μπήκε ένας.
Πολλοί νομικοί επιχειρώντας να εξηγήσουν το φαινόμενο τονίζουν ότι στις περισσότερες περιπτώσεις είναι πολύ δύσκολη η στοιχειοθέτηση του εγκλήματος, ειδικά σε ό,τι αφορά τον δόλο του δράστη.
Λίγες όμως είναι και οι υποθέσεις καταδίκης για εμπρησμό που βλέπουν το φως της δημοσιότητας καθώς, όπως φαίνεται, η δημοσιογραφική κάλυψη περιορίζεται στη σύλληψη και την παραπομπή στον εισαγγελέα και πάλι μόνο όταν γίνονται τις ημέρες που το θέμα είναι ακόμη στην επικαιρότητα. Οσο δηλαδή «καίνε» ακόμη οι φλόγες της καταστροφικής πυρκαγιάς.
Στην έρευνα που κάναμε εντοπίσαμε κάποιες από τις ελάχιστες περιπτώσεις για τις οποίες υπήρξε ρεπορτάζ και για το αποτέλεσμα της δίκης:
*Τον Απρίλιο του 2015 ένας 40χρονος που έβαζε φωτιά γιατί του άρεσε να βλέπει τους …πυροσβέστες να τρέχουν καταδικάστηκε σε κάθειρξη 7 ετών χωρίς αναστολή για δύο πυρκαγιές που είχε βάλει στον Βύρωνα το 2014.
*Τον Μάιο του 2013 ένας 33χρονος ταξιτζής καταδικάστηκε σε κάθειρξη 10 ετών για πρόκληση 28 πυρκαγιών, από τις 3 έως τις 7 Σεπτεμβρίου του 2012, στην περιοχή της Τριφυλίας. Κρατήθηκε στην Ψυχιατρική Φυλακή του Κορυδαλλού καθώς διαγνώστηκε με βαριά κατάθλιψη.
*Τον Σεπτέμβριο 2013 ένας 34χρονος καταδικάστηκε σε 12ετή φυλάκιση χωρίς αναστολή για εμπρησμό από πρόθεση κατ’ εξακολούθηση σε δασικές εκτάσεις, κατά το χρονικό διάστημα από 16-7-2011 έως 26-8-2011, στον νομό Ιωαννίνων.
*Τον Σεπτέμβριο 2016 δύο άτομα, ένας κτηνοτρόφος από τον Δήμο Αγίου Βασιλείου και ένα Αλβανός, καταδικάστηκαν σε δέκα χρόνια κάθειρξη για την καταστροφική πυρκαγιά που κατάκαιγε τρεις ημέρες, από τις 28 έως τις 30 Ιουλίου του 2011, τον νότο του Ρεθύμνου, προκαλώντας απίστευτες καταστροφές.
*Τον Ιούλιο του 2016 συνελήφθη 26άχρονος Αλβανός, σε βάρος του οποίου εκκρεμούσε ποινή κάθειρξης 10 ετών για εμπρησμό από πρόθεση, από τον οποίο προέκυψε κίνδυνος για άνθρωπο.
Το κόστος των εμπρησμών
Η σοβαρότητα του εγκλήματος που διαπράττει ένας εμπρηστής καταδεικνύεται από τις τραγικές συνέπειες των εκτεταμένων πυρκαγιών που σημειώθηκαν στη χώρα το καλοκαίρι του 2007.
Τότε:
*Έχασαν τη ζωή τους τουλάχιστον 63 άνθρωποι.
*Κάηκαν περισσότερα από 268.834 εκτάρια.
*Μέχρι τις 30 Αυγούστου κάηκαν 1.500 σπίτια και 6.000 άνθρωποι έμειναν άστεγοι.
*Το ύψος των καταστροφών έφτασε τα 5 δισεκατομμύρια ευρώ.
*Η φωτιά έκαψε 4,5 εκατομμύρια ελαιόδεντρα και 60.000 ζωντανά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου