Καημένε Πάρη, καημένε Πάρη. δεν τον ήθελε το ζάρι!

 ΠΑΡΙΣ

Στίχοι: Ισαάκ Σούσης
Μουσική: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας

Οι νύχτες πια του κρύβουνε...
του κρύβουνε το φύλο τους,
γυμνάζουνε στον κόρφο του,
ταΐζουνε τον ψύλλο τους,
του κρύβουνε το φύλο τους.

Τις μέρες καταπίνουνε
τον ήλιο με το ζήλο τους
και σαν θεές του παίρνουν και
του δίνουνε το μήλο τους.

Καημένε Πάρη, καημένε Πάρη.
δεν τον ήθελε το ζάρι.
Μεθάει μόνος του με σόδα και Campari
για μια Ελένη που του έψησε το ψάρι,
φωτίζει δάκρυα του χαλιού του το χορτάρι,
παίζει μονότερμα τον πόνο και σκοράρει,
καημένε Πάρη

Το έπος που επινόησε
ξεπέρναγε τη φύση του,
ή άδοξα οδεύει προς...
οδεύει προς τη λύση του.
ξεπέρναγε τη φύση του

Οι παντρεμένες πάντα ήταν
αυτές ήταν η κλίση του,
η μοναξιά τους θόλωνε,
του θόλωνε την κρίση του.

Καημένε Πάρη, καημένε Πάρη,
δεν τον ήθελε το ζάρι,
πίνει ως το τέλος το πικρό του το Campari,
για μια Ελένη το ποτάμι θα τον πάρει,
φωτίζει δάκρυα του χαλιού του το χορτάρι,
παίζει μονότερμα τον πόνο και σκοράρει,
καημένε Πάρη.

Καημένε Πάρη, καημένε Πάρη,
δεν τον ήθελε το ζάρι,
παίρνει ανάποδες σαν βλέπει το φεγγάρι,
στήνει μια μπάλα και στα σύννεφα σουτάρει,
για μια Ελένη που του έψησε το ψάρι
δε θα σαλτάρει, δεν της κάνει αυτή τη χάρη,
καημένε Πάρη.