Άβι Μοργκάμπι:«Το Ισραήλ ποτέ δεν ήταν δημοκρατία, κάνει γενοκτονία επί 77 χρόνια»
συνέντευξη του Άβι Μοργκάμπι
Μετάφραση: Α.Γ. Πρώτη δημοσίευση: Humanité.
Ο Ισραηλινός σκηνοθέτης Avi Mograbi γεννήθηκε στο Τελ Αβίβ το 1956. Από νωρίς πολέμιος της κατοχικής πολιτικής της χώρας του, αρνήθηκε να ενταχθεί στις μάχιμες μονάδες του στρατού όταν το Ισραήλ εισέβαλε στον Λίβανο το 1982. Οι ταινίες του –Πώς έμαθα να ξεπερνώ το φόβο μου και να αγαπώ τον Αριέλ Σαρόν (1997), Για ένα μόνο από τα δυο μου μάτια (2005) και Μέσα σε κήπο βάδισα (2012), για να αναφέρουμε μόνο μερικές- καταγράφουν την πραγματικότητα της κατοχής των παλαιστινιακών εδαφών.
Οι πολυβραβευμένες ταινίες του έχουν
επιλεγεί σε όλα τα μεγάλα κινηματογραφικά φεστιβάλ. Πριν από λίγες
εβδομάδες βρέθηκε στο Παρίσι για να παρουσιάσει το Τα πρώτα 54 χρόνια,
μια ταινία στην οποία, κοιτώντας κατά πρόσωπο την κάμερα, μπαίνει στο
πετσί ενός ειδικού στη στρατιωτική στρατηγική, και στην οποία συνδυάζει
τα λεγόμενα στρατιωτών για τις τραυματικές εμπειρίες τους με αρχειακό
υλικό.
Στη συνέχεια ο Mograbi ταξίδεψε
αεροπορικώς στη Λισαβόνα, όπου ζει πλέον. Αυτή η συνέντευξη δόθηκε από
εκεί, με ηχητικές ανταλλαγές. Οι ταινίες του, μεγάλου και μικρού μήκους,
είναι πλέον όλες διαθέσιμες δωρεάν στην ιστοσελίδα του www.avimograbi.org.
Η ταινία σας Τα πρώτα 54 χρόνια σταματά στο 2014. Οι μαρτυρίες των στρατιωτών αφηγούνται τη μηχανική της βίας σε συνδυασμό με την εκδίκηση και από τις δύο πλευρές. Αυτό που συνέβη στις 7 Οκτωβρίου θεωρείτε ότι είναι το αποκορύφωμα αυτής της πολιτικής αποικισμού;
Η αφετηρία για ό,τι συμβαίνει σήμερα στη Γάζα δεν είναι η 7η Οκτωβρίου 2023. Δεν είναι όμως ούτε και ο πόλεμος των έξι ημερών τον Ιούνιο του 1967, όταν το Ισραήλ κατέλαβε την Υπεριορδανία και τη Λωρίδα της Γάζας. Για να καταλάβουμε τι συμβαίνει τώρα, πρέπει να πάμε πίσω στις 15 Μαΐου 1948, την ημέρα ίδρυσης του κράτους του Ισραήλ. Αυτή ήταν η πραγματική αφετηρία μιας γενοκτονίας που συνεχίζεται εδώ και εβδομήντα επτά χρόνια.
Εκείνη η μέρα σηματοδοτεί την έναρξη της Νάκμπα, της βίαιης εκδίωξης του παλαιστινιακού λαού, και του πρώτου αραβοϊσραηλινού πολέμου. Κατά τη διάρκεια αυτού του πολέμου, όπως σε όλους τους πολέμους, συνέβησαν φρικτά πράγματα και αθώοι άνθρωποι εκτοπίστηκαν, εκδιώχθηκαν και σφαγιάστηκαν.
Δεν λέω ότι αυτό είναι κατανοητό, αλλά έτσι είναι οι πόλεμοι. Πάντως, μόλις τελειώσει ο πόλεμος, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, οι άνθρωποι υποτίθεται ότι μπορούν να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Αυτό είναι στοιχειώδες. Έτσι έχει νομοθετήσει ο κόσμος. Το Ισραήλ, όμως, μη επιτρέποντας την επιστροφή εκατοντάδων χιλιάδων Παλαιστινίων μετά τη Νάκμπα, παραβίασε αυτούς τους στοιχειώδεις κανόνες.
Η ταινία δείχνει ότι η ύπαρξη του Ισραήλ εξαρτάται από τη δημογραφική κυριαρχία, και άρα από την επέκταση των αποικιών…
Το σιωνιστικό πρόταγμα εδράζεται στην εβραϊκή κυριαρχία στην Παλαιστίνη, πράγμα που σημαίνει ότι το Ισραήλ, προκειμένου να επιβάλει αυτό που αποκαλείται εβραϊκό κράτος, πρέπει να διατηρήσει με κάθε μέσο μια εβραϊκή πλειοψηφία. Οπότε, το Ισραήλ έχει δεσμευτεί, ακόμη και πολύ πριν από το 1948, να διατηρήσει μια πληθυσμιακή ισορροπία που επιτρέπει στους Ισραηλινούς να διατηρήσουν τον απόλυτο έλεγχο και την κυριαρχία σε αυτή τη γη.
Πριν από την 7η Οκτωβρίου, στα κατεχόμενα εδάφη της Λωρίδας της Γάζας και της Υπεριορδανίας ζούσαν 5 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι, ενώ υπήρχαν και 1,5 ή 2 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι μέσα στο Ισραήλ. Με άλλα λόγια, 7 εκατομμύρια, πάνω κάτω όσοι είναι και οι Εβραίοι που ζουν στο Ισραήλ. Μεταξύ του ποταμού και της θάλασσας, υπάρχει λοιπόν μια δημογραφική ισορροπία που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο το σιωνιστικό σχέδιο. Εδώ και δεκαετίες, το κράτος του Ισραήλ θεσπίζει νόμους που διέπουν ή ελέγχουν τους Παλαιστίνιους που ζουν στην Υπεριορδανία και τη Λωρίδα της Γάζας.
Για να τους εφαρμόσει, προσφεύγει συστηματικά τον στρατιωτικό του βραχίονα. Αυτή η διαδικασία που έχει ως στόχο να κυβερνά ή να κυριαρχεί η εβραϊκή πλειοψηφία του πληθυσμού σε αυτό που ήταν Παλαιστίνη δεν έχει σταματήσει ποτέ. Η τωρινή γενοκτονία στη Γάζα δεν είναι παρά η συνέχιση αυτού του εγχειρήματος. Αποσκοπεί να εκκενώσει τα παλαιστινιακά εδάφη από τους κατοίκους τους ώστε μετά να τα οικειοποιηθεί. Και όταν ο πρόεδρος Τραμπ προτείνει να μετατραπεί η Γάζα σε έναν παράδεισο ακινήτων όπως το Λας Βέγκας ή η Ριβιέρα, είναι όλα μέρος του ίδιου σχεδίου.
Στην ταινία σας αναλύετε τις μεθόδους των διαδοχικών ισραηλινών κυβερνήσεων για να εξαναγκάσουν, να διαιρέσουν, να κακοποιήσουν, να καταστείλουν και να εκδιώξουν τον παλαιστινιακό πληθυσμό στο πλαίσιο των κατοχικών πολιτικών … Πώς το κράτος πείθει τους στρατιώτες του να υπακούν στις διαταγές;[................................]
Avi Mograbi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου