Εγώ θα μείνω ζωντανός | Χωρίς vα παζαρεύω

Κακός μπελάς Τραγούδι: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας

Μουσική: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας | Στίχοι: Ισαάκ Σούσης

Η μάνα μου με γέννησε | Σαν χρέος προς τη φύση | Κι’ ούτε που βρέθηκ’ άνθρωπος | Για να τη συγκρατήσει | Σαν βρέφος με ξεπέταξε | Με γνωμικά αρχαίων | Κι ύστερα έμαθε το σεξ | Με κάποιον Ευρωπαίο | Και τότε με είπε Έλληνα | Λεβέντη και Σπαρτιάτη | Πριν δει το Φως το αληθινό | Με κάποιον Ασιάτη | Και αγαπήσει τη ζωή, | Το άπειρο και αλλήλους | Προτού δοθεί σ' αφεντικά | Ανέργους κι υπαλλήλους | Και όλα αυτά για μένανε | Που θέλει το καλό μου | Ιδίως τώρα που 'μπλεξε | Με συνομήλικό μου | Τον μπάρμπα μου δεν έβλεπα | Μα είδα τα λεφτά του | Γιατί όλα τα έδινε | Κι αυτός για τα παιδιά του | Μ' έστειλε για προφίσιενσι | Ι-σι-ντι-ελ κι ωδείο | Σε δύο τεχνικές σχολές | Κι ένα ψυχιατρείο | Γιατί ήταν προοδευτικός | Με ειδικά προσόντα | Μην το κοιτάτε σήμερα | Που το 'ριξε στη τσόντα | Πολιτικός μηχανικός | Με γιαλατζί πτυχίο | Δημόσια έργα στη σειρά | Την έκανε λαχεό | Μα είχε πάντα άποψη | Και μια ξανθιά στο πλάι | Να του θυμίζει ο λαός | Πόσο πολύ πονάει | Εγώ που από τα δώδεκα | Καβάλαγα τ' αμάξι | Και πήγαινα να κοιμηθώ | Λιγάκι μες στην τάξη | Σαν να 'χα μια διαίσθηση | Μπροστά απ' την εποχή μου | Πως κάποιοι θα ψηφίσουνε | Σαν αν τους φταίει η ζωή μου | Ούτε αγρότες με μπεεμΒέ | Ούτε οι φορτηγατζήδες | Ούτε οι εργάτες; Ήτανε | Ούτε κι οι δοσατζήδες | Μα δήλωσε των τραπεζών | Το αγόρι το βαρβάτο | Αφού τα φάγαμε μαζί | Άντε και άσπρο πάτο | Εγώ θα μείνω ζωντανός | Χωρίς vα παζαρεύω | Κι ας αγαπάω μοναχός | Και μόνος μου ας χορεύω | θα παίρνω τα πτυχία σας | θα τρώω απ’ το φαί σας | Αλλά ρε μάγκες τι χρωστώ | Να ζήσω τη ζωή σας | Κι εγώ που έσκασα απ' τ' αυγό | Βρέθηκα με ένα χρέος | Που μέσα μου σπαρτάρησε | Των Αχαιών το κλέος | Κι όσο για κείνους λέγεται | Ότι είχαν τόση | Την δόξα, την ανδρεία τoυς, | Τόση μου ήρθε η δόση | Μα επένδυσα τις γνώσεις μου | Σε μία γερμανίδα | Που είναι ολόιδια η γιαγιά | Κι όλα για την πατρίδα | Εγώ γνωρίζω πιο καλά | Πόσο και τι αξίζω | Εγώ γεννήθηκα να ζω | Και όχι να νομίζω | Γι' αυτό θα ζήσω άτσαλα | Για να σας δίνω στόχο | Του σκλάβου τη διαιώνιση | Συγνώμη μα δεν το 'χω | Γι' αυτό και συ, μικρούλα μου, | Όταν με σοροπιάζεις | Να ξέρεις πως κακό μπελά | Μεσ' στη ζωή σου βάζεις.