– Αυτές οι ευρωεκλογές ανέδειξαν τη Χρυσή Αυγή τρίτη πολιτική δύναμη της
χώρας, ασχέτως των κατηγοριών που την βαρύνουν. Μόνο μία ενωμένη
Κεντροαριστερά μπορεί να την απωθήσει στην τέταρτη θέση. Ποιοι πυκνώνουν
τις τάξεις της; Νομίζω αρκετοί άνθρωποι με αντιλήψεις σαν της ηγετικής
ομάδος της, αλλά κυρίως άτομα με τραυματικά συναισθήματα στα οποία
προσφέρουν διέξοδο οι παρορμήσεις της βίαιης συγκρούσεως με το
«διεφθαρμένο» πολιτικό σύστημα.
Ο ψυχολογικός παράγων
– Βλέπω ότι επιμένετε στον ψυχολογικό παράγοντα.
– Θέλω, πράγματι, να υπογραμμίσω το ψυχολογικό υπόστρωμα της ανασφαλείας, που βρίσκεται, κατά τη γνώμη μου, πίσω από τη λεγόμενη «αντισυστημική» της επιθετικότητα. Θεωρώ πως η ιδεολογία της Χρυσής Αυγής δίνει την ευκαιρία στις αρνητικές επιθυμίες ικανού αριθμού τσαλακωμένων λαϊκών ανθρώπων και οργισμένων από αγωνία για τον εαυτό τους νέων να εξωτερικεύσουν επιθετικά τις φοβίες τους και να δώσουν στην αντίδρασή τους τη μορφή πολιτικής επιλογής. Γοητεύονται από τη δύναμη της βίας με τη συνδρομή, βέβαια, χαμηλών ιδεών. Μ’ αυτόν τον τρόπο, όμως, δημιουργείται ένα κοινωνικά υποβαθμισμένο πολιτικό κίνημα απορριπτέο και από συγγενικά του κεντροευρωπαϊκά μορφώματα, που θέλουν να εισχωρήσουν και στα μεσαία στρώματα. Αξίζει να υπενθυμίσω πως όταν ανέβαινε το ναζιστικό κίνημα, είχε μαζί του πολλά από τα σημαντικότερα πνεύματα της Γερμανίας και της υφηλίου ολόκληρης. Πρόκειται σαφώς για πολιτική παραλλαγή ψυχολογικής συνθήκης. Οι άνθρωποι αυτοί –μικροί και μεγάλοι– μεταβιβάζουν στο «εκμαυλισμένο σύστημα» αισθήματα μίσους και εκδικήσεως, τα οποία κατά βάθος παραπέμπουν σε άτομα με αρνητικό ρόλο στην παιδική τους ηλικία (πατέρας, μητέρα κ.λπ.). Η ταραγμένη συναισθηματική τους ζωή προκαλεί μία άγρια εκδικητικότητα μέσα τους από φόβο για τον ίδιο τον εαυτό τους, εκδικητικότητα την οποία κατευθύνουν είτε σε άλλους αν
θρώπους (π.χ. ερωτικές γνωριμίες) είτε πολιτικότερα στο
«σύστημα». Εδώ έγκειται εν τάχει ο «αντισυστημισμός» τους. Το τραύμα
της γονεϊκής συνήθως απογοητεύσεως εκδηλώνεται ως δυσκολία στην ύπαρξη
και καλλιεργεί μίαν εσωτερική ετοιμότητα για μίσος.
Στέλιος Ράμφος: Ηταν σοφό το αποτέλεσμα της εκλογικής αναμέτρησης | ΓΕΥΜΑ ΜΕ ΤΗΝ «Κ» |1.26.2014. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Ο ψυχολογικός παράγων
– Βλέπω ότι επιμένετε στον ψυχολογικό παράγοντα.
– Θέλω, πράγματι, να υπογραμμίσω το ψυχολογικό υπόστρωμα της ανασφαλείας, που βρίσκεται, κατά τη γνώμη μου, πίσω από τη λεγόμενη «αντισυστημική» της επιθετικότητα. Θεωρώ πως η ιδεολογία της Χρυσής Αυγής δίνει την ευκαιρία στις αρνητικές επιθυμίες ικανού αριθμού τσαλακωμένων λαϊκών ανθρώπων και οργισμένων από αγωνία για τον εαυτό τους νέων να εξωτερικεύσουν επιθετικά τις φοβίες τους και να δώσουν στην αντίδρασή τους τη μορφή πολιτικής επιλογής. Γοητεύονται από τη δύναμη της βίας με τη συνδρομή, βέβαια, χαμηλών ιδεών. Μ’ αυτόν τον τρόπο, όμως, δημιουργείται ένα κοινωνικά υποβαθμισμένο πολιτικό κίνημα απορριπτέο και από συγγενικά του κεντροευρωπαϊκά μορφώματα, που θέλουν να εισχωρήσουν και στα μεσαία στρώματα. Αξίζει να υπενθυμίσω πως όταν ανέβαινε το ναζιστικό κίνημα, είχε μαζί του πολλά από τα σημαντικότερα πνεύματα της Γερμανίας και της υφηλίου ολόκληρης. Πρόκειται σαφώς για πολιτική παραλλαγή ψυχολογικής συνθήκης. Οι άνθρωποι αυτοί –μικροί και μεγάλοι– μεταβιβάζουν στο «εκμαυλισμένο σύστημα» αισθήματα μίσους και εκδικήσεως, τα οποία κατά βάθος παραπέμπουν σε άτομα με αρνητικό ρόλο στην παιδική τους ηλικία (πατέρας, μητέρα κ.λπ.). Η ταραγμένη συναισθηματική τους ζωή προκαλεί μία άγρια εκδικητικότητα μέσα τους από φόβο για τον ίδιο τον εαυτό τους, εκδικητικότητα την οποία κατευθύνουν είτε σε άλλους αν
Στέλιος Ράμφος: Ηταν σοφό το αποτέλεσμα της εκλογικής αναμέτρησης | ΓΕΥΜΑ ΜΕ ΤΗΝ «Κ» |1.26.2014. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου