Οι δύο Μαρίνες

 
ΜΑRINA

Mi sono innamorato di Marina
Una ragazza mora ma carina
Ma lei non vuol saperne del mio amore
Cosa faro' per conquistarle il cuor
Un girono l'ho incontrata sola sola
Il cuotre mi batteva mille all'ora
Quando le dissi che la volevo amare
Mi diede un bacio e l'amor sboccio'

Marina, Marina, Marina
Ti voglio al piu' presto sposar
Marina, Marina, Marina
Ti voglio al piu' presto sposar

O mia bella mora
No non mi lasciare
Non mi devi rovinare
Oh, no, no, no, no, no

O mia bella mora
No non mi lasciare
Non mi devi rovinare
Oh, no, no, no, no, no

[Instrumental Interlude]

Marina, Marina, Marina
Ti voglio al piu' presto sposar
Marina, Marina, Marina
Ti voglio al piu' presto sposar

O mia bella mora
No non mi lasciare
Non mi devi rovinare
Oh, no, no, no, no, no

O mia bella mora
No non mi lasciare
Non mi devi rovinare
Oh, no, no, no, no, no

Μαρίνα (1959)

Το "θρυλικό" τραγούδι, που "έκλεισε" με πάταγο  τη δεκαετία του ΄60  γράφτηκε από ένα Ιταλόπουλο για τη "μούσα" του , που τον ενέπνευσε στα χρόνια της σκληρής οικογενειακής βιοπάλης στα ορυχεία του  παγωμένου Βελγίου.

Ιούλιος 1955. Η κόρη του μυθιστοριογράφου Καραγάτση ,Μαρίνα ,

και ο  Οδυσσέας Ελύτης στο Μπατσί της Άνδρου . 

Φωτογραφία από το λεύκωμα «H Ανδρος του Ανδρέα Εμπειρίκου»

Ο Ελύτης σε άλλη φωτογραφία την ίδια εποχή  με τη Μαρίνα Καραγάτση στην Άνδρο.

************

Μαρίνα (1963)

Το υπέροχο ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη  μετέτρεψε σε μια αισθαντική ερωτική μπαλάντα ο  Μίκης Θεοδωράκης , που  πρωτοκυκλοφόρησε στο δίσκο του Μικρές Κυκλάδες, το 1963.
 

Πρώτη εκτέλεση: Ντόρα Γιαννακοπούλου

Δώσε μου δυόσμο να μυρίσω,
Λουίζα και βασιλικό
Μαζί μ'αυτά να σε φιλήσω,
και τι να πρωτοθυμηθώ

Τη βρύση με τα περιστέρια,
των αρχαγγέλων το σπαθί
Το περιβόλι με τ' αστέρια,
και το πηγάδι το βαθύ

Τις νύχτες που σε σεργιανούσα,
στην άλλη άκρη τ' ουρανού
Και ν' ανεβαίνεις σε θωρούσα,
σαν αδελφή του αυγερινού

Μαρίνα πράσινο μου αστέρι
Μαρίνα φως του αυγερινού
Μαρίνα μου άγριο περιστέρι
Και κρίνο του καλοκαιριού