Σύντροφοι όλων των γλωσσών…
ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΑ
του Νίκου Σαραντάκου
ΕΝΘΕΜΑΤΑ της Αυγής, 10/03/2013
Όπως και τον περασμένο μήνα, που είχαμε μιλήσει για την αλληλεγγύη,
έτσι και στο σημερινό μας σημείωμα θα αναφερθούμε σε μια λέξη που θα
μας χρειαστεί και που θα θέλαμε να ακούμε συχνότερα, τη λέξη συντροφικότητα και, μαζί μ’ αυτήν, τη λέξη σύντροφος.
Κι αν η συντροφικότητα είναι λέξη σύγχρονη, του εικοστού αιώνα, ο
σύντροφος μάς έρχεται από την κλασική αρχαιότητα: είναι αυτός που
ανατράφηκε μαζί με κάποιον άλλον, που συνδέεται στενά μαζί του, ο
συμπαραστάτης· και ήδη από την αρχαιότητα έχει πάρει και μεταφορικές
σημασίες, όπως στη γνωστή αποφθεγματική φράση του Δημάρατου που μας
παραδίδει ο Ηρόδοτος, ότι «τη Ελλάδι πενίη … σύντροφος εστί», η φτώχεια
είναι συνυφασμένη με την Ελλάδα.
Στα νεότερα χρόνια η λέξη πήρε διάφορες
επιπλέον σημασίες, έτσι σύντροφος ονομάστηκε ο συνεταίρος, και συντροφία
η εμπορική εταιρεία, με την συχνή παλιότερα συντομογραφία Σία, π.χ.
Γεωργόπουλος και Σία. Σύντροφος λέγεται και αυτός που ζει μαζί μας, με
τον οποίο συνδεόμαστε με ιδιαίτερη συναισθηματική σχέση, το ταίρι μας,
ο/η σύζυγος κάποτε, ιδίως όταν λέμε για τον σύντροφο της ζωής μας, αλλά
και ο ερωτικός σύντροφος, ενώ τελευταία, όλο και περισσότερο, η λέξη
«σύντροφος» χρησιμοποιείται στον Τύπο για οποιαδήποτε ερωτική σχέση
εκτός γάμου, όχι απαραίτητα μακρόχρονη. Και βέβαια, η λέξη «σύντροφος»
είναι προσφώνηση ανάμεσα σε μέλη κομμουνιστικών, αριστερών και
σοσιαλιστικών κομμάτων ή κινημάτων. (περισσότερα…)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου