Η σύγκρουση Γεννηματά - Βενιζέλου γίνεται για τον Μητσοτάκη
Γιάννης Στρατάκης
Πηγή: nooz.gr
Ακόμα και μια σωστή κίνηση σε λάθος χρόνο
μπορεί να επιφέρει τα εντελώς αντίθετα και ίσως καταστροφικά
αποτελέσματα. Αυτό ακριβώς συμβαίνει, απ΄ ότι όλα δείχνουν, στο ΚΙΝΑΛ με
την απόφαση της Φώφης Γεννηματά να συγκρουστεί με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, μετά
από τέσσερα χρόνια πολιτικής λυκοφιλίας και παρά το γεγονός ότι είχαν
δοθεί πολλές αφορμές γι΄ αυτό το διαζύγιο. Τα τέσσερα, αυτά χρόνια, ποτέ
οι δυο τους δεν κάθισαν στην ίδια σειρά των εδράνων της βουλής, ενώ
συστηματικά ο κ. Βενιζέλος απέφευγε να παραμείνει ακόμα και εντός της
αίθουσας όταν μιλούσε η πρόεδρος του κόμματος.
Γιατί λοιπόν τώρα;
Το επιχείρημα της κ. Γεννηματά είναι ότι με την τοποθέτηση του κ. Καμίνη, αντί του κ. Βενιζέλου, στην πρώτη θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΚΙΝΑΛ, θέλει να σηματοδοτήσει την διεύρυνση του κινήματος και ταυτόχρονα να βάλει τέλος στα σενάρια περί δεξιάς στροφής και μετεκλογικής συνεργασίας με τον Κυριάκο Μητσοτάκη που προωθούσε ο κ. Βενιζέλος.
Και τα δύο αυτά επιχειρήματα, απ όπου κι αν τα προσεγγίσει κανείς, διαπιστώνει ότι δεν ευσταθούν, «μπάζουν» από παντού, γιατί αν πράγματι η κ. Γεννηματά ήθελε να σηματοδοτήσει μια διεύρυνση προς τα αριστερά, δεν μπορεί να επιλέγει ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας έναν αποτυχόντα να εκλεγεί, μόλις πριν από λίγες ημέρες, ευρωβουλευτής του κόμματος και με μια θητεία στον Δήμο Αθηναίων που δεν αφήνει και τις καλύτερες των εντυπώσεων.
Φαίνεται, επίσης, ότι η επιλογή Καμίνη είναι μια κίνηση πανικού της τελευταίας στιγμής, γιατί πέραν όλων των άλλων, οι πληροφορίες φέρουν στη δεύτερη θέση του ψηφοδελτίου τον Θεόδωρο Μαργαρίτη, ο οποίος όντως μπορεί να σηματοδοτήσει μια διεύρυνση προς τα αριστερά. μετά την διάσπαση της ΔΗΜΑΡ και την συμπόρευση πρώην στελεχών της με το ΚΙΝΑΛ.
Όσον αφορά στα περί δεξιάς στροφής και μετεκλογικής συνεργασίας με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, υπάρχει τουλάχιστον υποκρισία. Η μόνη διαφορά που υπάρχει, είναι ότι ο κ Βενιζέλος λέει ξεκάθαρα αυτό που πιστεύει συνεπής και με την κυβερνητική του πορεία με τον Αντώνη Σαμαρά, ενώ η κ. Γεννηματά, η οποία, επίσης, συμμετείχε ως υπουργός στην κυβέρνηση Σαμαρά, με την λογική των ίσων αποστάσεων μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ ουσιαστικά προσπαθεί να αποφύγει την απάντηση στο καίριο ερώτημα αν μετεκλογικά και σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας της ΝΔ θα στηρίξει μια κυβέρνηση Μητσοτάκη και ίσως αυτό να είναι χειρότερο.
Στην ουσία δεν υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσα στον κ. Βενιζέλο και την κ. Γεννηματά, όσον αφορά στη στάση του ΚΙΝΑΛ απέναντι στη ΝΔ, μια στάση για την οποία δεν εγείρουν ενστάσεις ούτε πρώην στελέχη της ΔΗΜΑΡ που ενσωματώθηκαν στο ΚΙΝΑΛ.
Μήπως τελικά ο κ. Βενιζέλος έχει δίκιο όταν λέει ότι η κ. Γεννηματά ουσιαστικά ενισχύει την αυτοδυναμία της ΝΔ για να αποφύγει μια «τρίτη εντολή» και τον σχηματισμό κυβέρνησης με τον Κυριάκο Μητσοτάκη σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας;
Η γραμμή Βενιζέλου, όπως τουλάχιστον εκφράστηκε από υποστηρικτές του, όπως ο κ. Γρηγοράκος, είναι να αγωνιστεί το ΚΙΝΑΛ για διψήφιο ποσοστό ώστε να συνεργαστεί με όρους με την ΝΔ και να απαλλαγεί η χώρα από τον Τσίπρα. Άλλωστε ο κ. Βενιζέλος μιλά συνεχώς για στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτή η σύγκρουση Γεννηματά - Βενιζέλου έχει περισσότερο στοιχεία προσωπικής αντιπαράθεσης που έχει χαρακτηριστικά πολιτικής βεντέτας. Η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ έχοντας διαπράξει αρκετά στρατηγικά λάθη από την εκλογή της μέχρι σήμερα, όπως η μη στήριξη της απλής αναλογικής και η μη επιστροφή στην πολιτική παρακαταθήκη και τα σύμβολα του Ανδρέα Παπανδρέου, ως ανέμεναν πολλοί στο τελευταίο συνέδριο, δεν μπόρεσε ούτε να ελέγξει το κόμμα της, μα ούτε να ανεβάσει την συσπείρωση του χώρου.
Η κ. Γεννηματά έδρασε υπό το κράτος πολιτικού πανικού ιδίως μετά τις δηλώσεις του Νίκου Ανδρουλάκη ότι σκέφτεται να θέσει υποψηφιότητα στις εθνικές εκλογές, καθώς ενισχύθηκαν οι φόβοι της ότι ενδεχομένως και ανεξάρτητα του όποιου εκλογικού αποτελέσματος δεν θα μπορούσε να ελέγξει το κόμμα της, ούτε ως προς το πολιτικό της μέλλον, αλλά ούτε και ως προ της πορεία που θα ακολουθούσε η πλειοψηφία του κόμματός της για μια μετεκλογική συνεργασία με την ΝΔ χωρίς την δική της συναίνεση. Στην απόφαση της να συγκρουστεί με τον κ. Βενιζέλο μέτρησε και η στήριξη που εξασφάλισε από τους αδελφούς Παπανδρέου.
Για όσους θεωρούν ότι η αποβενιζελικοποίηση του κόμματος έπρεπε να είχε γίνει νωρίτερα ίσως να έχουν δίκιο και ενδεχομένως η πορεία να ήταν πολύ διαφορετική, όμως η κ. Γεννηματά αποδείχθηκε ότι δεν μπορούσε να σηκώσει το βάρος μια τέτοιας σύγκρουσης. Δεν μπορούσε με πολιτικούς όρους να διαγράψει τον Ευάγγελο Βενιζέλο, ο οποίος είχε προλάβει να δημιουργήσει ισχυρό μηχανισμό μέσα στο κόμμα φθάνοντας στο σημείο να ωθήσει ακόμα και τον Γ. Παπανδρέου σε κίνηση διάσπασης με την δημιουργία του ΚΙΔΗΣΟ.
Η απόφαση Γεννηματά να θέσει τον κ. Βενιζέλο εκτός ψηφοδελτίου Επικρατείας ίσως ήταν η μόνη που μπορούσε να κάνει, κι είναι ωσάν «να του είχε στήσει καρτέρι», όμως τόσο ο χρόνος που εκδηλώθηκε, όσο και ο τρόπος που έγινε ίσως προκαλεί μεγαλύτερη ζημιά στο ΚΙΝΑΛ και ενισχύει ουσιαστικά τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Ίσως η κ. Γεννηματά στον πανικό της να μην υπολόγισε ότι τα φιλικά προς την ΝΔ μέσα ενημέρωσης θα είναι πλέον απέναντι της με ότι αυτό σημαίνει.
Πάντως, ανεξάρτητα από τις προθέσεις της κ. Γεννηματά, για τον κ. Βενιζέλο και το υπερεγώ του αποτελεί σοβαρό πλήγμα η έστω και προσωρινή πολιτική περιθωριοποίησή του και ίσως αν ακολουθούσε το δρόμο της σιωπής να τον καθιστούσε συμπαθή σε ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας. Το χειρότερο όμως για τον ίδιο είναι η αντιμετώπισή του από την ΝΔ και από τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη και ίσως βιάστηκε - ως συνήθως – να παραπονεθεί ότι: «Στο κόμμα μου δεν με θέλουν. Στην ΝΔ με σέβονται»
Τελικά, πρέπει να συμφωνήσουμε, ότι η σύγκρουση Γεννηματά - Βενιζέλου γίνεται για τον Κυριάκο Μητσοτάκη!
Γιατί λοιπόν τώρα;
Το επιχείρημα της κ. Γεννηματά είναι ότι με την τοποθέτηση του κ. Καμίνη, αντί του κ. Βενιζέλου, στην πρώτη θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΚΙΝΑΛ, θέλει να σηματοδοτήσει την διεύρυνση του κινήματος και ταυτόχρονα να βάλει τέλος στα σενάρια περί δεξιάς στροφής και μετεκλογικής συνεργασίας με τον Κυριάκο Μητσοτάκη που προωθούσε ο κ. Βενιζέλος.
Και τα δύο αυτά επιχειρήματα, απ όπου κι αν τα προσεγγίσει κανείς, διαπιστώνει ότι δεν ευσταθούν, «μπάζουν» από παντού, γιατί αν πράγματι η κ. Γεννηματά ήθελε να σηματοδοτήσει μια διεύρυνση προς τα αριστερά, δεν μπορεί να επιλέγει ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας έναν αποτυχόντα να εκλεγεί, μόλις πριν από λίγες ημέρες, ευρωβουλευτής του κόμματος και με μια θητεία στον Δήμο Αθηναίων που δεν αφήνει και τις καλύτερες των εντυπώσεων.
Φαίνεται, επίσης, ότι η επιλογή Καμίνη είναι μια κίνηση πανικού της τελευταίας στιγμής, γιατί πέραν όλων των άλλων, οι πληροφορίες φέρουν στη δεύτερη θέση του ψηφοδελτίου τον Θεόδωρο Μαργαρίτη, ο οποίος όντως μπορεί να σηματοδοτήσει μια διεύρυνση προς τα αριστερά. μετά την διάσπαση της ΔΗΜΑΡ και την συμπόρευση πρώην στελεχών της με το ΚΙΝΑΛ.
Όσον αφορά στα περί δεξιάς στροφής και μετεκλογικής συνεργασίας με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, υπάρχει τουλάχιστον υποκρισία. Η μόνη διαφορά που υπάρχει, είναι ότι ο κ Βενιζέλος λέει ξεκάθαρα αυτό που πιστεύει συνεπής και με την κυβερνητική του πορεία με τον Αντώνη Σαμαρά, ενώ η κ. Γεννηματά, η οποία, επίσης, συμμετείχε ως υπουργός στην κυβέρνηση Σαμαρά, με την λογική των ίσων αποστάσεων μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ ουσιαστικά προσπαθεί να αποφύγει την απάντηση στο καίριο ερώτημα αν μετεκλογικά και σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας της ΝΔ θα στηρίξει μια κυβέρνηση Μητσοτάκη και ίσως αυτό να είναι χειρότερο.
Στην ουσία δεν υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσα στον κ. Βενιζέλο και την κ. Γεννηματά, όσον αφορά στη στάση του ΚΙΝΑΛ απέναντι στη ΝΔ, μια στάση για την οποία δεν εγείρουν ενστάσεις ούτε πρώην στελέχη της ΔΗΜΑΡ που ενσωματώθηκαν στο ΚΙΝΑΛ.
Μήπως τελικά ο κ. Βενιζέλος έχει δίκιο όταν λέει ότι η κ. Γεννηματά ουσιαστικά ενισχύει την αυτοδυναμία της ΝΔ για να αποφύγει μια «τρίτη εντολή» και τον σχηματισμό κυβέρνησης με τον Κυριάκο Μητσοτάκη σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας;
Η γραμμή Βενιζέλου, όπως τουλάχιστον εκφράστηκε από υποστηρικτές του, όπως ο κ. Γρηγοράκος, είναι να αγωνιστεί το ΚΙΝΑΛ για διψήφιο ποσοστό ώστε να συνεργαστεί με όρους με την ΝΔ και να απαλλαγεί η χώρα από τον Τσίπρα. Άλλωστε ο κ. Βενιζέλος μιλά συνεχώς για στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτή η σύγκρουση Γεννηματά - Βενιζέλου έχει περισσότερο στοιχεία προσωπικής αντιπαράθεσης που έχει χαρακτηριστικά πολιτικής βεντέτας. Η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ έχοντας διαπράξει αρκετά στρατηγικά λάθη από την εκλογή της μέχρι σήμερα, όπως η μη στήριξη της απλής αναλογικής και η μη επιστροφή στην πολιτική παρακαταθήκη και τα σύμβολα του Ανδρέα Παπανδρέου, ως ανέμεναν πολλοί στο τελευταίο συνέδριο, δεν μπόρεσε ούτε να ελέγξει το κόμμα της, μα ούτε να ανεβάσει την συσπείρωση του χώρου.
Η κ. Γεννηματά έδρασε υπό το κράτος πολιτικού πανικού ιδίως μετά τις δηλώσεις του Νίκου Ανδρουλάκη ότι σκέφτεται να θέσει υποψηφιότητα στις εθνικές εκλογές, καθώς ενισχύθηκαν οι φόβοι της ότι ενδεχομένως και ανεξάρτητα του όποιου εκλογικού αποτελέσματος δεν θα μπορούσε να ελέγξει το κόμμα της, ούτε ως προς το πολιτικό της μέλλον, αλλά ούτε και ως προ της πορεία που θα ακολουθούσε η πλειοψηφία του κόμματός της για μια μετεκλογική συνεργασία με την ΝΔ χωρίς την δική της συναίνεση. Στην απόφαση της να συγκρουστεί με τον κ. Βενιζέλο μέτρησε και η στήριξη που εξασφάλισε από τους αδελφούς Παπανδρέου.
Για όσους θεωρούν ότι η αποβενιζελικοποίηση του κόμματος έπρεπε να είχε γίνει νωρίτερα ίσως να έχουν δίκιο και ενδεχομένως η πορεία να ήταν πολύ διαφορετική, όμως η κ. Γεννηματά αποδείχθηκε ότι δεν μπορούσε να σηκώσει το βάρος μια τέτοιας σύγκρουσης. Δεν μπορούσε με πολιτικούς όρους να διαγράψει τον Ευάγγελο Βενιζέλο, ο οποίος είχε προλάβει να δημιουργήσει ισχυρό μηχανισμό μέσα στο κόμμα φθάνοντας στο σημείο να ωθήσει ακόμα και τον Γ. Παπανδρέου σε κίνηση διάσπασης με την δημιουργία του ΚΙΔΗΣΟ.
Η απόφαση Γεννηματά να θέσει τον κ. Βενιζέλο εκτός ψηφοδελτίου Επικρατείας ίσως ήταν η μόνη που μπορούσε να κάνει, κι είναι ωσάν «να του είχε στήσει καρτέρι», όμως τόσο ο χρόνος που εκδηλώθηκε, όσο και ο τρόπος που έγινε ίσως προκαλεί μεγαλύτερη ζημιά στο ΚΙΝΑΛ και ενισχύει ουσιαστικά τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Ίσως η κ. Γεννηματά στον πανικό της να μην υπολόγισε ότι τα φιλικά προς την ΝΔ μέσα ενημέρωσης θα είναι πλέον απέναντι της με ότι αυτό σημαίνει.
Πάντως, ανεξάρτητα από τις προθέσεις της κ. Γεννηματά, για τον κ. Βενιζέλο και το υπερεγώ του αποτελεί σοβαρό πλήγμα η έστω και προσωρινή πολιτική περιθωριοποίησή του και ίσως αν ακολουθούσε το δρόμο της σιωπής να τον καθιστούσε συμπαθή σε ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας. Το χειρότερο όμως για τον ίδιο είναι η αντιμετώπισή του από την ΝΔ και από τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη και ίσως βιάστηκε - ως συνήθως – να παραπονεθεί ότι: «Στο κόμμα μου δεν με θέλουν. Στην ΝΔ με σέβονται»
Τελικά, πρέπει να συμφωνήσουμε, ότι η σύγκρουση Γεννηματά - Βενιζέλου γίνεται για τον Κυριάκο Μητσοτάκη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου