Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία
Τι πρέπει να μάθει η Δύση από την Κίνα (μια συνεργασία του Spiridione)
|
 |
Οι τακτικοί αναγνώστες του ιστολογίου ξέρουν ότι οι συνεργασίες του Spiridione είναι από τα διαμάντια που κοσμούν το ιστολόγιο -αναφέρω με χρονολογική σειρά το άρθρο για τους Μόρτηδες, το άρθρο για τους Τραμπούκους, τη μελέτη για τους 200 της Καισαριανής, το άρθρο για την Ψωροκώσταινα, το άρθρο για τη Σταχτοπούτα, τις κερκυραϊκές λέξεις από τον Ιω. Καρτάνο, καθώς και, πέρυσι περίπου τέτοιον καιρό, ένα άρθρο με λέξεις από τον Κων. Θεοτόκη.
Η σημερινή συνεργασία είναι διαφορετική -είναι η μετάφραση (σε συντομευμένη μορφή) ενός άρθρου για την Κίνα, γραμμένου από έναν Αμερικανοκινέζο δημοσιογράφο, τον Kaizer Kuo. Ο Σπύρος το βρήκε ενδιαφέρον, και δίκιο έχει, το μετέφρασε και το παρουσιάζει. Επειδή το άρθρο, έστω και συντομευμένο, είναι μεγαλούτσικο, δεν θα πω άλλα, παρά μόνο ότι ο τίτλος του πρωτοτύπου είναι The Great Reckoning. Ο όρος reckoning δεν μεταφράζεται εύκολα, ο Σπύρος επέλεξε "αναστοχασμός". Αλλά εγώ, ασκώντας το εκδοτικό μου προνόμιο, προτίμησα άλλον τίτλο για το άρθρο.
Η εισαγωγή του Spiridione, και στη συνέχεια το άρθρο του Kaizer Kuo:
Για ένα θέμα που είναι στην επικαιρότητα, την άνοδο της Κίνας στην παγκόσμια σκηνή, μετάφρασα το παρακάτω κείμενο με τίτλο «The Great Reckoning» (εδώ το πρωτότυπο), γραμμένο από έναν Αμερικανοκινέζο ποντκάστερ και δημοσιογράφο, τον Kaizer Kuo. Το βρήκα ενδιαφέρον — παρότι δεν είναι από γνωστό και καταξιωμένο συγγραφέα ή δημοσιογράφο — επειδή προέρχεται από άνθρωπο που πατά και στους δύο κόσμους (ΗΠΑ / Δύση και Κίνα), έχει προσωπική ματιά, και δίνει τροφή για σκέψη. Έχω περικόψει ένα κομμάτι επειδή είναι μεγάλο κείμενο, και έχω ενσωματώσει τις παραπομπές σε λινκ. Η απόδοση των «great reckoning» και «reckoning» μπορεί να μην είναι η καλύτερη, είναι πολύσημη η λέξη στα αγγλικά.
Ο μεγάλος αναστοχασμός
Τι πρέπει να μάθει η Δύση από την Κίνα
Ο κόσμος νιώθει ανήσυχος, σαν να αλλάζει ο ίδιος ο ρυθμός της ιστορίας. Τα γνώριμα σημεία αναφοράς θολώνουν, ξεθωριάζουν, και οι αφηγήσεις μας για την πρόοδο και την εξουσία δεν αντιστοιχούν πλέον στο τοπίο που βρίσκεται μπροστά μας. Αυτό που ζούμε μοιάζει όλο και λιγότερο με μια παροδική αναδιάταξη ισχύος και εθνών. Νιώθουμε ότι συμβαίνει κάτι βαθύτερο και πιο διαρκές: ένας μετασχηματισμός, του οποίου μόλις αρχίζουμε να διακρίνουμε τo περίγραμμα. Η ιστορία δεν μοιάζει πια με κάτι που εκτυλίσσεται μακριά μας, αλλά με κάτι που έρχεται καταπάνω μας, κάτι επείγον και αδύνατο να το αγνοήσεις.
Ο οικονομικός ιστορικός Άνταμ Τουζ (Adam Tooze), που έχει ασχοληθεί τελευταία έντονα με την Κίνα, μου το έθεσε τον Ιούλιο με χαρακτηριστική αμεσότητα: «Η Κίνα δεν είναι απλώς ένα πρόβλημα ανάλυσης, είναι το κλειδί για την κατανόηση της νεωτερικότητας». Ο Τουζ χαρακτήρισε την Κίνα «το μεγαλύτερο εργαστήριο οργανωμένων εκσυγχρονισμών που υπήρξε ποτέ ή που θα υπάρξει ποτέ σε αυτό το επίπεδο οργάνωσης». Είναι ένα μέρος όπου η βιομηχανική ιστορία της Δύσης διαβάζεται πλέον σαν προοίμιο σε κάτι μεγαλύτερο.
Η καίρια αυτή παρατήρησή του εξηγεί τη μεγάλη δυσκολία να κατανοήσουμε τη συγκεκριμένη κατάσταση. Δεν είμαστε απλώς μάρτυρες της ανόδου μιας ακόμη μεγάλης δύναμης, αλλά μίας θεμελιώδους αμφισβήτησης αντιλήψεων βαθιά ριζωμένων στη δυτική σκέψη — για την ανάπτυξη, τα πολιτικά συστήματα και τον ίδιο τον πολιτισμό. Δεν έχουμε ακόμη βρει το πνευματικό θάρρος να το αντιμετωπίσουμε.
Ο αναστοχασμός αυτός αφορά όλη την ανθρωπότητα, αλλά βαραίνει ιδιαίτερα τον ανεπτυγμένο κόσμο και περισσότερο τις ΗΠΑ, όπου αφθονούν οι συζητήσεις περί εξαιρετικότητας και ιεραρχίας. Το γνώριμο πλαίσιο που παρουσιάζει την Κίνα ως «αναδυόμενη» ή ως χώρα που «προσπαθεί να προλάβει» δεν ισχύει πια. Η Κίνα διαμορφώνει πλέον την πορεία της ανάπτυξης, δίνει τον ρυθμό σε οικονομικό, τεχνολογικό και θεσμικό επίπεδο. Για τους Αμερικανούς ειδικά, το βαθύτερο ψυχολογικό σοκ έγκειται στην αναγνώριση ότι η νεωτερικότητα δεν είναι πλέον κάτι που εκείνοι δημιούργησαν και οι άλλοι απλώς ακολουθούν. Αυτή η αφήγηση έχει ξεπεραστεί.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου