Τρίτη, Μαρτίου 19, 2024

Yasmine Hamdan - Hal (official music video) #JimJarmusch EditQ « Ω εύθραυστη καρδιά μου/ Ο χωρισμός με σκοτώνει»...

I adore you
And if a day passes by without seeing you
I forget you
How come this time I drew you
The Longing moves the nostalgia in my heart
The night gets longer and the day passes backwards
Oh my fragile heart
The separation is killing me
I have no solution (hal)
I have no solution
My heart doesn't love once
My heart doesn't long for you once either

 Yasmine Hamdan – Movies, Bio and Lists on MUBI

Η Yasmine Hani Hamdan είναι Λιβανέζα τραγουδίστρια και τραγουδοποιός, που τώρα έχει ως έδρα της το Παρίσι. Wikipedia (Αγγλικά)

Γέννηση : 1976 (ηλικία 48 έτη), Βηρυτός, Λίβανος  

Zodiac (2007): καθηλωτική αστυνομική ταινία για μια ανεξιχνίαστη υπόθεση φόνων ενός αμερικανού κατά συρροήν δολοφόνου

https://i.pinimg.com/736x/e3/11/39/e311392f0107b1d7d89b8746f62ff597.jpg 

  Zodiac

 Με βάση τους πραγματικούς φακέλους για ένα από τα πιο ενδιαφέροντα άλυτα εγκλήματα στην Αμερική, το "Zodiac" αφηγείται την ιστορία ενός κατά συρροή δολοφόνου που τρομοκράτησε το San Francisco, χλευάζοντας την αστυνομία με τους αλγόριθμους κρυπτογράφησης και τα γράμματά του. 

Ένας σαδιστής δολοφόνος παίζει με τα θύματά του. Οι πρώτοι άτυχοι είναι ένα νεαρό ζευγάρι. Ακολουθεί άλλος ένας φόνος, κι έπειτα, το αστυνομικό τμήμα του Σαν Φρανσίσκο παραλαμβάνει ένα σημείωμα, στο οποίο ο δολοφόνος υπόσχεται ότι θα συνεχίσει το μακάβριο χόμπι του. Επίσημα, κατηγορήθηκε ότι διέπραξε 6 φόνους, αλλά ο ίδιος ισχυριζόταν ότι ήταν υπεύθυνος για 37. 

Ο συγγραφέας Ρόμπερτ Γκρέισμιθ περιγράφει, στο ομώνυμο best seller, το χαρακτήρα του διαβόητου δολοφόνου που τρομοκράτησε τους κατοίκους του Σαν Φρανσίσκο, τη δεκαετία του '70. Ο Γκρέισμιθ εργαζόταν στην εφημερίδα San Francisco Chronicle, όταν έφτασε το πρώτο, χλευαστικό γράμμα του δολοφόνου.

 Wikipedia by deiby-ybied on DeviantArt

 

Το Zodiac (σε ελληνική απόδοση: Ζωδιακός) είναι αμερικανικό θρίλερ μυστηρίου του 2007, σε σκηνοθεσία του Ντέιβιντ Φίντσερ και σενάριο του Τζέιμς Βαντέρμπιλτ, βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο του Ρόμπερτ Γκρέισμιθ.


Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Τζέικ Τζίλενχαλ, Μαρκ Ράφαλο, Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, Άντονι Έντουαρντς, μαζί με τους Μπράιαν Κοξ, Ηλίας Κοτέας, Τζον Κάρολ Λιντς και Ντέρμοτ Μάλρονεϊ σε υποστηρικτικούς ρόλους.[5][6]

Η ταινία αφηγείται την ιστορία της έρευνας για τον Ζόντιακ,

(BIKIΠΑΙΔΕΙΑ)Ζόντιακ

ενός κατά συρροήν δολοφόνου που τρομοκρατούσε την περιοχή του Κόλπου του Σαν Φρανσίσκο κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1960 και μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980, ο οποίος χλευάζε την αστυνομία στέλνοντας επιστολές και κρυπτογραφημένα μηνύματα κυρίως στην εφημερίδα San Francisco Chronicle. Η υπόθεση παραμένει ένα από τα πιο διαβόητα άλυτα εγκλήματα των Ηνωμένων Πολιτειών.[.............................]

ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ =>Zodiac (ταινία)


 https://www.artofthetitle.com/assets/sm/upload/1l/md/cj/h5/Zodiac-ContactSheet-235-1.jpg?k=f38dd0f02c

ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΟΥΣΣΟΣ => «Zodiac»: Ο Ντέιβιντ Φίντσερ σκηνοθετεί το τέλειο έγκλημα (κριτική)

Κυβερνητικά μέσα ενημέρωσης: ΑΔΙΑΝΤΡΟΠΑ!...

 

https://www.efsyn.gr/sites/default/files/styles/teaser_huge/public/2024-03/Karistianou-eurokoinovoulio-1020.jpg.webp?itok=n6j1dvjKΔεν ντρέπονται τα ΜΜΕ να εξαφανίζουν ακόμα και την Καρυστιανού;


Τόσο σημαντική είναι η πολιτική προστασία των Μητσοτάκη και Καραμανλή, ώστε να μη δίνεις σημασία στον θάνατο 57 παιδιών;

Ρίχνω μία ματιά στα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, κάνω ένα πέρασμα από τις ειδήσεις τους και βλέπω ότι έχουν «εξαφανίσει» την είδηση με τη σημερινή παρουσία της Μαρίας Καρυστιανού* σε μια κατάμεστη αίθουσα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να περιγράφει, όρθια («από σεβασμό στους νεκρούς μας», όπως είπε) την οδύνη των συγγενών των θυμάτων στα Τέμπη, αλλά και τις προσπάθειες συγκάλυψης των ευθυνών.

Ειλικρινά μου κάνει εντύπωση. Να δεχτώ και να καταλάβω (για την οικονομία της συζήτησης) πως διάφορα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ κάνουν γαργάρα και εξαφανίζουν κάποια αρνητικά της κυβέρνησης Μητσοτάκη: από τα emails της Ασημακοπούλου μέχρι το σκάνδαλο με τις υποκλοπές. Να εξαφανίζουν θέματα ακόμα και αν αυτά είναι εξόχως σοβαρά. Ας πούμε πως το κατανοώ.

Αλλά με φρικάρει το γεγονός ότι εξαφανίζουν ακόμα και ένα σκηνικό στο Ευρωκοινοβούλιο που αφορά 57 νεκρούς! Ναι, 57 νεκρούς οι περισσότεροι εκ των οποίων ήταν παιδιά. Διάολε, πώς αλήθεια δεν δημοσιεύεις κάτι που αφορά τον φρικτό θάνατο 57 παιδιών; Τόσο σημαντική είναι η πολιτική προστασία των Μητσοτάκη και Καραμανλή, ώστε να μη δίνεις σημασία στον θάνατο 57 παιδιών; Ειλικρινά δεν το χωράει ο νους.

Η κυρία Καρυστιανού μίλησε και σήμερα για συγκάλυψη. Και δεν είναι η μόνη που το λέει. Υπέγραψαν και 1.330.000 συμπολίτες μας ένα ψήφισμα ζητώντας δικαιοσύνη και τιμωρία των υπευθύνων.

Εδώ δεν παίζουμε. Εδώ έχουμε νεκρά παιδιά. Δεκάδες. Εδώ έχουμε ένα έγκλημα. Γίνονται πλέον και τα ΜΜΕ συνένοχα στη χυδαία και τρομακτική προσπάθεια συγκάλυψης; 

Πολλές φορές αυτούς τους μήνες αναρωτιέμαι τι θα έκανα αν ένας δικός μου άνθρωπος είχε σκοτωθεί στα Τέμπη. Πώς θα αντιδρούσα. Πόσο ψύχραιμος θα μπορούσα να μείνω. Μέχρι που θα έφτανα αν είχε σκοτωθεί ένα παιδί μου κι έβλεπα την άθλια προσπάθεια συγκάλυψης.

Εσείς, τι θα κάνατε αλήθεια;

*Καρυστιανού στο Ευρωκοινοβούλιο: «Είμαστε βέβαιοι για τη συγκάλυψη. Γι΄αυτό είμαστε εδώ...

Lewis Capaldi - Bruises (Lyrics)

Ο Λιούις Καπάλντι (αγγλικά: Lewis Capaldi, Γλασκώβη, 7 Οκτωβρίου 1996) είναι Σκωτσέζος τραγουδιστής και τραγουδοποιός.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στη Γλασκώβη[8] όπου και έζησε μέχρι τα τέσσερά του έτη.[9] Είναι ο μικρότερος από τέσσερα αδέλφια. Η μητέρα του είναι νοσοκόμα και ο πατεράς του ψαράς.[10] Φοίτησε στην ακαδημία του Αγίου Κεντιγκέρνου, στο Μπλάκμπερν, του Δυτικού Λόθιαν[11] Το 2016, αποφοίτησε με πτυχίο στη μουσική από το Νέο Κολλέγιο του Λαναρκσάιρ.[12] Έμαθε να παίζει ντραμς και κιθάρα όταν ήταν δύο ετών, ενώ ξεκίνησε τη μουσική του καριέρα τραγουδώντας σε παμπ από την ηλικία των 9.[13] Στην ηλικία των 17 ετών είχε ήδη ξεκινήσει καριέρα στη μουσική.

Περσέπολις: στην καρδιά μιας λησμονημένης αυτοκρατορίας

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b5/Persepolis_vue_d%27oiseau_Chipiez.jpg/1024px-Persepolis_vue_d%27oiseau_Chipiez.jpgΒικιπαίδεια=>Περσέπολη

Περσέπολις/ΜΝΗΜΕΙΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ

persep.jpg

Η Περσέπολις ιδρύθηκε από τον Δαρείο το 518 π.Χ. και υπήρξε η πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών, αφού ο Δαρείος εγκατέλειψε τις Πασαργάδες ( πρωτεύουσα του Κύρου του Μεγάλου του ιδρυτή της Περσικής Αυτοκρατορίας). Επάνω σ’ ένα πλάτωμα, κατά το ήμισυ φυσικό και κατά το ήμισυ τεχνητό, ο Βασιλεύς των Βασιλέων έκτισε ένα θαυμάσιο και εντυπωσιακότατο ανάκτορο, εμπνευσμένο από πρότυπα της Μεσοποταμίας.
Πρόκειται για ένα χώρο μοναδικό για την σπουδαιότητα και την ποιότητα των απέραντων μνημείων του.
Η Περσέπολις , που βρίσκεται 56 χλμ. Νοτιοανατολικά της Shīrāz, άρχισε να κτίζεται μεταξύ των ετών 518 – 516 και συνεχίσθηκε η ολοκλήρωσή της από τους Διαδόχους του Δαρείου, τον Ξέρξη Ι και τον Αρταξέρξη Ι κατά τον 5ο αιώνα. Οι αρχαίοι Πέρσες την αποκαλούσαν Πάρσα και σήμερα είναι γνωστή ως Takht-i Jamshid (“ ( Θρόνος Jamshid”) αλλά Περσέπολη την ονόμασαν οι αρχαίοι Έλληνες.
Η περσική αυτοκρατορία ήταν κράτος πολυεθνικό ( στην ακμή είχε υπό την κατοχή της πολλές εθνότητες) και πρόσφερε αυτονομία στους υποτελείς λαούς με τον όρο αυτοί να της παρέχουν οικονομικό πλούτο.

Οι Πέρσες βασιλείς χρησιμοποιούσαν την Περσέπολη, κυρίως, ως κατοικία και για τελετές όπως ο εορτασμός της πρώτης του Έτους ( που ακόμη εορτάζεται στο Ιράν την πρώτη ημέρα της άνοιξης) κατά την οποία οι εκπρόσωποι των υποτελών λαών πρόσφεραν στον Μεγάλο βασιλιά πλούσια δώρα και του έφερναν τους φόρους. Η διοικητική πρωτεύουσα ήσαν στα Σούσα ή στα Εκβάτανα.

Τα αρχαιολογικά ευρήματα περιλαμβάνουν μνημειακά κτίρια . Το μεγαλύτερο κτίριο της Περσέπολης είναι το Απάντανα ( αίθουσα Ακροάσεων ) και εκτιμάται ότι είχε χωρητικότηατ 10.000 ανθρώπων. Την οροφή της αίθουσας κρατούσαν συμπαγείς πέτρινοι κίονες Υπήρχαν 36 τέτοιο κίονες εσωτερικά και 36 εξωτερικά στις βεράντες τριών πλευρών του κτιρίου. Ο κάθε κίονας είχε ύψος 20 μέτρων. Και σήμερα στέκονται 13 από τους 72.

Η δεύτερη σε διαστάσεις αίθουσα ήταν αυτή του Θρόνου όπου ο Μέγας ασιλεύς δεχόταν τους ευγενείς, τους αξιωματούχους, τους απεσταλμένους άλλων χωρών και τους εκπροσώπους για την καταβολή των φόρων. Μέσα σ’ αυτό τον τεράστιο χώρο υπήρχε μικρότεη αίθουσα (70 χ 70 μ.) όπου βρισκόταν ο θρόνος γνωστή ως Αίθουσα των 100 Κιόνων. 100 ξύλινοι κίονες ( με πέτρινη βάση) σήκωναν την οροφή.
Δίπλα στη Αίθουσα του Θρόνου υπήρχε το τεράστιο κτίριο του Θησαυροφυλακείου, όπου αποθηκεύονταν οι φόροι, η λεία των θησαυρών που έφερναν οι Πέρσες από τους κατακτημένους λαούς αλλά χρησίμευε και ως οπλοστάσιο.
Πίσω από το Απάντανα βρίσκοντα τα ανάκτορα του Δαρελιου και του Ξέρξη του οποίου ήταν διπλάσιο απ’ αυτό του πατέρα του, του Δαρείου. Έξι χλμ. Βορειοδυτικά της Περσέπολης και στην τοποθεσία Naksh-i Rustam, υπάρχουν οι βασιλικοί τάφοι όπου είναι θαμμένοι ο Δαρείος Ι, ο Ξέρξης και ο Αρταξέρξης Ι. Τα ανακτορικά συγκροτήματα φέρουν πλούσιες διακοσμήσεις ανάγλυφες, γλυπτές, ζωγραφικές περίτεχνης και μνημειακής κατασκευής ενώ τα χρώματα ήσαν λαμπρότατα.https://www.lifo.gr/sites/default/files/styles/main_full/public/articles/2020-11-19/7055804455_489299ec18_z.jpg?itok=8Gb5EVjA
Η Περσέπολις εγκαταλείφθηκε αργά αργά και καταστράφηκε από τον Μεγάλο Αλέξανδρο το 330 π.Χ. με την κατάλυση της Περσικής Αυτοκρατορίας. Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι χρειάσθηκαν 20.000 μουλάρια και 5.000 καμήλες για να μεταφέρει από τα ανάκτορα τους θησαυρούς που υπήρχαν μέσα σ’ αυτά. Τη Περσέπολη ανακάλυψαν το 1620 αλλά μόνο το 1939 άρχισαν οι επίσημες ανασκαφές από το Ανατολικό Ινστιτούτο του Παν/μίου του Σικάγου για να σταματήσουν κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και να συνεχισθούν μετά την λήξη του από την Ιρανική Αρχαιολογική Υπηρεσία.

Στον Κατάλογο της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO η Περσέπολις βρίσκεται από το 1979.

 ******************************


lightbox placeholder

Περσέπολις/Lifo

______________

ΕΝΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΕΡΙΗΓΗΤΗΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΤΑΙ ΤΗΝ ΠΕΡΣΕΠΟΛΗ

 Περσέπολις

Ανακατασκευή του Ανακτόρου Απάντανα. Η αίθουσα κοινού/ακροάσεων στην Περσέπολη


Η Περσέπολη (παλαιά περσικά: Pārsa) ήταν η τελετουργική πρωτεύουσα της Αχαιμενιδικής Αυτοκρατορίας (περίπου 550–330 π.Χ.).  Τα παλαιότερα ερείπια της Περσέπολης  χρονολογούνται στο 515 π.Χ.  Αποτελεί παράδειγμα της αρχιτεκτονικής των Αχαιμενιδών.  Η UNESCO ανακήρυξε τα ερείπια της Περσέπολης "Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς", το 1979. Το Apadana είναι μια μεγάλη υπόστυλη αίθουσα στην Περσέπολη του Ιράν.  Ανήκει στην παλαιότερη οικοδομική φάση της πόλης της Περσέπολης, στο πρώτο μισό του 6ου αιώνα π.Χ., ως μέρος του αρχικού σχεδίου του Μεγάλου Δαρείου.  Η κατασκευή της  ολοκληρώθηκε από τον Ξέρξη Ι.

DIDO - WHITE FLAG (Lyrics)

https://i.ytimg.com/vi/3dcAnoZ2VDM/oar2.jpg?sqp=-oaymwEdCJUDENAFSFWQAgHyq4qpAwwIARUAAIhCcAHAAQY=&rs=AOn4CLBMWziMwOlpw7RNvd2gbS6Ex416VwΝτάιντο

Τα αρχαιότερα γνωστά στοιχεία διάτρησης σώματος (piercing) , ηλικίας 11.000 χρόνων, ανακαλύφθηκαν στη ΝΑ Τουρκία!

 

Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τα πρώτα στοιχεία διάτρησης σώματος στην Τουρκία

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCDh1b7cnwS3rnudppSCizjWBaj5fQVwI99znh6mL-_uMN2w9rbOxWau0N1DZ-CIx0A2GsekBH1LrpL12mbM_vXKejYsnxFcZvGNk60p8LIPzYLhRW2XB0jMrat-A7gR6BLTgTuup6m8N0zhYwlH2s6hUMjgi88ce0KRsX_sb4DBZ08gPkB0sN-hyB52tl/w640/Piercing_Turkia.webp


Απεικόνιση της υποθετικής χρήσης στα χείλη και στα αυτιά στο Boncuklu Tarla. [Credit: Baysal et al, Antiquity 2024]

Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τα αρχαιότερα γνωστά στοιχεία διάτρησης σώματος (piercing) σε σκελετούς που χρονολογούνται πριν από 11.000 χρόνια, σε  ανασκαφή στην περιοχή Boncuklu Tarla*, στη νοτιοανατολική Τουρκία.

Επιπλέον, η ανάλυση αποκαλύπτει ότι μόνο οι ενήλικες είχαν piercing, υποδεικνύοντας ότι το προϊστορικό έθιμο μπορεί να ήταν ένα τελετουργικό ενηλικίωσης.

Τα ευρήματα ρίχνουν φως στις πρακτικές παρέμβασης στα σώματα, των μη-νομαδικών κοινοτήτων και αμφισβητούν τις μέχρι τώρα γνωστές αφηγήσεις για την προέλευσή τους από τη νοτιοδυτική Ασία.

Μια ομάδα από το Πανεπιστήμιο της Άγκυρας έφερε στο φως περισσότερα από 100 κοσμήματα θαμμένα στους τάφους ατόμων 11.000 ετών, κατά τη διάρκεια ανασκαφών που πραγματοποιήθηκαν στην Boncuklu Tarla, μεταξύ 2012 και 2017.


Από τα στολίδια, τα 85 είναι πλήρη, κατά κύριο λόγο κατασκευασμένα από ασβεστόλιθο, οψιδιανό ή βότσαλα ποταμού. [Credit: Πανεπιστήμιο της Άγκυρας]
Από τα στολίδια, τα 85 είναι πλήρη, κατά κύριο λόγο κατασκευασμένα από ασβεστόλιθο, οψιδιανό ή βότσαλα ποταμού. [Credit: Πανεπιστήμιο της Άγκυρας]


Εργαστηριακή ανάλυση των σκελετών μαρτυρά την πρακτική του piercing

Τα κοσμήματα ανακαλύφθηκαν στην περιοχή δίπλα στα αυτιά και στο πιγούνι των λειψάνων, και είναι ως επί το πλείστον κατασκευασμένα από ασβεστόλιθο, οψιδιανό, χλωρίτη, χαλκό ή βότσαλα ποταμού. Η ποικιλία των κοσμημάτων υποδηλώνει ότι σχεδιάστηκαν τόσο ως σκουλαρίκια αυτιών όσο και ως σκουλαρίκια των κάτω χειλιών.

Αυτό επιβεβαιώνεται από την σκελετική ανάλυση των λειψάνων, η οποία δείχνει μοτίβα φθοράς στους κάτω κοπτήρες, που ταιριάζουν με σημάδια από σκουλαρίκια χειλιών, σε διάφορους πολιτισμούς τόσο στο παρελθόν όσο και σήμερα.

Περαιτέρω εξέταση αποκάλυψε ότι τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες είχαν piercings. Ωστόσο είχαν μόνο οι ενήλικες. Καμία από τις ταφές των παιδιών στην περιοχή δεν περιείχε οποιαδήποτε απόδειξη χρήσης αυτών των κοσμημάτων.


Όλα τα στολίδια ήταν μεγαλύτερα από μισό εκατοστό σε διάμετρο. [Credit: Emma Baysal/Πανεπιστήμιο της Άγκυρας]
Όλα τα στολίδια ήταν μεγαλύτερα από μισό εκατοστό σε διάμετρο.
[Credit: Emma Baysal/Πανεπιστήμιο της Άγκυρας]

Τελετές διάβασης

Οι αναλύσεις και οι ερμηνείες των αρχαιολόγων, μαρτυρούν ότι τα piercings δεν ήταν μόνο αισθητικά, αλλά είχαν και κοινωνική σημασία, ανέφεραν οι ερευνητές, προσθέτοντας ότι είναι πιθανό να έχουν ενεργήσει ως σημάδια από κάποια τελετή διέλευσης, υποδηλώνοντας ότι το άτομο έχει φτάσει  στην ωριμότητα.

Η Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Προϊστορίας στο Πανεπιστήμιο της Άγκυρας, Emma Louise Baysal, εξέχουσα εμπειρογνώμονας στη νεολιθική ατομική διακόσμηση, τονίζει τη σημασία των ευρημάτων αυτών: «Η ανακάλυψη των σκουλαρικιών για τα χείλη και για τα αυτιά στην περιοχή Boncuklu Tarla, παρέχει τα πρώτα συναφή στοιχεία σχετικά με πρακτικές ενίσχυσης του σώματος που προκαλεί η διάτρηση του σωματικού ιστού στη Νοτιοδυτική Ασία. Η ερμηνεία αυτή αμφισβητεί τις υπάρχουσες αφηγήσεις που τοποθετούν την αρχική καταγραφή των πρακτικών διάτρησης σώματος γύρω στα μέσα της 7ης χιλιετίας π.Χ.».


Τα τρυπήματα ανακαλύφθηκαν πάνω ή κοντά στους ακουστικούς πόρους ή στις κάτω γνάθους των σκελετών. [Credit: Boncuklu Tarla Excavation Archive/Baysal et al., Antiquity 2024]
Τα τρυπήματα ανακαλύφθηκαν πάνω ή κοντά στους ακουστικούς πόρους ή στις κάτω γνάθους των σκελετών.
[Credit: Boncuklu Tarla Excavation Archive/Baysal et al., Antiquity 2024]


Πρώτη ένδειξη του σκοπού του piercing

Αυτές οι ανακαλύψεις παρέχουν την πρώτη ένδειξη ως προς τον σκοπό της κατασκευής τους και της σημασίας των πρώτων piercings.

Τα σκουλαρίκια χειλιών και αυτιών χρησιμοποιήθηκαν ευρέως σε τμήματα της νοτιοδυτικής Ασίας κατά την πρώιμη Νεολιθική περίοδο. Αν και έχουν βρεθεί μερικά παραδείγματα στη δυτική Μικρά Ασία και το Αιγαίο, δεν υπάρχουν στοιχεία για τη χρήση τους στις νεολιθικές περιοχές της κεντρικής Ανατολίας.

Η ερευνητική ομάδα της Boncuklu Tarla, με επικεφαλής την Δρ. Emma Louise Baysal, πιστεύει ότι η ανακάλυψη αυτή θα βοηθήσει στην αποσαφήνιση της ορολογίας που περιβάλλει αυτά τα τεχνουργήματα και θα ανοίξει το δρόμο για την εκ νέου αξιολόγηση των υπαρχόντων νεολιθικών δεδομένων της Νοτιοδυτικής Ασίας.


Ευρήματα από το Boncuklu Tarla. [Credit: Αρχείο ανασκαφών Boncuklu Tarla/Baysal et al., Antiquity 2024]
Ευρήματα από το Boncuklu Tarla.
[Credit: Αρχείο ανασκαφών Boncuklu Tarla/Baysal et al., Antiquity 2024]

Οι σημερινές μας συνήθειες έχουν ξεκινήσει πάνω από 10.000 πριν

«Φαίνεται ότι οι παραδόσεις που εξακολουθούν να αποτελούν μέρος της σημερινής μας ζωής, αναπτύχθηκαν ήδη σε αυτή τη σημαντική, μεταβατική περίοδο, όταν οι άνθρωποι άρχισαν να εγκαθίστανται για πρώτη φορά μόνιμα σε χωριά στη δυτική Ασία πριν από περισσότερα από 10.000 χρόνια» ανέφερε η Δρ. Baysal.

«Είχαν πολύ σύνθετες πρακτικές διακόσμησης που περιλάμβαναν χάντρες, βραχιόλια και μενταγιόν, συμπεριλαμβανομένου ενός πολύ ανεπτυγμένου συμβολικού κόσμου, όπου όλα εκφράζονταν μέσω του ανθρώπινου σώματος», πρόσθεσε.

Οι ερευνητές ελπίζουν να μάθουν περισσότερα για τις επιλογές των πρώτων υλών και των συνδέσεων μεταξύ των γενικών δραστηριοτήτων διακόσμησης και των παραδόσεων της σωματικής διακόσμησης, συνεχίζοντας τις ανασκαφές τους στην περιοχή Boncuklu Tarla.

Τα ευρήματα δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Antiquity.


Πηγή: Enikos, Archaeology Newshttps://www.researchgate.net/profile/Melis-Uzdurum/publication/374587129/figure/fig1/AS:11431281197321735@1696997972200/Map-of-the-study-area-southwestern-and-central-Asian-region-including-the-location-of.jpg

*Boncuklu Tarla - Wikipedia

«Ένα μυστήριο κι αυτό, η παράδοση της Υγείας από τη Νέα Δημοκρατία, μετά το 2014, στους τρεις του ΛΑΟΣ(Γεωργιάδης, Βορίδης, Πλεύρης)»,... για να διαλύσουν το ΕΣΥ

 https://ygeiatv.gr/wp-content/uploads/2024/02/xeirourgio-1.jpg

Πανηγυρίζοντας επί των ερειπίων του ΕΣΥ

4' 51" χρόνος ανάγνωσης


Σημείο πρώτο: Με τις λέξεις μπορούμε να κάνουμε οτιδήποτε: το καλό και το κακό, το όμορφο και το κακάσχημο, το τίμιο και το άθλιο. Ή σχεδόν οτιδήποτε, γιατί δεν είμαστε ακόμα θεοί ώστε να λέμε «ζωή» και να γίνεται ζωή, να λέμε «κόσμος» και να γίνεται κόσμος· αυτό ούτε η ποίηση με την περίφημη μαγική γλώσσα της δεν το κατορθώνει. Βεβαίως, λέμε «θάνατος» και συντελείται ο θάνατος: των εθνικών εχθρών, των ιδεολογικών και κοινωνικών αντιπάλων, των ανταγωνιστών στα έργα και τις νύχτες της παρανομίας, κάποτε των αντεραστών, κ.ο.κ.

Η καταστροφή όμως είναι το μισό της θεϊκής δύναμης. Το άλλο μισό, η δημιουργία, και δη διά θαυμάτων, δεν είναι ακόμα του χεριού μας. Του χεριού μας φυσικά ήταν από την αρχή του ανθρώπινου βίου και θα είναι έως το τέλος του η δημιουργία θεοτήτων. Αυτές μάς πλάθουν με πηλό ή ό,τι άλλο επιλέγει η θεογονική και κοσμογονική μας φαντασία, νωρίτερα όμως τις πλάσαμε εμείς με λέξεις. Και με λέξεις αρχικά σφαζόμαστε για το ποιανών ο θεός είναι ο αληθινός και μόνος· έπειτα πιάνουν δουλειά τα τόξα και τα ακόντια, οι σπάθες, τα ντουφέκια, τώρα οι πύραυλοι.

Σημείο δεύτερο: Τις λέξεις, εκ γενετής ορφανές, μπορούμε να τις κάνουμε οτιδήποτε, όπως ξέρουμε πριν και από τον Θουκυδίδη. Μπορούμε λοιπόν να χλευάσουμε την «ειωθυία» σημασία τους, τη συνηθισμένη, την αποδεκτή ως κοινό νόμισμα. Να τις ανατρέψουμε, να αναποδογυρίσουμε το νόημά τους, να τις ντροπιάσουμε, να τις μαγαρίσουμε, να τις καταχραστούμε, να τις διαβάλουμε, να τις κηδέψουμε.

Εκεί όπου τέμνονται οι κόσμοι των δύο σημείων συναντάμε όσους πιστεύουν αφενός ότι μπορούν να κάνουν οτιδήποτε με τις λέξεις, αφετέρου ότι μπορούν να κάνουν οτιδήποτε τις ίδιες τις λέξεις. Καθόλου περίεργο, ανήκουν στη χορεία όσων έχουν στα χέρια τους εξουσία, πρωτίστως πολιτική, και ΜΜΕ στο πλευρό τους, που τους επιτρέπουν «να λένε και να γίνεται»· να γίνεται καθηλωτική εικόνα και διάχυτη πίστη και το ψεύδος ακόμα.

Μια από τις λέξεις που δεινοπαθούν στο στόμα και τα γραπτά τους είναι η «μεταρρύθμιση». Τον όρο τον μαθαίνουμε παιδιόθεν ως άγγελο καλών ειδήσεων, ως φορέα θετικού νοήματος: αλλαγή με σκοπό το καλύτερο αποτέλεσμα. Καιρό τώρα όμως καλούμαστε να αποδεχτούμε σιωπηρά πως «μεταρρύθμιση» είναι ό,τι «επιτέλους ανατρέπει τους αναχρονισμούς της μεταπολίτευσης». «Ε, μισός αιώνας, φτάνει πια, ώρα να γίνουμε Ευρώπη» θ’ ακούγαμε δίκην εξηγήσεως, αν ήταν κάπως αλλιώς τα πράγματα. Επειδή όμως εσχάτως η Ευρώπη μάς τραβάει το αυτί για πολλά και διάφορα, μηρυκάζουμε μια άλλη φρασούλα: «Ε, μισός αιώνας, φτάνει πια. Ώρα να πετάξουμε τα βαρίδια του παρελθόντος».

Το 40% των χειρουργικών αιθουσών έχει βάλει την πινακίδα «κλειστόν».

Ποιο το βαρύτερο βαρίδι; Ποιος ο αναχρονιστικότερος αναχρονισμός; Πασίδηλο: ό,τι θυμίζει τον οφειλόμενο δημόσιο, κοινωνικό χαρακτήρα της πολιτείας, αυτόν που της ορίζει το Σύνταγμα, ένα αναχρονιστικό κιτάπι κι αυτό, όπως έδειξε η απροβλημάτιστη περιφρόνηση που του επιφύλαξε στη Βουλή η κυβερνητική πλειοψηφία, στην ψηφοφορία για το σχέδιο νόμου περί ιδρύσεως «μη κερδοσκοπικών» πανεπιστημίων.

«Μη κερδοσκοπικά»… Εδώ πια δεν ανατρέπεται μόνο το νόημα των λέξεων, δι’ ενός ευφημισμού. Ανατρέπεται με μια απλή ψηφοφορία ο ίδιος ο καπιταλισμός. Αίφνης, το κοινό πληροφορείται μέχρι δακρύων συγκινημένο ότι υπάρχουν εκεί έξω, στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, στην Αμερική, κεφαλαιούχοι (αποφευκτέος ο σφόδρα αναχρονιστικός όρος «κεφαλαιοκράτες») οι οποίοι περίμεναν υπομονετικά επί δεκαετίες να τους δοθεί η ευκαιρία να ολοκληρωθούν ψυχικά και πνευματικά· να αποδείξουν το αγαθό ποιόν τους· να πιστοποιήσουν το πάθος τους για ανιδιοτελή προσφορά· να αποσείσουν επιτέλους από πάνω τους την ανυπόστατη κατηγορία ότι νοιάζονται αποκλειστικά για τα υλικά ωφελήματα, όπως ορίζει άλλωστε το συμφέρον τους και η ταξική τους ταυτότητα.

Και νά. Τώρα τους παρέχεται επιτέλους η δυνατότητα να υπηρετήσουν αυτοθυσιαστικά τη νέα Ελλάδα, ώστε να επιστρέψουν εμπράκτως ένα μικρό, μικρότατο μέρος των τεράστιων οφειλών τους στην αρχαία Ελλάδα. Όμορφο ακούγεται. Πολύ όμορφο για να ‘ναι αληθινό – και πιστευτό. Ίσως φταίει το τάιμινγκ. Πιο ταιριαστό θα ήταν να ακουστούν όλα αυτά τα παραμυθένια το 2021, στην εμβληματική επέτειό μας. Νά, κάτι τέτοιο: «Στους δύο αιώνες από τη γέννηση του ελληνικού κράτους, οι νέοι φιλέλληνες αποφάσισαν να ιδρύσουν στην Ελλάδα μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια».

Αναχρονιστική η δημόσια Παιδεία, άρα μεταρρυθμιστέα – και «όπου βγει». Αναχρονιστικότατη η δημόσια Υγεία, άρα μεταρρυθμιστέα – και ξέρουμε πού θα βγει: στην ολοκλήρωση της διάλυσης του ΕΣΥ, που καταλήγει κανείς να τη θεωρεί εσκεμμένη, έτσι συστηματική όπως είναι. «Κανονικά», αν δεν είχε ανατραπεί η κλίμακα των αξιών μαζί με το νόημα των λέξεων, ένας υπουργός Υγείας, έστω κι αν πρόκειται για τον κ. Αδωνη Γεωργιάδη, θα έπρεπε να ντρέπεται πληροφορούμενος αρμοδίως αυτό που ξέρουν οι πάντες: ότι πάνω από 100.000 ασθενείς περιμένουν μήνες πολλούς ή και δύο ή τρία χρόνια να χειρουργηθούν· κινδυνεύοντας. Οι μισοί έχουν ένα δωδεκάμηνο αναμονής και υπομονής μπροστά τους, να καταπίνουν τους πόνους, την αγωνία και τον θυμό τους. Γιατί; Επειδή το 40% των χειρουργικών αιθουσών έχει βάλει την πινακίδα «κλειστόν». Γιατί; Επειδή δεν υπάρχουν γιατροί, ιδίως αναισθησιολόγοι, ούτε ειδικευμένοι νοσηλευτές. Γιατί δεν υπάρχουν; Επειδή δεν προσλαμβάνονται. Ελλείψει χρημάτων, λόγω μνημονίου; Αυτό ήταν το επιχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, που απέτυχε και στον τομέα της Υγείας, δεν ισχύει σήμερα. Σήμερα φταίει η «προτεραιοποίηση».

Οι προσλήψεις δεν ήταν ποτέ στη «λίστα προτεραιοτήτων» του κ. Γεωργιάδη (ένα μυστήριο κι αυτό, η παράδοση της Υγείας από τη Νέα Δημοκρατία, μετά το 2014, στους τρεις του ΛΑΟΣ). Ούτε και το αίσθημα της ντροπής. Γι’ αυτό και ναρκισσεύεται πανευτυχής μπροστά στις λατρεμένες του κάμερες, και προσπερνάει κυνικά την αυτοκτονία ενός καρκινοπαθούς Κρητικού που, όπως έγραψε η κόρη του, «διαλύθηκε μέσα στο διαλυμένο ΕΣΥ, με εξετάσεις που έπρεπε να κάνει εκτός νοσοκομείου, με το εξαντλημένο φάρμακο της χημειοθεραπείας που έπρεπε να βρει και να φέρει ο ίδιος στο νοσοκομείο, χωρίς καμία ψυχολογική υποστήριξη, από τον Άννα στον Καϊάφα».

Πανηγυρίζοντας επί των ερειπίων, ο υπουργός δηλώνει υπερήφανος για τη «μεταρρύθμιση» των απογευματινών χειρουργείων, για την εμπορευματική ιδιωτικοποίηση του δημοσίου δηλαδή, με προσχήματα τυπικώς δημοκοπικά: «θα ωφεληθούν οι φτωχοί», κερδίζοντας δέκα θέσεις στη λίστα των εκατό ή των χιλίων. Αναμενόμενη η καύχησή του. Έκαστος εφ’ ω ετάχθη.

*ΠΟΕΔΗΝ: Κλειστό το 40% των χειρουργικών αιθουσών .

BOSSWARE: το λογισμικό του αφεντικού , δηλαδή ο Μεγάλος Αδερφός στον εργασιακό χώρο , με πρόσχημα τη «βελτίωση της απόδοσης, την αύξηση της αποτελεσματικότητας και την ενίσχυση της παραγωγικότητας»

 https://cdn.imghaste.com/alterthess.gr/wp-content/uploads/2024/01/BOOSWARE-THE-GUARDIAN-1152x691.jpg?avif=true


Ο Μεγάλος Αδερφός στον εργασιακό χώρο: Μια νέα μορφή ελέγχου αναδύεται



Bossware: Εργαλεία ενίσχυσης παραγωγικότητας ή δυστοπικός εφιάλτης;

Ιάσων Μπάντιος

Βελτίωση απόδοσης, αύξηση αποτελεσματικότητας, ενίσχυση παραγωγικότητας.

Σε αυτές και σε άλλες συναφούς νοήματος φράσεις κατέληξαν οι ομάδες marketing των εταιρειών παραγωγής λογισμικών παρακολούθησης εργαζομένων (employee monitoring software), προκειμένου να προωθήσουν και να πουλήσουν τα νέα ψηφιακά εργαλεία επιτήρησης που έχουν αρχίσει να κατακλύζουν τους σύγχρονους εργασιακούς χώρους.

Η παράνοια της παραγωγικότητας (productivity paranoia), ένας όρος εισηγμένος από τη Microsoft, περιγράφει το εξής φαινόμενο:

Μεταπανδημικά και με την καθιέρωση της υβριδικής εργασίας, οι άνθρωποι εργάζονται περισσότερο από ποτέ, την ίδια ώρα που οι εργοδότες και οι managers αμφιβάλλουν σχετικά με το πόσο παραγωγικοί είναι οι υπάλληλοί τους.

Για να διαλύσουν τις αμφιβολίες τους και να διασφαλίσουν υψηλά επίπεδα εργασιακής απόδοσης, οι εταιρείες άρχισαν να καταφεύγουν όλο και περισσότερο στη λύση των λογισμικών επιτήρησης, τα οποία είναι γνωστά και ως λογισμικά των αφεντικών ή bossware (< boss + software).

Οι εργοδότες ισχυρίζονται ότι αυτό που θέλουν είναι απλώς να διασφαλίσουν ότι οι εργαζόμενοί τους παραμένουν παραγωγικοί.

Όμως, πόσο ρεαλιστικός είναι αυτός ο στόχος, πόσο θεμιτά είναι τα μέσα για την επίτευξή του και πόσο πιθανό είναι να υπάρξουν τα αντίστροφα αποτελέσματα;

Τα bossware ήρθαν για να μείνουν∙ όμως, με τι κόστος;

Σύμφωνα με την έκθεση του Κοινού Κέντρου Ερευνών (Joint Research Centre) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η ζήτηση για τα bossware υπερδιπλασιάστηκε (108%) τον Απρίλιο του 2020 παγκοσμίως (δηλαδή με την εμφάνιση της πανδημίας και την αναγκαστική εξ αποστάσεως εργασία), ενώ και οι σχετικές αναζητήσεις στην Google (“how to monitor employees working from home”) αυξήθηκαν κατά 1705% την ίδια περίοδο.

Η έρευνα της digital.com βρήκε πως το 60% των εργοδοτών στις ΗΠΑ που έχουν εξ αποστάσεως εργαζόμενους χρησιμοποιεί κάποιο λογισμικό επιτήρησης, ενώ ένα άλλο 17% το σκέφτεται.

Ο κυριότερος λόγος για τον οποίο τα αφεντικά εφαρμόζουν αυτή την πρακτική είναι για να κατανοήσουν το πώς οι εργαζόμενοι ξοδεύουν τον χρόνο τους (79%), ενώ ακολουθεί η… ανησυχία τους (65%) το για το αν οι υπάλληλοί τους εργάζονται μια πλήρη εργασιακή ημέρα.

Μάλιστα, σύμφωνα με την ίδια έρευνα, σχεδόν 9 στους 10 εργοδότες (88%) δήλωσαν πως έχουν προχωρήσει σε απολύσεις μετά την εγκατάσταση και χρήση του λογισμικού.

Τέλος, μελέτη της StandOut CV εκτιμά ότι έως το 2025 το 70% των μεγάλων εργοδοτών θα παρακολουθεί τους υπαλλήλους του, ενώ διαπιστώνει σημαντική αύξηση (24,24%) στην εμφάνιση πιο παραβιαστικών χαρακτηριστικών στα συγκεκριμένα λογισμικά σε σχέση με το 2021.

Όπως φαίνεται, τα bossware έχουν έρθει για να μείνουν. Με τι κόστος, όμως;

Μετά την πανδημία και την εμφάνιση της εξ αποστάσεως εργασίας, η χρήση λογισμικών επιτήρησης εργαζομένων εκτοξεύτηκε.

Έρευνες, εκθέσεις και άρθρα στον διεθνή Τύπο κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου σχετικά με τη χρήση bossware στους χώρους εργασίας και τις πιθανές επιπτώσεις τους στην ψυχοσύνθεση (και όχι μόνο) των εργαζομένων. Τονίζουν, μάλιστα, ότι είναι μεγάλες οι πιθανότητες τα «λογισμικά των αφεντικών» να έχουν τα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα.

Έκθεση του coworker.org (ΜΚΟ που ασχολείται με την υποστήριξη εργαζομένων και τη βελτίωση των εργασιακών συνθηκών), διαπιστώνει πως η εξάπλωση τέτοιων τεχνολογικών προϊόντων διαβρώνει τα εργασιακά πρότυπα, περιορίζει τη συνδικαλιστική δράση και αποδυναμώνει τη φωνή και τη δύναμη των εργαζομένων, υπονομεύοντας ταυτόχρονα το θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα στην αποσύνδεση.

Η αποθάρρυνση, η εντατικοποίηση των ρυθμών εργασίας και ο αυξημένος κίνδυνος εμφάνισης ψυχικών ασθενειών είναι κάποιες ακόμα πιθανές επιπτώσεις της χρήσης bossware, όπως επισημαίνει η έκθεση του Κέντρου για τη Δημοκρατία και την Τεχνολογία (Center for Democracy & Technology).

Το περιοδικό Harvard Business Review θεωρεί πως η παρακολούθηση δεν οδηγεί σε αύξηση παραγωγικότητας, κάνοντας λόγο για καταπίεση των εργαζομένων και πεσμένο ηθικό, ενώ, σε άλλο άρθρο του, προειδοποιεί πως η χρήση bossware μπορεί να μειώσει το αίσθημα της προσωπικής ευθύνης των εργαζομένων και να οδηγήσει σε εσκεμμένη παράκαμψη και παραβίαση των κανόνων (π.χ. μη προβλεπόμενα διαλείμματα, περιφρόνηση οδηγιών, καταστροφή και κλοπή εξοπλισμού, σκόπιμη μείωση της ταχύτητας στην εργασία κ.α.).

Ρεπορτάζ των New York Times φιλοξενεί τη φωνή υπαλλήλων γραφείου, οι οποίοι περιέγραψαν την ηλεκτρονική παρακολούθησή τους ως αποθαρρυντική, ταπεινωτική και τοξική. Το μεγαλύτερο παράπονό τους, βέβαια, είναι η έλλειψη αξιοπιστίας των bossware, καθώς αυτά αδυνατούν να “συλλάβουν” την offline δραστηριότητα και να αξιολογήσουν πιο δύσκολα μετρήσιμα εργασιακά καθήκοντα.

Άλλωστε, δεν είναι άγνωστη η περίπτωση της Amazon που, όπως μας θυμίζει το Infowar, απέλυε κατά τα άλλα αποδοτικότατους εργαζόμενους ακόμα και μετά από μόλις μια ημέρα «κακής παραγωγικότητας».

Πώς είναι να εργάζεσαι υπό τη συνεχή επίβλεψη των bossware;

To Αlterthess επικοινώνησε με τέσσερις εργαζόμενους/ες σε διάφορους κλάδους, σε μια προσπάθεια να καταλάβει πώς είναι να εργάζεσαι υπό το άγρυπνο βλέμμα των λογισμικών επιτήρησης.

«Συντελείται πνευματική κόπωση των εργαζόμενων»

Η Μαρία εργαζόταν για ένα διάστημα σε εταιρεία επικοινωνίας εξ αποστάσεως. Όπως μας λέει, της είχε δοθεί υπολογιστής της εταιρείας ο οποίος είχε ήδη εγκατεστημένο το πρόγραμμα. «Είχαμε software που μετρά τον χρόνο κάθε δραστηριότητας, όπως και πότε ξεκινάς και πότε τελειώνεις τη βάρδια. Επίσης, λογισμικό στο οποίο ο/η προϊστάμενος-η έχει πρόσβαση realtime στο παράθυρο εργασίας και μπορεί να ελέγχει τι ακριβώς συμβαίνει. Και τέλος, οι εργαζόμενοι αποκλείονται από αρκετά websites που κρίνονται ως ασύμβατα με το εργασιακό περιβάλλον», σημειώνει.

Όταν εργάζεσαι με ένα τέτοιο πρόγραμμα, χρειάζεται μια περίοδος προσαρμογής καθώς δεν είναι εύκολο να το συνηθίσεις. «Η εντατικοποίηση και το άγχος είναι αυξημένα ενώ η ιδιωτικότητα και η ανεξαρτησία του εργαζομένου περιορίζονται, γεγονός που δημιουργεί περαιτέρω άγχος. Ενισχύεται το micromanaging και η ελευθερία κινήσεων είναι μικρή. Το ατυχές σε αυτό είναι ότι με την πάροδο του χρόνου, αυτή η συνθήκη κανονικοποιείται και συνηθίζεται, σε βάρος όμως της ψυχικής υγείας του εργαζομένου», μας λέει χαρακτηριστικά η Μαρία.

Σε ψυχολογικό επίπεδο μας λέει πως η εργασία με λογισμικό επιτήρησης «είναι αρκετά αγχωτική κατά βάση στο επίπεδο της παραγωγικότητας και της εργασιακής απόδοσης, καθώς όλες οι λεπτομέρειες και οι “κινήσεις” που αφορούν τη δουλειά ελέγχονται, αξιολογούνται και ποσοτικοποιούνται, διαμορφώνοντας έτσι τα κριτήρια παραγωγικότητας του εργαζομένου. Επίσης, το συνεχές monitoring δημιουργεί ένα σχεδόν ασφυκτικό πλαίσιο εργασίας, καθώς η ικανότητα εργασίας που βασίζεται στην αυτονομία του εργαζομένου δεν αξιοποιείται».

«Αυξάνεται το άγχος και η εντατικοποίηση, με την ιδιωτικότητα και την ανεξαρτησία του εργαζομένου να περιορίζονται», τονίζει η Μαρία.

Παράλληλα, η Μαρία σημειώνει πως δεν επιχείρησε να παρακάμψει το πρόγραμμα, καθώς δεν θέλησε να ρισκάρει να λάβει κάποια επίπληξη ή κάτι χειρότερο. Μάλιστα, γνωρίζει πως στη συγκεκριμένη εταιρεία υπάλληλος απολύθηκε για λόγους εργασιακής απόδοσης, με βάση δεδομένα που συλλέγονται από τα προαναφερθέντα λογισμικά.

Η Μαρία θεωρεί πως ο στόχος του ελέγχου συμβάλλει κατά βάση στην εντατικοποίηση της εργασίας. «Μακροπρόθεσμα αυτό που συντελείται είναι η πνευματική κόπωση των εργαζόμενων γιατί το μέγεθος της πίεσης για απόδοση είναι μεγαλύτερο. Αυτή η διαρκής επίβλεψη εντείνει το άγχος, αφαιρεί την εργασιακή αυτονομία και, έτσι, βάσει της δική μου εμπειρίας, φέρνει μάλλον περισσότερο αντιπαραγωγικά αποτελέσματα σε βάθος χρόνου», τονίζει χαρακτηριστικά.

«Σε δημιουργικές δουλειές υπάρχουν στιγμές που το μυαλό δουλεύει, αλλά τα χέρια όχι»

Το πώς βιώνει ο ίδιος τη χρήση ενός τέτοιου λογισμικού μας εξηγεί ο Αλέξης, ο οποίος εργάζεται ως video game artist σε εταιρεία του εξωτερικού. «Περίπου κάθε 5 με 15 λεπτά  το πρόγραμμα βγάζει screenshot, το οποίο σημαίνει πως καταγράφεται τυχαία κάθε κίνηση ή ανοιχτό παράθυρο υπάρχει στην οθόνη εκείνη τη στιγμή. Έχει τύχει κάποιες φορές να τσεκάρω κάποιο e-mail ή να εμφανίζεται κάποιο notification στην οθόνη και να χρειαστεί να διαγράψω το screenshot και αναγκαστικά και τον χρόνο εργασίας που κατέγραψε το πρόγραμμα», σημειώνει.

Την πρώτη περίοδο που εργαζόταν με το πρόγραμμα στον υπολογιστή ένιωθε μεγαλύτερο άγχος και δύσκολα έκανε κάποιο διάλειμμα. Πλέον έχει συνηθίσει την εργασία με αυτό, καθώς «με τον καιρό αντιλαμβάνεσαι πως πρέπει να το αντιμετωπίζεις σχεδόν όπως θα το αντιμετώπιζες αν η παρουσία σου ήταν φυσική, θα κάνεις κάποια μικρά διαλείμματα, αλλά θα περιοριστείς στο να τσεκάρεις e-mail και μηνύματα σε κινητό/τάμπλετ».

Όσον αφορά την ψυχολογία που του δημιουργεί το πρόγραμμα, ο Αλέξης δηλώνει πως «υπάρχει σίγουρα μια καταπίεση στον αριθμό των “κλικ” που πρέπει να καταγράψει για να θεωρηθεί ότι δούλευες το κάθε δεκάλεπτο που περνάει, πράγμα που προκαλεί μεγάλη σύγχυση αν σκεφτεί κανείς πως σε μια δημιουργική δουλειά υπάρχει ένα μέρος στο οποίο χρειάζεται brainstorming και αρκετές στιγμές που το μυαλό δουλεύει αλλά τα χέρια όχι».

Αν και δεν έχει επιχειρήσει να παρακάμψει το πρόγραμμα, ο Αλέξης θεωρεί πως η χρήση τέτοιων προγραμμάτων δεν ενισχύει την απόδοση των εργαζομένων.

«Έχω δεχτεί επίπληξη, σύσταση, παρατήρηση»

Η Στέλλα εργάζεται εδώ και αρκετά χρόνια σε τηλεφωνικό κέντρο εταιρείας τεχνολογίας.[......................................................]

ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ

Ο Μεγάλος Αδερφός στον εργασιακό χώρο: Μια νέα μορφή ελέγχου αναδύεται

 

Βιβλιοβούλιο: Καλεσμένος ο Συγγραφέας Μενέλαος Χαραλαμπίδης (09/03/2024)

Ο Μενέλαος Χαραλαμπίδης γεννήθηκε το 1970 στην Αθήνα. Σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και Ιστορία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. 

Η διδακτορική του διατριβή δημοσιεύθηκε το 2012 με τίτλο Η εμπειρία της Κατοχής και της Αντίστασης στην Αθήνα, ενώ το δεύτερο βιβλίο του, με τίτλο Δεκεμβριανά 1944. Η μάχη της Αθήνας, κυκλοφόρησε το 2014 – και τα δύο από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια.

 Έχει συνεπιμεληθεί τρεις συλλογικούς τόμους σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, ενώ πολλά άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ιστορικά περιοδικά και εφημερίδες. 

 Ιδρυτικό μέλος του Φόρουμ Κοινωνικής Ιστορίας, έχει συνδιοργανώσει τέσσερα συνέδρια. Από το 2013 ασχολείται συστηματικά με τη Δημόσια Ιστορία. 

Πραγματοποιεί ιστορικούς περιπάτους στο κέντρο της Αθήνας για την περίοδο της Κατοχής και των Δεκεμβριανών, με τη συμμετοχή εκατοντάδων πολιτών, καθώς και (από τον Δεκέμβριο του 2019) ιστορικούς περιπάτους με μικρά γκρουπ κάθε εβδομάδα στο πλαίσιο του Athens History Walks (λεπτομέρειες στο www.athenshistorywalks.com

 Είναι ένας από τους σχεδιαστές του μεταπτυχιακού προγράμματος «Δημόσια Ιστορία» στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, καθώς και ο εμπνευστής και επιστημονικός υπεύθυνος των δράσεων με τίτλο «12 Οκτωβρίου 1944. Η Αθήνα Ελεύθερη», οι οποίες, υλοποιημένες από το 2015 ως το 2019, καθιέρωσαν τον μαζικό εορτασμό της απελευθέρωσης της Αθήνας από τους Γερμανούς και αποτέλεσαν μία από τις μεγαλύτερες εκδηλώσεις δημόσιας ιστορίας στην Ελλάδα (λεπτομέρειες στο www.freeathens44.org).

Βιβλία από τον συγγραφέα

Ε

Δευτέρα, Μαρτίου 18, 2024

Μια αλλιώτικη Καθαρή Δευτέρα στην τουρκοκρατούμενη Ήπειρο

 https://www.searchculture.gr/aggregator/thumbnails/edm-record/pandektis_prosopa/000085-10442_67028

Η ΚΑΘΑΡΗ ΔΕΥΤΕΡΑ

Διήγημα του  Χρήστου Χρηστοβασίλη (1862-1937)

https://typos-i.gr/storage/app/media/cropped-images/lambrinos%20palia%20giannena-0-0-0-0-1545430159.jpg

Ήμουν τότε παιδί όχι πλειότερο από οχτώ χρονών και μαθήτευα στον παπα-Αντριά.

 Κοιμόμουν κι όταν ξύπνησα είχα μέσα μου όλο εκείνο το θλιβερό συναίσθημα, ότι είχε ξημερώσει η τρομερή Καθαρή Δευτέρα με τη μεγάλη σαρακοστή και με το σκολειό. Κι έπρεπε να περάσουν πενήντα μέρες ακέριες αυστηρή σαρακοστή με φασούλια, ρεβύθια, κουκιά, φακή και λαχανικά και να νηστεύουμε και το λάδι τα τετραδοπαράσκευα!Τρόφιμα για νηστεία, που θα σε χορτάσουν! 2' -

Αυγά, γάλα, τυρί, βούτυρο, ψάρι και προπάντων το κρέας δεν έπρεπε ούτε να τ’ αναφέρουμε με το στόμα μας, γιατί αυτό λογίζονταν αμαρτία! Κι όταν ακόμα το ‘φερνε ο λόγος για να ονοματίσει κανένας το γάλα, το βούτυρο, το τυρί, το ψάρι, ή-θεός φυλάξοι!- το κρέας, έπρεπε να συνοδεύει την απαγορευμένη λέξη με την έκφραση «μακριά από τη σαρακοστή κι από εμάς» π. χ «ζυγιάσαμε το τυρί -μακριά από τη σαρακοστή κι από εμάς-και βγήκε δέκα οκάδες.

 Μια μέρα μεγάλη λύπη είχε γραπωμένη την παιδική μου καρδιά και δεν μπορούσα να τιναχτώ πέρα από τα στρώματά μου, τρέφοντας κάποια πλάνα ελπίδα, ότι μπορούσε να μην ήταν αλήθεια ότι είχε ξημερώσει η ανεπιθύμητη Καθαρή Δευτέρα κι ότι κάποιο δυσάρεστο όνειρο γέννησε την ιδέα της.

 Αλλ’ ήρθα λίγο λίγο στον εαυτό μου, πείστηκα ότι δεν ήταν ψέμα κι ότι αληθινά εκείνο το φως κι εκείνες οι αργυρόχρυσες ακτίνες πόμπαιναν από τις χαραμάδες των κλεισμένων παραθυριών του δωματίου μου ήταν της Καθαρής Δευτέρας. Θυμήθηκα περίλυπος ότι την περασμένη βραδιά είχαμε τυρινή αποκριά. Θυμήθηκα ότι είχαμε φάει κουλιάστρα, αυγά, τηγανισμένα, τυρί,

 ομορφοφκιασμένη αυγοτυρόπιτα, ψάρια, χέλια 3. χέλια τηγανητά - Portal Ενημέρωσης Αγροτών-Πολιτών Περιφέρειας Ηπείρου -  Αρθρακαι θυμήθηκα ότι ύστερα απ’ το δείπνο είχαμε τραγουδήσει και χορέψει…

Όλα αυτά τα’ αναθυμήματα περνούσαν απ’ τη φαντασία μου σαν εικόνες φωτόλουστες, χαρωπές, όμορφες, γεμάτες τέρψη και ευθυμία, η μία πίσω από την άλλη, σαν κύμα που διδάχεται το κύμα, αλλ’ η Καθαρή Δευτέρα, γριά ψηλή, σεμνή, ασπροντυμένη και κατακάθαρη, σκυθρωπή, μ’ αυστηρό πρόσωπο και κάτασπρο φακιόλι, παρουσιάστηκε στη στιγμή μπροστά μου και μόσβησε όλες εκείνες τις όμορφες τερπνές εικόνες και με φοβέριζε μ’ ένα μακρύ ραβδί που κρατούσε στα χέρια της, απαράλλαχτη όπως μου την είχε παραστήσει η μάνα μου άλλες χρονιές, όταν ήθελα να φάγω πίτα ανήμερα.

 –Πεινώ μάνα! Είπα της μάνας μου που συγύριζε το μαγειρειό.

Άνοιξε την άρκλα, μου είπε και πάρε ψωμάκι και φάε!

 –Δεν έχεις τίποτε προσφάγι ρώτησα με δακρυσμένα μάτια.

 –Σήμερα παιδί μου προσφάγι μου απολογήθηκε εκείνη, σαν να παραξενευόταν που της ζητούσα προσφάγι. Προσφάγι τρήμερο μέρα;

-Αλλά δεν τρων σήμερα τίποτε άλλο εξόν από ψωμί ξερό; την ξαναρώτησα απελπισμένα.

 –Τίποτε, τίποτε! μου απολογήθηκε εκείνη αποφασιστικά. –Κανένα σύκο, καμιά σταφίδα να φάγω για προσφάγι;

 -Σύκο, σταφίδα, τι λές μοναχέ μ’ κι ακριβέ μ’;Τρούφες υγιεινές με ξερά σύκα (Τα Ίτρια σισαμομελόπικτα των προγόνων μας) -  MAMAVASSO

 -Σήμερα τρήμερο Καθαροδευτέρα, σύκα και σταφίδες; Μόνο την Τετάρτη, ύστερα από δυο μέρες κάνει να φάμε σύκα και σταφίδες. Σήμερα κι αύριο καλά καλά δεν κάνει να φάμε ούτε ψωμί! Αλλά εσάς τα παιδιά σας το σχωρνάει ο Θεός αν φάτε ψωμί, αλλά μονάχα ψωμί και νερό και τίποτε, τίποτε άλλο!

-Πώς να κάνω, της είπα που εγώ θέλω και προσφάγι; Ελιές δεν κάνει να φάω;

 -Μπα! μπα! μπα! Ξεφώνισε. Φτύσε γρήγορα μη μαγαρίσεις το στόμα σου και με τ ’ανάβαλμά τους μόνο. Το λάδι δε βγαίνει απ’ τις ελιές; Κι αναφέροντας τις λέξεις «λάδι» κι «ελιές» έφτυσε, για να ξεπλύνη το στόμα της να μη μαγαρίση.

-Πώς να κάνω της ξαναείπα,που δεν μπορώ να φάω χωρίς προσφάγι;

Κι αυτή κάνοντας πως θυμήθηκε κάτι, μου είπε για να με ξεφορτωθη:

-Αν θέλεις καλά και σώνει προσφάγι, να πας στην πλαγιά να βρης περδικαύγα στις περδικοφωλιές να φας

Κι αναφέροντας τα περδικαυγά ξανάφτυσε.

-Και τρων περδικαύγα μάνα; τη ρώτησα σαν να μην το πίστευα.

-Τρων, μου είπε. Όσα περδικαύγα (ξανάφτυσε πάλι) βρης, να μου τα φέρεις να στα ψήσω να τα φας.

-Δεν τα θέλω ψημένα. Τα θέλω τηγανισμένα.

-Μόνο ψημένα κάνει, γιατί τα τηγανισμένα θέλουν και αρτυμή… βούτυρο.

-Φτου! Φτου! Με κόλασες, γιε μου, σήμερα!

-Ας είναι και ψημένα… είπα με χριστιανική συγκατάβαση. Αλλ’ είναι νόστιμα τα περδικαύγα σαν τα κοτίσια;

-Και καλύτερα ακόμη.

-Δεν μου το’ λεγες λοιπόν από το πρωί, αλλά μ’ άφηνες να τυρρανιέμαι;

Και λέγοντας αυτά, ρούπησα σαν ελάφι έξω από τον αυλόγυρο. Στην αρχή σκέφτηκα να πάω στην πλαγιά μόνος μου. Αλλά δεν μου ’ρχόταν καλά. Ήθελα συντροφιά. Ήθελα να ’χω μαζί μου και τον αχώριστο φίλο μου τον Γιάννη. Σιμώνω στον αυλόγυρό του και του φωνάζω:

-Γιάννη! Γιάννη!

-Όρσε! μου απολογήθηκε εκείνος με ένα κομμάτι ψωμί στο χέρι.

-Έλα γρήγορα που σου λέω. Του πρόσταξα.

Βγήκε ο Γιάννης στον δρόμο, δαγκώνοντας ξέκαρδα το ξερό ψωμοκόμματο, σαν να ήταν ζυμωμένο μ’ αγκάθια.

-Τι με θέλεις; Μου ξαναείπε βγαίνοντας.

-Άφησε το ψωμί, του είπα σοβαρά, κι άιντε μας να πάμε πλαγινά να μαζέψουμε περδικαύγα.

-Τι να τα κάνωμε τα περδικαύγα; Με ρώτησε εκείνος.

-Τι να τα κάνωμε; του είπα. Να τα φάμε!

-Και τρων αυγά τώρα το μεγαλοσαράκοστο; με ρώτησε δισταχτικά πάλι εκείνος.

-Δεν τρων κοτίσια αυγά, του είπα. Μου το’ πε η μάνα μου!

Η μάνα μου ήταν η πολύξερη του χωριού μας  και πολλών άλλων χωριών τριγύρω μας, ας μην ήξερε ούτε την αλφαβήτα… Όλα τα’ άλλα τά ‘ξερε καλύτερα από κάθε άλλη γυναίκα, κι απ’τους πλειότερους άντρες ακόμα… Ήξερε τις γιορτές, ποιες είναι οι βαριές και ποιες οι αλαφριές, καθώς και ποιες κάνουν και τα γαϊδούρια σκόλη. Ήξερε να ζυγιάζη, ήξερε τις δρύμες, πότε αρχίζουν και πότε τελειώνουν. Ήξερε πότε είναι η χάση και πότε είναι η πιἀση του φεγγαριού. Ήξερε πότε ήταν δισεχτιά και είχε ο Φλεβάρης εικοσιεννιά μέρες και πότε εικοσιοχτώ. Ήξερε ποια τετραδοπαρασκευή αρταίνονται και ποια σαρακοστεύουν. Ήξερε πότε ανοίγει το Τριώδι και πότε είναι η μεγάλη Πασκαλιά, λογαριάζοντας τη γιόμωση του φεγγαριού, και ποιοι μήνες έχουν τριάντα και ποιοι τριάντα μια. Ήξερε τέλος πάντων πολλά κι άμα τα’ἀκουσε ο φίκλος μου ο Γιάννης ότι το ‘χε πει η μάνα μου ότι τρων περδικαύγα την Καθαροδευτέρα, θυμήθηκε ότι του το ‘χε πει κι η μάνα του το πρωί, αλλά δεν το πίστεψε, νομίζοντας ότι τον γελούσε. Πέταξε λοιπόν αμέσως το ψωμοκόμματο απ’ τα χέρια του στις κότες πόβοσκαν στη χλόη γύρα μας κι έτρεξε μαζί μου για περδικαύγα.

Πήραμε ίσια τα πλάγια, πότε εγώ μπροστά κι αυτός πίσω και πότε πίσω εγώ και μπροστά αυτός. Εδώ νας βρούμε περδικοφωλιές με περδικαύγα, εκεί να βρούμε, τρέξε δεξιά, τρέξε ζερβιά, τρέξε ίσια πάνω και τρέξε ίσια κάτω, μέσα στα βράχια και στους γκρεμούς, στις γούβες και στις σπηλιές στα κράκουρα και στις νεροσυρμές, παντού στους γνώριμους τόπους του χωριού μας, βγάλαμε αλεπούδες από τις τρύπες τους, λαγούς από τις σμούλες τους, προντίσαμε γεράκια απ’τα προσήλια τους, περδίκια απ’ τις βοσκές τους αλλά περδικοφωλιές και περδικαύγα πουθενά!https://4.bp.blogspot.com/-_kCnm-LZsV8/TfKNrfdbkxI/AAAAAAAAAnw/GBWYw8xLTmk/s1600/spring+2011+098.jpg

 Ψάξαμε όλη τη μέρα χωρίς να βρούμε τίποτε! Μήπως μας είχαν γελάσει οι μάνες μας; Αλλά γιατί να μας γελάσουν; Προπάντων η μάνα δε λέει ποτέ ψέματα κι οι ορμήνειες που μόδινε συχνά ήταν: «μη κλέψης, φονέψης, μη ψευδομαρτυρήσεις.»

Γυρίζοντας, γυρίζοντας όλη μέρα, ψάχνοντας εδώ κι εκεί βρεθήκαμε βασίλεμα ηλιού σε μια βαθιά λακιά, που είχαμε ένα φοβερό ανήφορο να κάνωμε για ν’ ανεβούμε στο χωριό. Αλλά τα ποδάρια μας ήταν κομμένα από την κούραση κι από την πείνα. Και τι πείνα! Πείνα με δόντια, που ρουφούσε τα σπλάγχνα μας. Για ένα κομμάτι ψωμί όχι σταρίσιο αλλά και αραποσίτικο αλλά και καλαμποκίσιο αλλά και κεχρίσιο ακόμα έδινα δεν ξέρω τι. Προσφάγι; Τυρί, αυγά, γάλα, ψάρια, κρέας… δεν περνούσαν καθόλου τότε απ’ το νου μας. Ψωμί , ψωμί να λέγονταν κι ας ήταν ό,τι. Πώς να βγάλωμε όμως τον ανήφορο και να φτάσωμε στο χωριό το γληγορότερο για να φάμε; Ιδού το μέγα ζήτημα! Δοκιμάσαμε να ανηφορέσωμε αλλά τα ποδάρια μας έκαναν προς τα πίσω κι όχι προς τα εμπρός. Έτσι, θέλοντας και μη, αποφασίσαμε να μείνουμε μέσα στη λακιά, ένα τέταρτο της ώρας μακριά από το χωριό. Τι να κάναμε; Να φωνάζαμε απ’ εκεί μέσα; Θα ήταν στα χαμένα… Δεν θα μπορούσε να μας ακούσει κανείς γιατί ερχόταν σαν απίκουπα το χωριό κι οι πιστικοί που θα μπορούσαν να ‘ναι εκεί γύρα, είχαν συμμαζευτεί με την ώρα τους στο χωριό. Δε συλλογιόμαστε την κακομοιριά μας που κιντυνεύαμε να κοιμηθούμε έξω Φλεβάρη μήνα, αλλ’ είχαμε και τη συλλογή του δασκάλου μας του φοβερού και τρομερού παπα-Αντριά, που θα μας ρήμαζε στις βεργιές, αν τύχαινε να ‘ρθη εκείνο το βράδυ στο χωριό και δε μας έβρισκε εκεί. Θα το θεωρούσε αυτό μεγάλη αταξία. Μη μπορώντας όμως να κάνωμε άλλο τίποτε, μαζευτήκαμε σε μιαν απόγωνη σμούλα να περάσωμε εκεί τη νύχτα! Αν είχαμε σπίρτα ή πυροβολκιά, μπορούσαμε να ανάψωμε φωτιά, αλλά πού σπίρτα! Αρχίσαμε να κρυώνωμε. Δοκιμάζω να ψάξω στις τσέπες μου μη βρω κανένα σπίρτο. Ένα σπίρτο έσωζε δύο ζωές εκείνη τη βραδιά! Ψάχνω ψάχνω…Δόξα τω θεώ. Βρίσκω δυο τρία σπίρτα!

-Σπίρτα, Γιάννη! Φωνάζω και στη στιγμή κατορθώσαμε κουτσά κουτσά να μάσωμε στα σκοτεινά μερικά φύλλα και ξερόκλαδα κι ανάψαμε φωτιά! Δόξα σοι ο μεγαλοδύναμος που μας λεημονήθηκε! Και θα ζεσταινόμαστε και τα ισκιώματα και τα κάθε λογής δαιμονικά δε θα ‘χαν ανάκρα να μας ζυγώσουν! Αν είχαμε και κανένα κομμάτι θυμίαμα ή κανένα σπυρί αλάτι, θα ήταν ακόμα καλύτερα για τα δαιμονικά, τις νεράιδες και τις ξωτικές αλλά δεν είχαμε. Η φωτιά μας φάνηκε σαν καλός σύντροφος. Πήραμε θάρρος κι αρχίσαμε να ξεχνούμε λιγάκι την πείνα κι εκεί που γλυκοπυρωνόμαστε ναρκωμένοι από την κούραση και από την πείνα, ακούμε να φωνάζουν τα ονόματά μας από τη ράχη, αλλά εμείς δεν είχαμε δύναμη ν’ απολογηθούμε και να δώσουμε να καταλάβουν που βρισκόμαστε για να ‘ρθουν να μας σηκώσουν.

Εκεί που καθόμαστε απελπισμένοι και βλέπαμε να μαυρίζη και να αγριεύη πλειότερο η νύχτα, να σου ακούμε πολύ κοντά μας, σαν είδος απολογίας σ’ εκείνους που μας φώναζαν, ένα δυνατό γκάρισμα γαϊδουριού. Γκάααααρρρρ! Μάλιστα το γνωρίσαμε κι από τη γκαριξιά τίνος γαϊδούρι ήταν. Το γαϊδούρι | Ολύμπιο Βήμα

Πιο χαρμόσυνο άγγελμα δε θα μπορούσε να μας γένη σε κείνες τις απελπιστικές στιγμές. Μας φάνηκε γλυκότερο κι από λάλημα αηδονιού εκείνο το γκάρισμα. Ήταν γκάρισμα γεμάτο ελπίδα και χαρά για μας τους αποκαμωμένους και καταπεινασμένους! Βάλαμε την τελευταία μας δύναμη για να μπορέσουμε να πάμε κοντά του. Το βρήκαμε ξεσαμάρωτο και ξεκαπίστρωτο αλλά δε μας πείραζε αυτό. Το καπιστρώσαμε αμέσως με τα ζωνάρια μας και το καβαλικέψαμε, εγώ μπροστά κι ο Γιάννης πίσω και ξεκινήσαμε τον ανήφορο για το χωριό. Προχωρούσαμε αγάλια αγάλια κι άναργα λαναργα και σε μια ώρα και πλειότερο φτάσαμε στα πρόθυρα του χωριού. Το χωριό ήταν άνω κάτω για το χαμό μας κι ο ζευγίτης ρωτούσε τον πιστικό κι ο πιστικός το ζευγίτη αν είχαμε φανεί πουθενά. Κοντά στις μάνες μας και στους δικούς μας που στενοχωριόνταν κι έκλαιγαν για μάς κι έτρεχαν  απ’ εδώ κι απ’ εκεί στενοχωριόνταν κι η γειτόνισσά μας για το χαμένο της το γαϊδούρι μην της το φάει τη νύχτα κανένας λύκος. Το γαϊδούρι μπαίνοντας στο χωριό άρχισε να γκαρίζη χαρούμενα και μια τσιούπρα που μας πρωτόειδε στα σκοτάδια και μας γνώρισε, έτρεξε να το πεί στα σπίτια μας για να πάρη σχαρίκια. Σε μια στιγμή και πριν φτάσωμε στο μεσοχώρι, έτρεξε όλο το χωριό μ’ αναμμένα δαδιά και μας ρωτούσαν με περιέργεια πως είχαμε χαθεί. Αλλά οι πλειότεροι είχαν την ιδέα πως μας είχαν πάρει ξωτικιές ή νεράιδες και μας άφηκαν γιατί ήμαστε μικρά ακόμα. Μέσα σ’ εκείνη την αναμπομπούλα ένιωσα ότι μ’ είχε αρπάξει κάποιος στη αγκαλιά του κι έχασα από κάτω μου το γάιδαρο που με κουβαλούσε. Ήταν η μάνα μου, που με φιλούσε κλαίγοντας και ρωτώντας.

-Τι μόγινες σήμερα μονάκριβέ μου;

-Είχαμε πάει για περδικαύγα με το Γιάννη.

-Χαλασιά μου και φορτούνα μου παιδάκι μου, τι πήγα να σου κάνω σήμερα η στρίγγλα, εγώ.

-Είχαμε μπεί πια στην αυλή του σπιτιού μας.

-Ψωμί, ψωμί, φώναξα μ’ αδυνατισμένη φωνή.

-Ψωμί, μωρή. Φώναξε κι η μάνα μου στην αδερφή μου.

-Ψωμί γρήγορα, γιατί μας λιγώθηκε το παιδί απ’ την πείνα!

Και πριν μπούμε ακόμα στο σπίτι, μου παρουσίασε έναν κόμματο ψωμί η αδερφή μου.11 ο Γυμνάσιο Πατρών Σχολικό Έτος 2019-2020

Άρχισα να το καταπίνω. Νόμιζα πως ήταν ζυμωμένο με μέλι. Τόσο γλυκό μου φαινόταν!

Όταν άνοιξα τα μάτια, που μου τα ’χε κλεισμένα η πείνα, είπα στη μάνα μου.

-Μάνα… με μέλι το ‘χεις ζυμωμένο σήμερα το ψωμί;

-Όχι παιδί μου.

-Τότε γιατί είναι έτσι γλυκό;

Έτσι είναι μοναχέ μου κι ακριβέ μου, το ψωμί της Καθαρής Δευτέρας για κείνους που δεν τρώνε καθόλου όλη την μέρα…

Και μ’ όλα ταύτα εγώ είχα την ιδέα ότι μου το ‘ χε ζυμώσει με μέλι το ψωμί εκείνο η μάνα μου, για να με ικανοποιήσει για το γέλιο των περδικαύγων, που μού ‘χε κάνει εκείνο το πρωί.         

ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΡΗΣΤΟΒΑΣΙΛΗΣ*

 

*Ο Χρήστος Χρηστοβασίλης γεννήθηκε στο Μικρό Σουλόπουλο Ιωαννίνων https://i.ytimg.com/vi/17Ia0S7aZ_I/hq720.jpg?sqp=-oaymwEhCK4FEIIDSFryq4qpAxMIARUAAAAAGAElAADIQj0AgKJD&rs=AOn4CLAz1feIdjjAIHHAH0p34ybfKDgbYA στις 12 Μαρτίου 1861 και πέθανε στα Ιωάννινα , στις 26 Αυγούστου 1937. Υπήρξε συγγραφέας και δημοσιογράφος, εκπρόσωπος της ηρωικής και βουκολικής λογοτεχνίας και σημαντική μορφή της λογοτεχνίας της Ηπείρου κατά τα τέλη του 19ου και αρχές του 20ού αιώνα.

Χρήστος Χρηστοβασίλης, ο ηθογράφος της Ηπείρου ...

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΔΙΗΓΗΜΑ 

Αφήγηση-επιμέλεια : Τάσσος Ζιάκκας (ηθοποιός)Stream Η τέχνη της ευτυχίας (απόσπασμα) - Δαλάι Λάμα και Howard C. Cutler,  M.D by inCreation | Listen online for free on SoundCloud

Yasmine Hamdan - Hal (official music video) #JimJarmusch EditQ « Ω εύθραυστη καρδιά μου/ Ο χωρισμός με σκοτώνει»...

I adore you And if a day passes by without seeing you I forget you How come this time I drew you The Longing moves the nostalgia in my heart...