Νεκρός μονάχα θα χαμογελώ γιατί θα ξέρω τα πάντα
- θα 'ναι γελοίο και ποταπό αν κρούει κάποιος την μπάντα.
Θα μου αρκεί ένα σύννεφο-χαίρε στον ουρανό και στο πουθενά
- παντοτινά (και τώρα) η λεύκα ψηλά θροΐζει στα Βοδενά.
Έτσι θαρρώ΄κάποιος θα νοιαστεί αν χιόνισε απόψε ή βρέχει
- κάπου γεννιέται ένα παιδί κι η γη ακόμα έναν νεκρόν έχει.
Κι εσύ τι αλλάζεις; Αδιαφορεί για την οττάβα ρίμα εν γνώσει
σου έστω- εκείνος που ειρωνικά και τάχα τυχαία θα σε σκοτώσει.
ΜΑΡΚΟΣ ΜΕΣΚΟΣ : "Στον ίσκιο της γης". Ύψιλον/ Βιβλία, 1986
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου