ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ
Μα ποια Ελλάδα...
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ,
Ωστε λοιπόν «τις επόμενες δεκαετίες η
Ελλάδα θα αποτυπώνεται στο μυαλό των σπουδαγμένων ξένων σε όλο τον
πλανήτη, από την Ασία έως τη Λατινική Αμερική, από δύο χαρακτηριστικά:
τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και το νεοελληνικό PSI». Τάδε έφη Γκίκας
Χαρδούβελης, υπουργός Οικονομικών επί Σαμαρά. Σε εποχή προφητειών ζούμε,
αν κρίνουμε από τα πρωτοσέλιδα που κρεμιούνται στα περίπτερα,
προαναγγέλλοντας τις μονές μέρες τη συντέλεια και τις ζυγές την
οικουμενική (αν όχι συμπαντική) επικράτηση
Θα ήταν όμως πολύ κακό αν επαληθεύονταν όσα προαναγγέλλει ο κ. Χαρδούβελης, θεμελιώνοντας τη σιγουριά του στο ότι «το εθελοντικό κούρεμα του ελληνικού χρέους, γνωστό και ως PSI, αυτή τη στιγμή αποτυπώνεται στα διεθνή φοιτητικά εγχειρίδια ανά τον κόσμο ως μάθημα διδασκαλίας. Ετσι, μέσω του PSI όλοι μαθαίνουν και για την Ελλάδα». Θυμήθηκα, θέλοντας και μη, κάποιες αφόρητα ανόητες δηλώσεις, τον πρώτο καιρό του Μεγάρου Μουσικής, όταν άναυδοι μαθαίναμε ότι «επιτέλους η Ελλάδα απέκτησε τον δεύτερο Παρθενώνα της» (τρίτο, αν σ’ αυτά τα τραγικώς αστεία μαθηματικά υπολογίσουμε και τη Μακρόνησο).
Δεν υπάρχει, λοιπόν, για τον κ. Χαρδούβελη και τους αποφοίτους των ξένων πανεπιστημίων, όπως ο ίδιος αυθαίρετα τους υποθέτει, άλλη Ελλάδα ανάμεσα στην αρχαιότητα και στο PSI. Δεν έχει κάνει αυτή η Ελλάδα τίποτε άξιο να το μαθαίνουν και να το θυμούνται οι νέοι του κόσμου, ό,τι κι αν σπουδάζουν, οικονομικά, ιστορία, φιλοσοφία, ιατρική. Ο τόπος αυτός, στο σενάριο του πρώην υπουργού, δεν άφηνε το παραμικρό σημάδι πάνω στην υδρόγειο, με την ιστορία και την τέχνη του. Ωσπου ήρθε το ευλογημένο PSI και τον ξανάβαλε στον χάρτη της ανθρωπότητας. Ευλογημένο; Αφού έτσι το θέλουν οι εφαρμοστές και υποστηρικτές του, ας μη μας παρασύρουν τα μαθηματικά, που λένε π.χ. ότι «κουρεύτηκε» χρέος ύψους 106 δισ. ευρώ, υποχρεωθήκαμε όμως να δανειστούμε 130 δισ. ευρώ. Η επιτυχία του PSI, άλλωστε, είναι προφανής: πέντε χρόνια μετά, εξουθενωμένοι, ξαναπαρακαλούμε τους ίδιους ψυχρούς πιστωτές να ενδιαφερθούν για τη βιωσιμότητα του χρέους.
Μάντης δεν είμαι για να ξέρω αν ο νεοδημοκράτης πολιτικός ήθελε να κολακέψει τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο, κύριο υπερασπιστή του PSI και το 2012, όταν ήταν υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Γ. Α. Παπανδρέου, αλλά και τώρα. Σκέφτομαι πάντως πως αν ο στόχος του ήταν τόσο απλός, η κολακεία, θα είχε αρκεστεί να πει «Ποιος Ελευθέριος...».
των Εψιλον, οπότε μια μαντεψιά παραπάνω δεν κάνει κακό.
Θα ήταν όμως πολύ κακό αν επαληθεύονταν όσα προαναγγέλλει ο κ. Χαρδούβελης, θεμελιώνοντας τη σιγουριά του στο ότι «το εθελοντικό κούρεμα του ελληνικού χρέους, γνωστό και ως PSI, αυτή τη στιγμή αποτυπώνεται στα διεθνή φοιτητικά εγχειρίδια ανά τον κόσμο ως μάθημα διδασκαλίας. Ετσι, μέσω του PSI όλοι μαθαίνουν και για την Ελλάδα». Θυμήθηκα, θέλοντας και μη, κάποιες αφόρητα ανόητες δηλώσεις, τον πρώτο καιρό του Μεγάρου Μουσικής, όταν άναυδοι μαθαίναμε ότι «επιτέλους η Ελλάδα απέκτησε τον δεύτερο Παρθενώνα της» (τρίτο, αν σ’ αυτά τα τραγικώς αστεία μαθηματικά υπολογίσουμε και τη Μακρόνησο).
Δεν υπάρχει, λοιπόν, για τον κ. Χαρδούβελη και τους αποφοίτους των ξένων πανεπιστημίων, όπως ο ίδιος αυθαίρετα τους υποθέτει, άλλη Ελλάδα ανάμεσα στην αρχαιότητα και στο PSI. Δεν έχει κάνει αυτή η Ελλάδα τίποτε άξιο να το μαθαίνουν και να το θυμούνται οι νέοι του κόσμου, ό,τι κι αν σπουδάζουν, οικονομικά, ιστορία, φιλοσοφία, ιατρική. Ο τόπος αυτός, στο σενάριο του πρώην υπουργού, δεν άφηνε το παραμικρό σημάδι πάνω στην υδρόγειο, με την ιστορία και την τέχνη του. Ωσπου ήρθε το ευλογημένο PSI και τον ξανάβαλε στον χάρτη της ανθρωπότητας. Ευλογημένο; Αφού έτσι το θέλουν οι εφαρμοστές και υποστηρικτές του, ας μη μας παρασύρουν τα μαθηματικά, που λένε π.χ. ότι «κουρεύτηκε» χρέος ύψους 106 δισ. ευρώ, υποχρεωθήκαμε όμως να δανειστούμε 130 δισ. ευρώ. Η επιτυχία του PSI, άλλωστε, είναι προφανής: πέντε χρόνια μετά, εξουθενωμένοι, ξαναπαρακαλούμε τους ίδιους ψυχρούς πιστωτές να ενδιαφερθούν για τη βιωσιμότητα του χρέους.
Μάντης δεν είμαι για να ξέρω αν ο νεοδημοκράτης πολιτικός ήθελε να κολακέψει τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο, κύριο υπερασπιστή του PSI και το 2012, όταν ήταν υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Γ. Α. Παπανδρέου, αλλά και τώρα. Σκέφτομαι πάντως πως αν ο στόχος του ήταν τόσο απλός, η κολακεία, θα είχε αρκεστεί να πει «Ποιος Ελευθέριος...».
των Εψιλον, οπότε μια μαντεψιά παραπάνω δεν κάνει κακό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου