ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΦΤΙΑΧΤΗΚΕ
ΓΙΑ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙΣ ΑΠ΄ΑΥΤΗΝ
[………] Αν ξέρεις την Αθήνα, συνήθως δεν κατηφορίζεις προς
την Ομόνοια. Κι αν δεν πας στα αστικά λεωφορεία, αποφεύγεις και την Ακαδημίας,
μπροστά από το Πνευματικό Κέντρο, πλάι στη Νομική Σχολή, συνωστίζονται
ναρκομανείς και βαποράκια, δεν θέλεις να ξέρεις - εδώ δεν θέλει να ξέρει η
Πολιτεία. Προτιμάς την Κοραή, με εμφανή ακόμα τα τραύματα από τους εμπρησμούς
του περσινού Φεβρουαρίου. Στη Σταδίου, κουφάρι ακόμα, το καμένο Αττικόν. Δεν
ξαναχτίζεται εύκολα ένας τέτοιος κινηματογράφος. Αλλά το κουφάρι ενός κτιρίου στο
κέντρο δεν παύει να είναι ένα κενό. Ακόμα ένας λόγος να φεύγεις.
Σε αυτό το σημείο έγκειται και η ήττα της Αθήνας. Είναι
μια πόλη που φτιάχτηκε για να φεύγεις απ' αυτήν. Οι κάτοικοί της δεν την
κατάλαβαν σαν αστικό ιστό, μετέφεραν σε αυτήν τα χωριά τους. Κι οι προσπάθειες
που έγιναν να ζωντανέψει το κέντρο από μια γενιά που ορκιζόταν στην urban
κουλτούρα χάθηκαν όλες μετά τη μετατροπή του σε θέατρο διεκδίκησης διαφόρων
πραγμάτων, αλλά όχι της ίδιας της πόλης. Που γίνεται απλό πέρασμα - όσο είσαι
αντισυμβατικός. Μετά, ακολουθείς τις τάσεις.
Κι οι τάσεις είναι δύο. Οσοι δύνανται την ψάχνουν στα
προάστια, χωριά πολυτελείας με την πόλη πολύ κοντά. Οσοι δεν δύνανται
ονειρεύονται την επιστροφή στο χωριό. Είναι κι αυτή μια κάποια λύσις.
Ηλίας Κανέλλης, «Η Πόλη ; Ένα κενό»
Τα Νέα, 30/3/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου