Τις λέξεις , όταν παλιώνουν, να τις ρίχνετε στα ποιήματα.

 
Δύο ποιήματα του Διονύση Καρατζά*

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Κύριε,
πλήθυνε τα γράμματα
για να γράφω περισσότερο
και πιο πολύ να ζω.
Γιατί βλέπω να τα όρισες όπως τα χρόνια,
λιγοστεύουν όσο τα μετρώ.
Φοβάμαι, Κύριε,
μην τελειώσω σαν λέξη αδοκίμαστη
ή σαν φράση απ΄αφίλητο στόμα.


Από τη συλλογή:  Απ΄το μισό παράθυρο, Μεταίχμιο, 2006

ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ

Τις λέξεις , όταν παλιώνουν,
να τις ρίχνετε στα ποιήματα.
Μέσα σ΄αυτά θα ξαναβρούν την αλήθεια
και τη λάμψη τους.
Αν όμως σάς πέφτει μακριά η ποίηση,
να τις κρατάτε σε βαθιά σιωπή
και σε υγρασία σώματος.
Να προσέχετε να βρίσκονται διαρκώς
κοντά σε παιδιά, σε φωτιά σε έρωτα.
Προπάντων να τις συντηρείτε σε κατάσταση γραφής.

 Από τη συλλογή:  Ταξίδια εσωτερικού,  Μεταίχμιο, 2009

*Ο Διονύσης Καρατζάς γεννήθηκε το 1950 στην Πάτρα, στην οποία ζει και εργάστηκε ως καθηγητής φιλόλογος. Υπήρξε βασικός συνεργάτης του πατρινού λογοτεχνικού περιοδικού «υδρία» (1973-1985) και ιδρυτικό μέλος καθώς και μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής του Συμποσίου Ποίησης στην Πάτρα (1981-1985). Έχει χρησιμοποιήσει κατά καιρούς τα ψευδώνυμα Ζώσιμος Ανδριάς, Στόνης Δίψης και Γιάννης Καρράς. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και της Ένωσης Μουσικοσυνθετών-Στιχουργών Ελλάδας (ΕΜΣΕ). Έχει εκπροσωπήσει τη χώρα μας σε διεθνείς ποιητικές συναντήσεις στη Γαλλία, Γερμανία, Κύπρο και Ελλάδα. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, αλβανικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά και ολλανδικά.