Τα "Στοιχήματα" του Γιάννη Χάρη

από τα Περιεχόμενα

Ανάλυση= θάνατος: χαώδεις λεξιλογικές διαφορές αρχαίας και νέας ελληνικής * Νόστος σημαίνει γυρισμός και όχι νοσταλγία * Γλώσσα με πλαστικές επεμβάσεις * Η ετοιμορροπία και η κρισιολόγηση * Ο τρόμος της μεταφοράς και η εισαγωγικομανία * Ευφυΐα και κουτοπονηριά των λέξεων * Το πρωτοσέλιδο της «Νέα» και της «Βήμα» * Χλ χλ χλ το κύμα, και νά ο μοχλός! * Άλλο ο αρχαίος μουσικός τονισμός και άλλο οι διακυμάνσεις της φωνής * Της Θεανούς; τότε και της Μαρίνης! * Μεταφραστής, ξενιστής και κηδεμόνας-προστάτης του ξένου συγγραφέα * Fucking, αυστηρώς ακατάλληλη λέξη για μετάφραση * Εάν Τζορτζ Κλούνι, τότε και Έλβις Πρίσλι

στην ίδια σειρά κυκλοφορεί

ΣΤΟΙΧΗΜΑΤΑ, Α΄: ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ, ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ,ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ,

σ. 189, 12Χ16, τιμή 10 ευρώ.

****************************************

Στοιχήματα: η μάχη με τα στερεότυπα

Η αναμέτρηση με τον ρατσισμό θα δείξει αν ισχύει καν ο δυτικός πολιτισμός

συνέντευξη του Γιάννη Η. Χάρη

 Μιλάει για τα στερεότυπα, τον εθνικισμό, τον ρατσισμό, τον Άδωνη, τη Χρυσή Αυγή, τον ΣΥΡΙΖΑ το γλωσσικό ζήτημα 

Πηγή: Ενθέματα Αυγής, 3/11/2013

 Συστάσεις ο Γιάννης Η. Χάρης, για τους αναγνώστες μας τουλάχιστον, δεν χρειάζεται. Το όνομά του αρκεί – αν μιλήσεις για μεταφραστές, επιμελητές βιβλίων και κειμένων είναι εκ των ων ουκ άνευ· σημειώνω μόνο, ένα από τα πολλά, ότι από το 1994 μεταφράζει συνολικά το έργο του Μίλαν Κούντερα. Όσο για την τακτική του αρθρογραφία (παλιότερα στα Νέα και τώρα στην Εφημερίδα των Συντακτών, αλλά και στο μπλογκ yannisharis.blogspot.gr/) καταφέρνει να συνδυάζει τη μαχητικότητα και την ποιότητα – συγκερασμός εξαιρετικά δύσκολος στους ταραγμένους καιρούς μας. Ο Γιάννης έκανε μια επιλογή από την αρθρογραφία του αυτή και τα κείμενα (ξανακοιταγμένα, μαζί με μερικά καινούρια) απαρτίζουν τέσσερα τομίδια, υπό τον γενικό τίτλο Στοιχήματα (εκδόσεις Γαβριηλίδη). Κυκλοφόρησαν ήδη τα Στοιχήματα, Α΄ («Εθνικισμός, Ρατσισμός, Μετανάστευση») και τα Στοιχήματα, Β΄ («Γλωσσικά, Μεταφραστικά»). Θα ακολουθήσουν τα Στοιχήματα, Γ΄ («Κοινωνία, Θρησκεία, Πολιτισμός») και Δ΄ («Πολιτική και Ιδεολογία»).

Στρ. Μπ.

 Θα ξεκινήσω από τον τίτλο: «Στοιχήματα». Ποια είναι τα στοιχήματα, ποιο είναι εντέλει το στοίχημα;

 Πρόκειται για στοιχήματα απέναντι στα στερεότυπα, απέναντι στον μανιχαϊσμό και την ύπουλη απλοϊκότητα του μαύρου-άσπρου. Το στοίχημα είναι δηλαδή να αντέξουμε στην ασφυξία των στερεοτύπων. Να αντέξουμε στα καταιγιστικά πυρά της αυτάρεσκης κοινοτοπίας, που ποντάρει ακριβώς (το δικό τους στοίχημα είναι αυτό!) στην αντοχή μας. Απέναντι λ.χ. στον Γιανναρά και τον Άδωνη (με -η, σας παρακαλώ, και γενική: του Άδωνη· όπως το θέλει η γλώσσα μας δηλαδή, κι όχι όπως τη θέλει ο καθένας τη γλώσσα!), απέναντι στον Γιανναρά λοιπόν και τον Άδωνη, απέναντι στον Βορίδη και τον Πρετεντέρη, απέναντι στους νεοηθικιστές του Συγκροτήματος του ΔΟΛ και του Συγκροτήματος του Αλαφούζου, μόνο εμείς νιώθουμε να μας καταβάλει η αίσθηση της ματαιοπονίας και της γελοιότητας, που υποχρεωνόμαστε να λέμε τα ίδια και τα ίδια στα επιμόνως ίδια και τα ίδια τα δικά τους.

Σχεδόν ντρεπόμαστε που δίνουμε τη μάχη του στοιχειώδους, που υπερασπιζόμαστε το άλφα-βήτα, στο επίπεδο του Άδωνη και των ομοίων του. Δες όμως πώς επιμένουν ακατάβλητοι εκείνοι, απτόητοι σε κάθε έλεγχο της πιο στοιχειώδους λογικής, κατέχοντας την ύψιστη τέχνη της επανάληψης, του μονολόγου, και προπαντός της ασύστολης παλινωδίας, κοινώς κωλοτούμπας. Ιδού λοιπόν το στοίχημα: να επιμένουμε κι εμείς, να επανερχόμαστε, ξανά και ξανά. Στο κάτω κάτω, είναι, θα έλεγα, και θέμα ψυχικής υγείας.

  Εννοείς να μην τρελαθούμε, κατά το κοινώς λεγόμενο…

 Ναι, να μην τρελαθούμε και πάρουμε τα βουνά – και με τις δύο έννοιες αυτό! Κοίτα, μόλις διάβασα στο Βήμα της Κυριακής 27/10 τίτλο: «Οι Γερμανοί δεν θα είχαν τις αντοχές σας», λόγια του περίφημου Φούχτελ, «του εντεταλμένου της Άνγκελας Μέρκελ». Λίγο πιο παλιά, υπουργός του ΠΑΣΟΚ, αν θυμάμαι καλά, είπε πως αλλού τέτοια μέτρα μόνο με επανάσταση θα περνούσαν. Θυμίζω και τον ΓΑΠ, που είχε πει, δύο φορές μάλιστα: «Αν αποτύχουμε, θα μας πάρουν με τις πέτρες». Παράλληλα, ας ξεφυλλίσουμε τις μεγάλες και φιλοκυβερνητικές εφημερίδες, τα Νέα, το Βήμα, την Καθημερινή, όπου καταγράφονται οι αυξημένοι δείκτες ανεργίας, ο αυξημένος αριθμός ανθρώπων κάτω από τα όρια της φτώχειας, το αυξημένο ποσοστό ψυχικών παθήσεων, κατάθλιψης και αυτοκτονιών, και μαζί η αγανάκτηση των ίδιων των νομοθετούντων υπουργών ότι δεν πάει άλλο πια… Συνέχεια ανάγνωσης →