ΚΑΝΙΣΤΡΟ ΕΚΛΕΚΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ: Κώστας Μόντης (1)

(Αμμόχωστος: 1914-Λευκωσία : 1/3/2004)

Κώστας Μόντης

ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ

Είχαν πολύ βαριεστίσει όλη την Αγία Εβδομάδα
μ' εκείνο το συγκρατημένο σημειωτό,
μ' εκείνο το επί τόπου,
μ' εκείνες τις αλλεπάλληλες τελείες,
κι όρμησαν σαν τρελές στους τέσσερις ανέμους,
κι όρμησαν σαν τρελές στους τέσσερις ουρανούς
μόλις τους είπαν "εν τάξει τώρα, αναστήθηκε".

*

Η ΠΡΩΤΗ ΑΓΑΠΗ ΙΙ

Δεν έχει σημασία που δεν είχε συνέχεια η πρώτη σου αγάπη.
Δεν ήταν δική της δουλειά ο γάμος και τα παιδιά.
Άλλος ήταν αυτής ο προορισμός της.

*

ΤΑ ΠΤΗΝΑ (ΓΙΑ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΟΥΣ)

Για κάτι ανώτερα θα τα προόριζε η φύση.
Άραγε τι δεν πήγε καλά κι απέτυχαν,
άραγε τι δεν πήγε καλά
κι απέτυχε το μεγάλο εφόδιο
κι επικρατήσαμε εμείς.

*

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

Αυτά που λέτε πως θέλω
είν' ακριβώς εκείνα που δε θέλω.

*

ΖΩΗ ΠΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ Ι

Λοιπόν, δεν είμαι παρά απλώς "αγώνας" κι ανηφόρι";
Τίποτ' άλλο, αχάριστοι,
τίποτ' άλλο, επιλήσμονες;

*

ΠΡΟΣ ΖΩΗ Ι

Ναι, ναι, μέχρις αυτού του σημείου
έφτασες μαζί μας.

*
ΖΩΗ ΠΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ (ΕΞΟΡΓΙΣΜΕΝΗ) Ι

Λοιπόν, εκείνο το "παλιοζωή"
μην το επαναλάβετε "παλιάνθρωποι"!