Η γκαγκστερική εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ ανακήρυξε τον Πρόεδρο της Βενεζουέλας ναρκέμπορο και ετοιμάζεται να βάλει χέρι στα ενεργειακά αποθέματα της χώρας
Ακόμα και το αφήγημα για τα άφαντα, όπως αποδείχθηκε, «όπλα μαζικής καταστροφής» του Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ μοιάζει πιο πειστικό από τον ισχυρισμό της Ουάσιγκτον ότι ένα καρτέλ ναρκωτικών βρίσκεται στο τιμόνι της Βενεζουέλας. Μια θεωρία που, όσο εξωφρενική και αν ακούγεται, λειτουργεί ως βασικός μοχλός για τη μεγαλύτερη και πιο επιθετική στρατιωτική κινητοποίηση των ΗΠΑ στη Λατινική Αμερική μετά την πυραυλική κρίση της Κούβας το 1962.
Τις τελευταίες εβδομάδες η κυβέρνηση Τραμπ σφίγγει διαρκώς τον κλοιό γύρω από το Καράκας σε τέτοιο σημείο ώστε να υποπτεύεται κανείς πως ο διπλωματικός πυρετός για τον πόλεμο στην Ουκρανία συνδέεται με κάποιον αόρατο τρόπο με τις εξελίξεις στη Νότια Αμερική. Δεν είναι μόνο οι συνεχιζόμενες επιθέσεις από τον αμερικανικό στρατό εναντίον σκαφών που πλέουν στην Καραϊβική. Βομβαρδιστικό B-52 πλησίασε πρόσφατα σε απόσταση αναπνοής από τον εναέριο χώρο της Βενεζουέλας, ενώ στα ανοιχτά της πλέει μια πανίσχυρη ναυτική αρμάδα με ναυαρχίδα το αεροπλανοφόρο USS Gerald R. Ford και δύναμη περίπου 15.000 ατόμων.
Μαδούρο, όπως Αλ Κάιντα
Μια υποτυπώδης «νομική κάλυψη» είναι βεβαίως απαραίτητη. Έτσι, μετά την επικήρυξη του Προέδρου της Βενεζουέλας Νικολάς Μαδούρο ως επικεφαλής καρτέλ ναρκωτικών, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ εξίσωσε την κυβέρνησή του με την Αλ Κάιντα χαρακτηρίζοντάς την τρομοκρατική οργάνωση. Και αυτό βέβαια επιτρέπει στο υπουργείο Πολέμου, όπως αρέσκεται να αποκαλεί το υπουργείο Άμυνας ο Αμερικανός Πρόεδρος, να εξετάζει μια σειρά νέες «επιλογές» - από μυστικές επιχειρήσεις έως στοχευμένα πλήγματα και ενδεχόμενη εισβολή.
Το αφήγημα ότι όλα γίνονται για να σταματήσει το εμπόριο ναρκωτικών προς τις ΗΠΑ δεν στέκει, βέβαια, και πολύ καλά στα πόδια του. Αεροπλανοφόρα εναντίον ναρκεμπόρων; Είναι σαν να χρησιμοποιείς σφυρί για να σκοτώσεις μύγες. Στρατιωτικοί αναλυτές επισημαίνουν πως η πρωτοφανής συγκέντρωση δυνάμεων στην Καραϊβική αποσκοπεί σε κάτι πολύ πιο σοβαρό και παρατεταμένο. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ουάσινγκτον ανατρέχει στα εγχειρίδια της CIA για να δικαιολογήσει τις πιο ωμές και απροκάλυπτες επεμβάσεις στη Νότια Αμερική. Από τους Κόντρας στη Νικαράγουα μέχρι το «Σχέδιο Κολομβία», ο «πόλεμος κατά των ναρκωτικών» αποτελούσε πάντα το βασικό πρόσχημα. Σύμφωνα όμως με τα στοιχεία του ΟΗΕ, η μεγαλύτερη ποσότητα ναρκωτικών που περνά τα σύνορα των ΗΠΑ προέρχεται από το Μεξικό και όχι από τη Νότια Αμερική. Από τη Βενεζουέλα περνά ένα ελάχιστο ποσοστό της διεθνούς κοκαΐνης. Όσο για το διαβόητο «Cartel de los Soles» που η αμερικανική κυβέρνηση έχει ανακηρύξει σε υπ’ αριθμόν ένα δημόσιο κίνδυνο, η CIA έπρεπε να ανατρέξει για τα καλά στα αρχεία της.
Ο όρος εμφανίζεται για πρώτη φορά στις αρχές της δεκαετίας του 1990 για να περιγράψει δύο υψηλόβαθμους αξιωματικούς της Εθνικής Φρουράς της Βενεζουέλας που στρατολογήθηκαν από τη CIA στο πλαίσιο επιχείρησης παγίδευσης Κολομβιανών εμπόρων ναρκωτικών. Έκτοτε δεν εμφανίζεται σε καμία διεθνή έκθεση για το εμπόριο ναρκωτικών. Η φετινή έκθεση της Υπηρεσίας Δίωξης Ναρκωτικών των ΗΠΑ, μάλιστα, αναφέρει τη Βενεζουέλα μόλις δύο φορές σε ένα κείμενο 90 σελίδων δίχως να περιέχει την παραμικρή αναφορά στο συγκεκριμένο καρτέλ.
Επινοημένα και πραγματικά εγκλήματα
Παρ’ όλα αυτά, η Ουάσιγκτον παρουσιάζει το καρτέλ ως «πυρήνα ενός εγκληματικού καθεστώτος» με εγκέφαλο τον Πρόεδρο της χώρας Νικολάς Μαδούρο. Την εικόνα συμπληρώνουν «προειδοποιήσεις» της αμερικανικής ομοσπονδιακής υπηρεσίας πολιτικής αεροπορίας που επιβάλλουν ουσιαστικά μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων πάνω από τη χώρα.
Την ίδια στιγμή, βέβαια, οι αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις συνεχίζουν να βυθίζουν μικρά σκάφη στη Νότια Καραϊβική και στον Ανατολικό Ειρηνικό σε επιθέσεις που χαρακτηρίζονται από τοπικές κυβερνήσεις και αξιωματούχους του ΟΗΕ ως εξωδικαστικές εκτελέσεις. Επιθέσεις που έχουν πλήξει τουλάχιστον 21 σκάφη και έχουν σκοτώσει περισσότερους από 80 ανθρώπους, ανάμεσά τους ψαράδες και μετανάστες από τη Βενεζουέλα, την Κολομβία και το Εκουαδόρ.
Η έκταση των επιθέσεων ήταν τέτοια ώστε το θέμα έφτασε την προπερασμένη εβδομάδα στο αμερικανικό Κογκρέσο, με ορισμένα μέλη του να εξετάζουν αν όλα αυτά ισοδυναμούν με εγκλήματα πολέμου. Μεγάλο ρόλο σε αυτό έπαιξε η αποκάλυψη της εφημερίδας Washington Post ότι αμερικανικές ειδικές δυνάμεις πραγματοποίησαν στις 2 Σεπτεμβρίου «διπλό χτύπημα» εναντίον σκάφους έπειτα από προφορική εντολή του υπουργού Άμυνας των ΗΠΑ Πιτ Χέγκσεθ, ο οποίος φέρεται να διέταξε ότι δεν έπρεπε να υπάρξουν επιζώντες.
Το στρατιωτικό παρελθόν του Χέγκσεθ φαίνεται να εγγυάται μια τέτοια ωμότητα. Ως αξιωματικός Πεζικού των αμερικανικών δυνάμεων κατοχής στο Ιράκ υπηρέτησε σε μονάδα που κατηγορήθηκε για τη δολοφονία άοπλων κρατουμένων το 2006. Στη συνέχεια τοποθετήθηκε, ως μέλος της Εθνοφρουράς της Μινεσότα, στο κολαστήριο του Γκουαντάναμο, ενώ μετά την αποστράτευσή του άρχισε να υπερασπίζεται από το στασίδι του Fox News Αμερικανούς στρατιωτικούς που είχαν καταδικαστεί για εγκλήματα πολέμου.
Ο νονός της ειρήνης
Πίσω από τη γκαγκστερική αυτή πρακτική κρύβεται μια στρατηγική τόσο ξεκάθαρη όσο και εκείνη που οδήγησε στην εισβολή το Ιράκ το 2003: ο έλεγχος των τεράστιων ενεργειακών αποθεμάτων της Βενεζουέλας και η αποδυνάμωση της επιρροής της Κίνας και της Ρωσίας στη Λατινική Αμερική.
Η Κίνα έχει εξελιχθεί τα τελευταία χρόνια στον βασικό αγοραστή βενεζουελάνικου πετρελαίου λαμβάνοντας αργό για την αποπληρωμή δανείων ύψους 60 δισ. δολαρίων και επενδύοντας δισεκατομμύρια στον ενεργειακό τομέα. Η Ρωσία, από την άλλη, έχει εξοπλίσει τη χώρα με προηγμένα οπλικά συστήματα, όπως τα S-300VM, ενώ η Rosneft έχει μπει δυναμικά στην εκμετάλλευση των βενεζουελάνικων ενεργειακών κοιτασμάτων.
Αμερικανοί αξιωματούχοι
δεν διστάζουν πλέον να το πουν ανοιχτά. «Είμαστε έτοιμοι να μπούμε.
Πρέπει να μπούμε» δήλωσε προσφάτως σε τηλεοπτική συνέντευξή της η
ρεπουμπλικανή βουλεύτρια της Φλόριντα Μαρία Σαλαζάρ. «Η Βενεζουέλα για
τις αμερικανικές πετρελαϊκές εταιρείες θα είναι μια χρυσή ευκαιρία,
γιατί θα σημαίνει πάνω από ένα τρισεκατομμύριο δολάρια σε οικονομική
δραστηριότητα» τόνισε.
Η καταπολέμηση του εμπορίου ναρκωτικών αποτελεί για ακόμα μια φορά το προπέτασμα καπνού. Πίσω του κρύβεται η πραγματικότητα μιας υπερδύναμης που επιχειρεί να αποκαταστήσει την επιρροή της με την ωμή βία. Και διαθέτει πλέον έναν ηγέτη που δεν διστάζει να μιλά σαν νονός της μαφίας.
«Αν μπορούμε να κάνουμε τα πράγματα με τον εύκολο τρόπο, καλώς. Κι αν χρειαστεί να τα κάνουμε με τον δύσκολο τρόπο, πάλι καλώς» δήλωσε πρόσφατα ο Τραμπ για τη Βενεζουέλα. Είναι προφανές πως το Καράκας βρίσκεται αντιμέτωπο με μια «προσφορά που δεν μπορεί να αρνηθεί».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου