Διήγημα ταξικών εγκλημάτων
Αντώνης Ν. ΦράγκοςΈνα πολιτικό παραμύθι της Λεσλί Καπλάν: Καθώς έρχεται ο Μάης στη Γαλλία ξεσπά μια πανδημία εγκλημάτων από τις υποτελείς τάξεις προς τα αφεντικά
Γεννημένη τη δεκαετία του 1940 στην Νέα Υόρκη, η Λεσλί Καπλάν μεγάλωσε στο Παρίσι του 1960. Στα 21 της, ενθουσιασμένη από τον θρίαμβο της Αλγερινής Επανάστασης, εγκαθίσταται στη μόλις απελευθερωμένη χώρα για να διδάξει γαλλικά. Επιστρέφοντας στην Πόλη του Φωτός κάνει μαθήματα σε φτωχούς εργαζόμενους άνευ πρόσβασης στην πανεπιστημιακή βαθμίδα. Ως φοιτήτρια Φιλοσοφίας ενισχύει τις γραμμές των συναδέλφων της στην Ένωση Νέων Κομμουνιστών (Μαρξιστές-Λενινιστές) η οποία προέρχεται από διάσπαση του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Μέλη και στελέχη της οργάνωσης πιάνουν δουλειά σε εργοστάσια για πολιτική ζύμωση με τους εργάτες. Με το ξέσπασμα του Μάη του ’68 εγκαταλείπει προσωρινά την κορδέλα παραγωγής για να λάβει μέρος στη σύγκρουση. Το φθινόπωρο του ιδίου έτους επιστρέφει πίσω για να δουλέψει δυο χρόνια ακόμα. Πέραν της Φιλοσοφίας, σπούδασε Ψυχολογία και Ιστορία. Γράφει ποίηση, μυθιστορήματα και θεατρικά, μεταφρασμένη σε 11 γλώσσες. Το πρωτόλειό της «L’excès-l’usine» (Το πλεόνασμα-το εργοστάσιο, 1982), επαινέθηκε απ’ τη Μαργκερίτ Ντιράς και τον Μορίς Μπλανσό.
Ένα είδος πολιτικού παραμυθιού, η νουβέλα της Λεσλί Καπλάν «Αναταραχή. Κομμένη η μαλακία!» (Εκδόσεις των Συναδέλφων) -σε μετάφραση Γιώργου Χαρλαμπίτα, μαζί με μια εκτενή συνέντευξή της- εστιάζεται σε πανδημία εγκλημάτων των υποτελών προς τους από πάνω. Μάης μήνας πλησιάζει στη Γαλλία ενώ οι ταξικές δολοφονίες φουντώνουν. Πτώματα σωρεύονται στις Πρώτες Βοήθειες, όλα από κάποια θέση εξουσίας. Χωρίς να συνδέονται οργανικά μεταξύ τους. Μόνο με το χρήμα: «χωρίς κίνητρο, όχι, ίσως όχι χωρίς κίνητρο αλλά πάντως παράξενα, απρόσωπα, εντελώς παλαβά. Ένας υποδειγματικός υπάλληλος, είκοσι πέντε χρόνια στην τράπεζα, που ξαφνικά πετάει ένα χρηματοκιβώτιο στο κεφάλι του διευθυντή του. Ένας Πορτογάλος μηχανικός που στραγγαλίζει το αφεντικό του μέσα στο συνεργείο με σιδερένια καλώδια που σέρνονται στο πάτωμα. Ένας οδηγός ιδιωτικής λιμουζίνας ο οποίος στέλνει το αυτοκίνητο που οδηγεί, με τον διευθύνοντα σύμβουλο μέσα, καταπάνω σε έναν τοίχο (ο ίδιος πηδάει έξω πρωτύτερα)». Επίσης, «ένας ταχυδρομικός υπάλληλος καρφώνει ένα ψαλίδι στα πλευρά του προϊσταμένου του, μια βιβλιοθηκάριος χτυπάει θανατηφόρα έναν εκπρόσωπο του υπουργείου Εξωτερικών, μια εργαζόμενη σε αλυσίδα παραγωγής σκοτώνει έναν διερμηνέα νομίζοντας πως είναι ο Κινέζος διευθυντής της εταιρείας της». Ώσπου κάποιος καθηγητής πνίγει τον προϊστάμενό με έναν σπόγγο σβησίματος, καθώς ένας φρεζαδόρος σπρώχνει κάτω από λεωφορείο τον βουλευτή που πρότεινε επαναξιολόγηση των υπερωριών ενώ φωνάζει «Κομμένη η μαλακία!». Έκτοτε η αρχαϊκή αυτή φράση διασπείρεται σε ολόκληρη την κοινωνία.
Καθόλου τυχαίο. Η Καπλάν γράφει εν θερμώ τη νουβέλα το 2019, όταν η αστυνομική βία ενάντια στην εξέγερση των Κίτρινων Γιλέκων λαμβάνει εγκληματικές διαστάσεις. Είναι, αν θέλετε, η απάντηση, α λα Φρεντερίκ Φαζαρντί, στην ανεξέλεγκτη κρατική βία - φυσικά σε συμβολικό επίπεδο. Όμως, πέρα από την ευφάνταστη, διανθισμένη με μαύρο χιούμορ, ιστορία, η Καπλάν καινοτομεί στιλιστικά με το να αποδίδει στις λέξεις ολόκληρη τη δυναμική τους σημασία, να σκέφτεται με τις λέξεις, να εισέρχεται στην ουσία των καταστάσεων για μια απολαυστικά εξεγερσιακή ανατροπή του κόσμου τούτου.
INFO
Λεσλί Καπλάν
«Αναταραχή. Κομμένη η μαλακία!»
Εκδόσεις των Συναδέλφων
Σελίδες: 48
Τιμή: 5.85 ευρώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου