Όταν ο Χολμς έγινε Σολμς
Ο
διάσημος ντετέκτιβ που κατοικεί στην Μπέικερ Στριτ και ακούει στο
όνομα Σέρλοκ Χολμς*, αποτελεί το διασημότερο αρσενικό χαρακτήρα της
αστυνομικής λογοτεχνίας και οφείλει τη γέννησή του και τη σταδιοδρομία
του στον Σερ Άρθουρ Ιγνάτιο Κόναν Ντόιλ**. Αλήθεια, σας έχει περάσει ποτέ
από το μυαλό ότι ο στενός φίλος του δόκτορα Ουάτσον μπορεί να αποτελεί και κεντρικό ήρωα σε μια ακόμη αστυνομική λογοτεχνική σειρά, που έχει γραφτεί από διαφορετικό συγγραφέα;
Ο Γάλλος
συγγραφέας, που γεννήθηκε το 1864 στη Ρουέν και φέρει το όνομα Μωρίς
Λεμπλάν***, ήταν εκείνος που θέλησε να φέρει ξανά στο προσκήνιο τον ένοικο
της Μπέικερ Στριτ, τη φορά αυτή όμως ως αντίπαλο του Αρσέν Λουπέν****,
χαρακτήρα που έφερε στο φως περίπου στις αρχές του εικοστού αιώνα.
Ο Λουπέν είναι ο μεγαλύτερος κλέφτης της υφηλίου. Είναι ευφυής, αριστοκράτης και
εξαιρετικά ικανός στο να τις σκαπουλάρει τόσο από τις αρχές, όσο κι από
τους ιδιωτικούς ντεντέκτιβ που καλούνται να τον πιάσουν. Στο μυθιστόρημα
«Η Κούφια Βελόνα» ο αριστοκράτης λωποδύτης φαίνεται μάλιστα να βρίσκει
επιτέλους έναν ικανό αντίπαλο, τον φοιτητή Ισίδωρο Μπωτρελέ, αλλά και
πάλι οι εξαιρετικά τετραπέρατες ικανότητες του τον γλιτώνουν από τις
νοητικές παγίδες του Ισίδωρου κι από τον ορκισμένο εχθρό του, τον Χέρλοκ Σολμς!
Ο Γάλλος
συγγραφέας, που έμελλε να γίνει ευρύτερα γνωστός για τα πονήματά του, που
πρωτοξεκίνησαν να εκδίδονται στο περιοδικό «Je sais tout», είχε ένα
διακαή πόθο. Ήθελε να δει τον αγαπημένο του ιδιωτικό ερευνητή να
προσπαθεί να ανταγωνιστεί τα αμέτρητα πνευματικά προτερήματα του
δημιουργήματός του. Ωστόσο, αυτό δεν κατέστη ποτέ δυνατό, καθώς ο
Σκωτσέζος συγγραφέας δεν επέτρεψε στον Λεμπλάν να χρησιμοποιήσει το
κανονικό όνομα. Έτσι, αναγκαστικά το «Αρσέν Λουπέν εναντίον Σέρλοκ
Χολμς» έγινε «Αρσέν Λουπέν εναντίον Χέρλοκ Σολμς», με τον Γάλλο δημιουργό να πραγματοποιεί τελικά ενμέρει το όνειρό του.
Ο Λουπέν σίγουρα δεν έχει όλες εκείνες τις ικανότητες του καθηγητή Μοριάρτι,
ωστόσο, αναδεικνύεται ως ένας δυνατότερος αντίπαλος. Από τη μεριά του
όμως και ο Σολμς διαφέρει σημαντικά από το πραγματικό του εγώ. Είναι
πολύ πιο επιθετικός, νευρικός και λιγότερο έξυπνος. Το μότο του «τα μικρά πράγματα είναι απείρως πιο σημαντικά» εξακολουθεί
να παραμένει το ίδιο, μα αυτή
η εκδοχή του ντετέκτιβ είναι εμφανώς υποδεέστερη μπροστά στο μεγαλείο
του αριστοκράτη ληστή.
Εκείνος ο χαρακτήρας που φαίνεται να είναι ολόιδιος ο Χολμς –τουλάχιστον
στο μυαλό μου- αγνοώντας την εμφάνισή του και κρίνοντας τη νοητική του
διαύγεια και τον τρόπο σκέψης του είναι ο Μπωτρελέ, που εμφανίζεται μόνο
μια φορά στα έργα του Λεμπλάν.
Σε κάθε
περίπτωση πάντως, οι ιστορίες του Γάλλου συγγραφέα εξακολουθούν να
αποτελούν βάλσαμο για τους απανταχού λάτρεις του έργου του Κόναν Ντόιλ.
Σίγουρα, κάπου εκεί ψηλά, οι δυο τους συζητούν τι θα γινόταν αν ο Χολμς δεν είχε γίνει ποτέ Σολμς.
http://minosathkar.blogspot.gr
***Μωρίς Λεμπλάν - BiblioNet
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου