Ταινίες που άφησαν εποχή: Ορφέο Νέγκρο

Orfeu Negro (Black Orpheus, 1959) του Marcel Camus

Δημοσιεύτηκε στο filmcracker.blogspot.gr από τον χρήστη Παναγιώτη  Μπούγια
O Μαρσέλ Καμύ, σκηνοθετώντας ξανά το μύθο του Ορφέα στο Ρίο ντε Τζανέϊρο κατά τη διάρκεια του καρναβαλιού, κάνει την έκπληξη : κερδίζει τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάνες και αργότερα το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας. Γυρισμένο με νεορεαλιστικές τεχνικές - ερασιτέχνες ηθοποιούς και γυρίσματα σε σφύζοντες από ζωή δρόμους - το φιλμ υμνήθηκε για την ζωηρή απεικόνιση της βραζιλιάνικης ζωής και των λαϊκών της παραδόσεων. Το "Ορφέο Νέγκρο" (1959) θεωρήθηκε το πιο επαναστατικό φιλμ για το γεγονός ότι υπήρξε η πρώτη διεθνής ταινία που αποτελούνταν αποκλειστικά από έγχρωμο καστ. Στην ευρεία του αποδοχή και στην αίσθηση αυθεντικότητας που το συνοδεύει, έχει συμβάλλει τα μέγιστα και η υπέροχη μουσική των Λουίς Μπόνφα και Αντόνιο Κάρλος Τζομπίμ, δύο εκ των κορυφαίων συνθετών της αφροβραζιλιάνικης σάμπα (ο Τζομπίμ έγραψε το '67 το "The girl from Ipanema"). 

Αποτελεί ειρωνεία που το φιλμ είναι στόχος μόνιμης κριτικής στη Βραζιλία, επειδή παρουσιάζει τη χώρα ως έναν εξωτικό τόπο με ολονύχτια χορευτικά πάρτι, που κατοικείται από θερμόαιμες καρικατούρες Λατίνων. Αν και είναι δύσκολο να αντιταχθεί κανείς σε αυτή την κριτική - τονίζει τις σύγχρονες αντιπαραθέσεις όσον αφορά την πολιτική του θεάματος - το φιλμ ασκεί μια ανελέητη γοητεία, απλά γι' αυτό που είναι! Το "Ορφέο Νέγκρο" είναι ένα συνειδητό παραμύθι, υπέροχα γυρισμένο. Οι δύο πρωταγωνιστές, Μαρπέσα Ντάουν και Μπρένο Μέλο, ερμηνεύουν υποδειγματικά τους ρόλους τους. Ο τρόπος με τον οποίο ο Καμύ απεικονίζει τον Αχέροντα και τον περάτη Χάροντα ως νυχτοφύλακα σε κυβερνητικό κτίριο να στέκεται στο διάδρομο με διάφορα χαρτιά να ανεμίζουν ανάμεσα στα πόδια του, είναι αλησμόνητος...