Ένας από τους επτά σοφούς του κόσμου απαντά σε τρία φιλοσοφικά ερωτήματα

Ερώτηση 1: Πώς ξεκίνησε το σύμπαν;

Δεν ξέρουμε. Σύμφωνα με τη Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν, το Σύμπαν ξεκίνησε από μια «μοναδικότητα» -όταν η θερμοκρασία και η πυκνότητα του Σύμπαντος ήταν άπειρη. Καμιά φορά ταυτίζουμε τη μοναδικότητα με την ύπαρξη του "Big Bang". Η γνώμη μου είναι πως δεν υπάρχει καμιά μοναδικότητα - η κλασική Γενική Σχετικότητα καταρρέει σε υψηλές ενέργειες και θα πρεπε να αντικατασταθεί από μια ολοκληρωμένη θεωρία για τη βαρύτητα (που θα περιλαμβάνει και τον παράγοντα του υπεριώδους), ίσως τη «Θεωρία των Χορδών». Οπότε πιστεύω πως υπήρχε κάποια δομή στη «γέννηση» του Σύμπαντος, και πως ίσως μια μέρα θα ανακαλύψουμε κάτι για αυτή τη δομή, και ίσως βρούμε ίχνη για μια προ του "Big Bang" φάση. Αυτό που εμείς έχουμε στο μυαλό μας σαν «το Σύμπαν μας» μπορεί να είναι ένα μικρό κομμάτι μιας πολύ μεγαλύτερης οντότητας -το «Πολυσύμπαν».

Ερώτηση 2: Από πού προήλθαμε;

Υπάρχουν πολλά επίπεδα σε αυτή την ερώτηση. Τα στοιχεία που έχουμε από την Κοσμολογία, τα οποία είναι πολύ ισχυρά, δείχνουν πως η δομή στο Σύμπαν δημιουργήθηκε από αυξομειώσεις στην κβαντική ροή στο «νεαρό» Σύμπαν, που έγιναν σε μεγάλη κλίμακα καθώς ο χώρος διαστέλλονταν γρηγορότερα από την ταχύτητα του φωτός. Η τεράστια διαστολή στη διάρκεια αυτής της «πληθωριστικής» φάσης μετέτρεψε τις κβαντικές αυξομειώσεις σε κλασικές που μεγάλωσαν μέσω της βαρύτητας για να διαμορφώσουν όλη αυτή τη δομή που βλέπουμε σήμερα, συμπεριλαμβανομένων των γαλαξιών, των αστεριών και των πλανητών. Χωρίς τις διακυμάνσεις αυτές στην κβαντική ροή τα αστέρια και οι πλανήτες δεν θα είχαν διαμορφωθεί και χωρίς τα αστέρια και τους πλανήτες κανένα είδος ζωής δε θα είχε διαμορφωθεί. Τώρα πλέον έχουμε αρκετά στοιχεία ότι τα πλανητικά μας συστήματα είναι αρκετά συνηθισμένα στο γαλαξία μας. Αλλά ξέρουμε ελάχιστα για τις συνθήκες που απαιτούνται για την ανάπτυξη ζωής, και ξέρουμε ακόμα λιγότερα για την ανάπτυξη της νοήμονος ζωής. Αυτά τα θέματα ερευνώνται επί του παρόντος. Παρόλα αυτά, σε τελική ανάλυση, η ζωή χρωστά την ύπαρξή της στην κβαντομηχανική και τη βαρύτητα.

Ερώτηση 3: Ποιο είναι το μέλλον του κόσμου;

Η αστρονομία μας έχει διδάξει ότι το Σύμπαν έχει ηλικία 13.8 δισεκατομμύρια έτη και ότι ο Ήλιος μας είναι 4.6 δισεκατομμυρίων ετών, και έχει σχεδόν διανύσει τη μισή ζωή του. Στο τέλος, ο Ήλιος θα γίνει Ερυθρός γίγαντας και θα καταστρέψει τη Γη. Για να επιβιώσει η ανθρωπότητα, θα πρέπει να εγκαταλείψουμε τη Γη πριν συμβεί κάτι τέτοιο. Ξέρουμε ακόμα ότι το Σύμπαν μπαίνει σε μια φάση επιταχυνόμενης διαστολής, που προκαλείται από μια μυστηριώδη μορφή σκοτεινής ενέργειας. Αν αυτό συνεχιστεί στο μέλλον, οι γαλαξίες θα απομακρυνθούν από μας πιο γρήγορα από την ταχύτητα του φωτός, και δεν θα τους ξαναδούμε ποτέ. Ο Γαλαξίας του Ηλιακού μας Συστήματος θα συνενωθεί με την Ανδρομέδα και άλλους γειτονικούς γαλαξίες διαμορφώνοντας έναν υπέρ - γαλαξία. Δε θα έχουμε τη δυνατότητα να δούμε κάποιον άλλο γαλαξία. Στο τέλος, η κοινή ύλη θα αποσυντεθεί αφήνοντας πίσω της θερμική ακτινοβολία χαμηλής θερμοκρασίας. Όλα αυτά αφορούν το πολύ μακρινό μέλλον. Σε βραχυπρόθεσμο επίπεδο, εικάζω πως η ανθρωπότητα θα εξελιχθεί, αρκετά σύντομα, σε όντα που μοιάζουν με σάιμποργκ με υπολογιστές εμφυτευμένους στα κεφάλια μας, ρομποτικά χέρια, πόδια κτλ. Υπολογιστές/ρομπότ μπορεί ακόμα και να αντικαταστήσουν το ανθρώπινο είδος.

*Ο Γεώργιος Ευσταθίου είναι Καθηγητής Αστροφυσικής και Διευθυντής του Ινστιτούτου Κοσμολογίας του Πανεπιστημίου Κέμπριτζ, Εταίρος της Βασιλικής Ακαδημίας.

Πηγή: http://www.huffingtonpost.gr/george-efstathiou/-_1777_b_8219544.html?utm_hp_ref=greece