Το μουσικό μπαρόκ στην ύψιστη ακμή του

Άττις

Θεός των Φρυγών και των Λυδών, o οποίος συνδέεται στενά με τον μύθο και τη λατρεία της Κυβέλης. Γράφεται και Άττης. Η μητέρα του τον γέννησε, αφού έφαγε τον καρπό μιας αμυγδαλιάς, που είχε φυτρώσει από τα γεννητικά όργανα που απέκοψαν οι θεοί από την ερμαφρόδιτη Άγδιστη. Όταν ο Ά. μεγάλωσε και έγινε ένας ωραιότατος βοσκός, τον ερωτεύτηκε η Κυβέλη, αλλά εκείνος πρόδωσε τον έρωτα της θεάς και παντρεύτηκε την κόρη του βασιλιά του Πεσσινούντα. Οργισμένη η Κυβέλη σκόρπισε την τρέλα στον Ά. και στους καλεσμένους του, που αυτοευνουχίστηκαν. Ο Ά. πέθανε από τις πληγές του, αλλά η θεά τον ανέστησε και τον μεταμόρφωσε σε πεύκο. Ο Ά. εμφανίζεται ως θεός της βλάστησης και ο μύθος του συνδέεται με τη γονιμότητα της φύσης και με οργιαστικές τελετές (μυστήρια) που οι Φρύγες φαίνεται ότι διέδωσαν αργότερα στον μεσογειακό χώρο. Στην Ελλάδα ο Ά. αναφέρεται μόνο στον 4o αι. π.Χ., αλλά η λατρεία του, που έγινε προσπάθεια να ταυτιστεί με τη λατρεία της Δήμητρας, δεν μπόρεσε να ριζώσει. Στη Ρώμη, αντίθετα, ήταν καταχωρημένη στο επίσημο εορτολόγιο και οι γιορτές κρατούσαν από τις 15 έως τις 27 Μαρτίου. Ο θεός Άττις σε ρωμαϊκό άγαλμα που βρέθηκε στην Όστια της Ιταλίας.

Πηγή: http://greek_greek.enacademic.com/

*************************

Ζαν Μπατίστ Λουλί - Βικιπαίδεια

***************************

Atys (Lully) - Wikipedia, the free encyclopedia

Η όπερα «Άτυς» στην ουσία δεν είναι τίποτα άλλο παρά αναβίωση του αρχαίου ελληνικού δράματος. Και ο «Άτυς» -ένα παιχνίδι έρωτα και δύναμης- ουσιαστικά αναβιώνει συμβολικά το μύθο του Άδωνη και της Αφροδίτης».

Ο Ζαν Μπατίστ Λουλί (1632-1687) -αρχιτέκτονας του γαλλικού μπαρόκ- έγραψε το έργο αυτό στην πιο ώριμη περίοδο της έμπνευσής του, ύστερα από επιτυχημένες συνεργασίες με τον Μολιέρο και άλλους διάσημους συγγραφείς της εποχής του, έχοντας την εύνοια του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΔ’.

Ο δημοφιλής Λουλί, επιμένοντας σε μια νέα προσέγγιση θεατρικών και μουσικών έργων, θεμελίωσε το συνδυασμό της γαλλικής λογοτεχνίας με τη μουσική και το χορό, καταθέτοντας έργα με λογοτεχνική δομή και δραματική εξέλιξη.

Σ’ αυτή τη φιλοσοφία κινείται και ο «Άτυς», η λυρική όπερα όπου ο ομώνυμος ήρωας, ημίθεος της Φρυγίας, είναι ερωτευμένος με την όμορφη Σαγγαρίδα, η οποία όμως πρόκειται να παντρευτεί με τον Σειληνό, το βασιλιά της Φρυγίας.
Η θεά Κυβέλη που είναι ερωτευμένη με τον Άτυ, του κάνει μάγια ωθώντας τον να σκοτώσει την αγαπημένη του. Mόλις εκείνος συνειδητοποιεί τι έκανε, θέλει να αυτοκτονήσει, αλλά η Κυβέλη τον μεταμορφώνει σε πεύκο, θρηνώντας και αυτή με τη σειρά της για την αγάπη που έχασε.
Πηγή: .http://lyrichouse.wordpress.com