Λιβύη: Πόλεμος, κατάρρευση και εμφύλιος διχασμός
Η Λιβύη, μια χώρα με την οποία η Ελλάδα είχε ανέκαθεν άριστες σχέσεις σε οικονομικό και πολιτισμικό επίπεδο, είναι χωρισμένη σε στρατόπεδα και η εξουσία μοιράζεται ανάμεσα στις διάφορες ένοπλες ομάδες. Το χάσμα ανάμεσα στις αντιμαχόμενες πλευρές ξεκινά από τις ιδεολογικές διαφορές και φτάνει μέχρι το φυλετικό διαχωρισμό, καθώς ο πόλεμος περιστρέφεται, εκτός των άλλων, και γύρω από τη μάχη της ανατολικής Λιβύης με τη δυτική.
«Η Λιβύη είναι η μεγάλη αποτυχία της θητείας μου» είχε δηλώσει ο Μπαράκ Ομπάμα. Ίσως αυτή η δήλωση να είναι ρεαλιστική, καθώς η δολοφονία του αμερικανού πρέσβη, Κρίστοφερ Στίβενς, στη Λιβύη και μάλιστα -κατά ατυχή ειρωνεία της Ιστορίας- την 11η Σεπτεμβρίου 2012, παραλίγο να εξελιχθεί σε Γουότεργκεϊτ του Ομπάμα. Από την άλλη, ίσως αυτή η δήλωση, να ήταν απλώς μια πολιτική μανούβρα για να μην παραδεχτεί τη μεγάλη ζημιά της προεδρίας του, που δεν είναι άλλη από την άνοδο του πολιτικού Ισλάμ και τον οπλισμό των εξτρεμιστικών ομάδων.
Η Λιβύη έμεινε για καιρό μακριά από τα Δυτικά ΜΜΕ, ενώ ΕΕ και ΗΠΑ στράφηκαν στη Συρία και το προσφυγικό, με το πεδίο να είναι ελεύθερο για όσους ήθελαν να δράσουν στο εσωτερικό της χώρας. Το μεγάλο λάθος του «φιλοάραβα» προέδρου των ΗΠΑ εξελίχθηκε σε μη αναστρέψιμο και η κατάσταση έχει ξεφύγει από τα χέρια των Αμερικανών, που υπολόγιζαν μεν στο χάος στην μετά-Καντάφι εποχή, αλλά και στην εκλογή του «αντιδότου» για το Ισλάμ, Ντόναλντ Τραμπ.
Αυτή λοιπόν είναι η σημερινή εικόνα της αποτυχίας του Ομπάμα και αυτές είναι οι πλευρές που συμβάλλουν στην επίτευξη αυτού του χάους στη Λιβύη, με τον αριθμό των νεκρών του εμφυλίου να είναι απροσδιόριστος.
Ιστορίες διχασμού του λιβυκού χάρτη
Ανατολική Λιβύη - Κυρηναϊκή
Ονομασία: Κυβέρνηση του Κοινοβουλίου του Τουμπρούκ
Ταυτότητα: Κοσμικοί
Έδρα κοινοβουλίου: Τουμπρού
Στρατιωτική έδρα: Μαρτζ
Στρατιωτική επιχείρηση: «Αξιοπρέπεια»
Η ανατολική Λιβύη, γνωστή και ως Κυρηναϊκή , ήθελε ανέκαθεν να χαράξει τις γραμμές που θα την διαχωρίσουν στον χάρτη από την υπόλοιπη Τζαμαχιρία ( «Χώρα των μαζών»-επίσημη ονομασία της Λιβύης μέχρι το 2011). Η αρχή της διαμάχης ξεκινάει από την εποχή του αντάρτικου κατά της ιταλικής κατοχής (1911-1943), όπου οι φυλές της ανατολής σύσσωμες, υπό την αρχηγία του Ομάρ Αλ Μοχτάρ, ξεκίνησαν τον αντάρτικο πόλεμο.
Τότε, η πλειοψηφία των φύλων της δυτικής Λιβύης ύψωνε το χέρι φασιστικά και ήδη στα σχολεία, τα παιδιά μάθαιναν να λένε «Μποντζόρνο». Αυτή η αντιπαλότητα χάθηκε, όταν οι Άγγλοι έφτιαξαν το νεοσύστατο λιβυκό βασίλειο (1951) και έστεψαν ως βασιλιά των Λίβυων, τον Εμίρη της Κυρηναϊκής, Ιντρίς.
Ο Ιντρίς κάθισε στον θρόνο του που είχε ως θεμέλια τις βάσεις των Άγγλων και των Αμερικανών στην χώρα. Αυτές οι βάσεις «τραμπούκιζαν» τον Νάσερ, τον πρόεδρο της Αιγύπτου και αυτό δεν άρεσε ούτε στον λιβυκό λαό, αλλά ούτε στους χαμηλόβαθμους στρατιώτες, οι οποίοι ακολουθούσαν το κύμα του παναραβισμού και του ηγέτη του, Τζαμάλ Αμπντούλ Νάσερ.
Αυτά τα γεγονότα έφεραν το 1969 τον Καντάφι στην εξουσία και ο βασιλιάς Ιντρίς ανετράπη την ώρα που χαλάρωνε στα Καμένα Βούρλα (επί χούντας).
Ο Μουαμάρ Καντάφι, παρότι παιδί της κεντρικής και νότιας Λιβύης, θα κάνει την επανάσταση του στα ανατολικά, καθώς ο πρώτος πυρήνας των «ελεύθερων αξιωματικών» που ανέτρεψαν τη βασιλεία προερχόταν μέσα από το στρατόπεδο Γκαριούνες της Βεγγάζης.[............]
ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΕΔΩ:.Λιβύη: Πόλεμος, κατάρρευση και εμφύλιος διχασμός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου