Ω! ΔΙΑΤΙ Ο ΜΑΪΟΣ;

Ω! ΔΙΑΤΙ Ο ΜΑΪΟΣ;

Ω! διατί ο Μάιος δεν θάλλει αιωνίως
και πάντοτε δεν μειδιά η χαρωπή φωνή του;
Ω! διατί ως των θνητών παρέρχεται ο βίος,
Η χλόη του, τα ρόδα του κι η δροσερά πνοή του;

Ω! διατί ο Μάιος παρέρχεται ταχέως,
Κι η δρόσος του ξηραίνεται κι επέρχεται το θέρος;
Και είτα παρακολουθεί βαρύς χειμών βραδέως,
Και ψύχος , πάγη και χιών δεσπόζουσι προσκαίρως;

Φευ! πάντα είν' εφήμερα, πλην ανηβά η φύσις
Το έαρ επανέρχεται ο Μάιος επίσης,
Και των θνητών να αγάλλεται το έαρ η καρδία,
Και η ζωή ποικίλλεται, δεν μένει η ιδία.

Αν ήτο έαρ πάντοτε και πάντοτε νεότης,
Εάν ο βίος των θνητών έρρεε μονοτόνως,
Αν άνευ λύπης και χαράς ήτο η ανθρωπότης,
Ω! πόσον τότε κατηφής θα έρρεεν ο χρόνος.

Ο. Ι. ΙΑΣΟΝΙΔΗΣ
Περιοδικό "Απόλλων", 1887.