Αδυνατώ να κατανοήσω τη διαπάλη των ανέμων

Aλκαίος

Λυρικός ποιητής μονωδιών

Βίος- Τόπος- Χρόνος: Σύγχρονος της Σαπφώς, γεννήθηκε στη Μυτιλήνη της Λέσβου γύρω στα 630. Ανήκε σε αριστοκρατική οικογένεια, που μετά την ανατροπή των Πενθελιδών αγωνίστηκε χωρίς επιτυχία για την εξουσία. Γύρω στα 612, τα αδέρφια του σε συνεργασία με τον Πιττακό ανέτρεψαν τον τύραννο Μέλαγχρο. Αργότερα, ο ίδιος ο Αλκαίος πολέμησε στο πλευρό του Πιττακού εναντίον των Αθηναίων στο Σίγειο και συμμάχησε μαζί του κατά του Μυρσίλου. Ωστόσο, άσκησε σφοδρή κριτική στον Πιττακό, όταν εκείνος έγινε τύραννος στα 590-580. Εξορίστηκε από τη Λέσβο περισσότερες από μία φορές, και είναι γνωστό πως πήγε στην Αίγυπτο. Άγνωστη είναι η χρονιά του θανάτου του.

Γλώσσα: O Αλκαίος συνέθεσε στην αιολική διάλεκτο.

Έργο: Τα ποιήματά του, κυρίως στασιωτικά, συμποτικά, ερωτικά, ύμνοι, έχουν καταταχθεί από τους Αλεξανδρινούς σύμφωνα με το θεματικό τους περιεχόμενο σε δέκα τουλάχιστον βιβλία.Τα έργα του Αλκαίου χαρακτηρίζονται για τη λιτότητα της έκφρασης, τις εντυπωσιακές αλληγορίες, και το σφοδρό πάθος. Για την ηρωική ποιότητα της ποίησής του έγραφε ο Οράτιος: «κι εσύ, Αλκαίε, χτυπώντας ρωμαλέα το χρυσό σου πλήκτρο, ψάλλεις τη σκληρή ζωή του πλοίου, της εξορίας και του πολέμου».

Αλκαίος ο Μυτιληναίος - Βικιπαίδεια

ἀσυννέτημμι τὼν ἀνέμων στάσιν·

τὸ μὲν γὰρ ἔνθεν κῦμα κυλίνδεται͵

τὸ δ΄ ἔνθεν͵ ἄμμες δ΄ ὂν τὸ μέσσον

4 νᾶϊ φορήμμεθα σὺν μελαίναι

χείμωνι μόχθεντες μεγάλωι μάλα·

πὲρ μὲν γὰρ ἄντλος ἰστοπέδαν ἔχει͵

λαῖφος δὲ πὰν ζάδηλον ἤδη͵

8 καὶ λάκιδες μέγαλαι κὰτ αὖτο·

χόλαισι δ΄ ἄγκυρραι, τὰ δ' ὀήϊα

[ ]

[ ]

12 τοι πόδες ἀμφότεροι μένοισιν

ἐν βιμβλίδεσσι· τοῦτό με καὶ σ[άοι

μόνον· τὰ δ΄ ἄχματ΄ ἐκπεπ[.]άχμενα

..]μεν φόρηντ΄ ἔπερθα, τὼν[…]

]ενοισ[

αδυνατώ να κατανοήσω τη διαπάλη των ανέμων·

γιατί το ένα κύμα κυλά από τη μια, και τ' άλλο από

την άλλη, κι εμείς στη μέση πάμε όπου μας πάει το

πλοίο το μαύρο, μοχθώντας με τη μεγάλη θύελλα·

ως πάνω από το κατάρτι το νερό, διάτρητο και το

πανί, και μεγάλες τρύπες πέρα για πέρα· χαλαρώνουν

οι άγκυρες*· το πηδάλιο […] τα πόδια μου και τα δυο

μένουν (μπερδεμένα) στα σκοινιά· τούτο

μόνο με σώζει· το … φορτίο … πάνω …

Μετάφραση (1):INK

πούθε φυσάνε οι άνεμοι; και φέρνουνε το κύμα

πότε από δω, πότε από κει· γυρνάμε πάνω κάτω

με το μαύρο καράβι μας καταμεσής του πόντου,

και τυραννιόμαστε πολύ στην τόση τρικυμία·

νερό η κουβέρτα γέμισε, και τα πανιά σκίστηκαν

απ' άκρη σ' άκρη, κρέμονται μεγάλα τα κουρέλια·

πάει, χαλαρώσαν τα σχοινιά!

Μετάφραση (2): Σ. Kακίσης

Πηγή: Ανθολόγιο Αρχαϊκής Λυρικής Ποίησης (Β Γενικού Λυκείου - Θεωρητικής Κατεύθυνσης) Βιβλίο Μαθητή