[Κάντε κλικ στη φωτογραφία για να αυξήσετε το μέγεθός της]ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΝΑΣΣΟ , ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΣΟΠΑΝΗΔΕΣ, ΤΟ 1903
Τσοπάνηδες φωτογραφίζονται σε μια κατηφοριά
της νότιας πλευρά του Παρνασσού.
Η σκληρή ποιμενική ζωή αποτυπώνεται στο κακοτράχαλο τοπίο,
τα τραχιά πρόσωπα των ποιμένων και τα ρούχα που φοράνε ,
με προεξάρχουσες τις καπότες τους. Η ολόσωμη που είναι
απλωμένη στο έδαφος προστάτευε με ασφάλεια αυτόν
που κοιμόταν στην ύπαιθρο μέσα σε αντίξοες καιρικές συνθήκες.
Διακρίνουμε επίσης μία τρύπα σκαμμένη στη γη , που έχει ως σκεπή
μερικές κλάρες σωριασμένες τη μία πάνω στην άλλη.
Τέτοιες "τρύπες" χρησίμευαν από τα πανάρχαια χρόνια
ως πρόχειρα καταλύματα σε όσους δραστηριοποιούνταν
στα βουνά είτε για επαγγελματικούς λόγους (τσοπάνηδες,
λατόμοι, υλοτόμοι κτλ.) είτε για να γλιτώσουν από το Νόμο.
Σκληρή ζωή , αλλά ανεξάρτητη από δεσμεύσεις, γεμάτη από βάσανα
αλλά και Ελευθερία με τη σέσουλα.
Θυμάμαι με συγκίνηση το δάσκαλό μου που μας έβαζε
να αποστηθίζουμε στίχους από "κλέφτικα" δημοτικά τραγούδια,
όπως τους πασίγνωστους:
"Τη νύχτας οι οι αρματολοί και της αυγής οι κλέφτες
ολονυχτίς κουρσεύανε και την αυγή κοιμώνται,
κοιμώνται στα ψηλά βουνά και στούς παχιούς τους ίσκιους..."
Τότε αγανακτούσαμε με την επιμονή του αυτή
και τον είχαμε πάρει στο ψιλό.
Όταν μεγάλωσα , έμαθα ότι ο δάσκαλός μας ήταν παλιός
αντάρτης, ένα από τα παλικάρια που ανατίναξαν
τη γέφυρα του Γοργοπόταμου.
[Πηγή: Φωτογραφικό Αρχείο της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου των ΗΠΑ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου