Όταν η Ιστορία παράγει σατιρικούς στίχους

Φίλε Gerontakos, Σου στέλνω ένα ποίημα του Σουρή για ένα χωριουδάκι στα βουνά της Πίνδου, τον Μεσενικόλα. Ειρήσθω εν παρόδω, είναι το χωριό που γεννήθηκα. Το άρθρο είναι από την εφημερίδα του χωριού Νεβρόπολη. Πολλούς χαιρετισμούς... Βασίλης Mηλίτσης Στις 13 Μαΐου 1898 εφαρμόστηκε η απόφαση της διεθνούς επιτροπής για την επιστροφή στην Ελλάδα σχεδόν όλων των εδαφών της Θεσσαλίας που είχαν χαθεί στον ατυχή και ταπεινωτικό πόλεμο του 1897. Εξαιρέθηκε το παραμεθόριο χωριό Κουτσούφλιανη βορειοδυτικά της Καλαμπάκας, το οποίο οι ίδιοι οι κάτοικοί του, πικραμένοι από την απόφαση, το έκαψαν και εγκαταστάθηκαν μόλις οκτώ χιλιόμετρα νοτιότερα, μέσα στο ελληνικό έδαφος εκεί που είναι σήμερα το χωριό Παναγία (Δείτε: Παναγία Μαλακασίου Τρικάλων - Βικιπαίδεια) Να πώς περιγράφει σκωπτικά ο Γεώργιος Σουρής* στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας του, στο φύλλο της 16ης Μαΐου 1898, την ειρηνική πια επαναπροώθηση του Ελληνικού στρατού στη Θεσσαλία ξεκινώντας από τον Μεσενικόλα: Σατιρική εφημερίδα : Ο Ρωμιός (16.5.1898) «Κατάκτησις ελληνική χωρίς να παίζει μουσική». Κι έγραψεν ο Περικλέτος: «Αδελφέ μου Φασουλή γλίτωσαν οι Θεσσαλοί... Μπρος ιππείς και πυροβόλα, πίσω, Τούρκοι κουρελήδες, πάμε στο Μεσενικόλα, κι όλοι οι Μεσενικολήδες βγήκαν έξω να μας δουν και χαρούμενοι πηδούν. Πήγαινα και γω για χάζι, σαν χωλός εχώλαινα, βρε καλώς τον, με φωνάζει μια Μεσενικόλαινα... Τι χαρά! Τι πατατράκα! ξαναχαίρε Καλαμπάκα και χωρίς περίκαλλα... μαρς και για τα Τρίκαλα. Πάμε και μες την Καρδίτσα, βγαίνουν άντρες και κορίτσια, πάμε και στο Δομοκό δίχως μαρς πολεμικό. Πάνε πια τα ξαφνικά μας, και τα Φάρσαλα δικά μας, με στρατό μαζί και στόλο μπαίνομε και μες στο Βόλο...» *Γεώργιος Σουρής - Βικιπαίδεια ** Μεσενικόλας Ο Μεσενικόλας είναι ένα από τα πιο όμορφα και ιστορικά χωριά του νομού Καρδίτσας κοντά στη λίμνη Πλαστήρα. Σε υψόμετρο 700μ. περιτριγυρισμένο από δάση δρυός και καστανιάς, το χωριό χαρακτηρίζεται σαν το μπαλκόνι της Θεσσαλίας, αφού απ' τον Μεσενικόλα το βλέμμα σας φθάνει ως τον Όλυμπο και το Πήλιο. Οι κάτοικοι του χωριού ασχολούνται κυρίως με την αμπελοκαλλιέργεια και την παραγωγή κρασιού και τσίπουρου. Περιοχή ιδανική για πεζοπορία, ορεινό ποδήλατο, ψάρεμα, κυνήγι και αξέχαστη επαφή με τη χωρίς προηγούμενο ποικιλότητα της ντόπιας χλωρίδας και πανίδας. Το όνομα προέρχεται από κάποιον μεγάλο νοικοκύρη του χωριού, που οι Φράγκοι ονόμαζαν Μεσιέ - Νικόλα. Ο ίδιος ίσως να έφερε στην περιοχή την αμπελοκαλλιέργεια και συγκεκριμένα την ποικιλία «Μαύρο Μεσενικόλα», η οποία δεν καλλιεργείται σε άλλη περιοχή της χώρας μας. Στο κέντρο του χωριού και πλάι στη φημισμένη δροσερή πλατεία με τα αιωνόβια πλατάνια, δεσπόζει η εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Η εκκλησία είναι από τις μεγαλύτερες της περιοχής του νομού Καρδίτσας, κτισμένη ολόκληρη με ντόπια πέτρα την περίοδο 1903-1905. Κάθε χρόνο στις 15 Αυγούστου σε ένα  διαμορφωμένο χώρο, μέσα σ' ένα καταπράσινο δάσος, γίνεται η Γιορτή Κρασιού Μεσενικόλα, με το περίφημο κρασί να διανέμεται δωρεάν.  Στον ίδιο χώρο, λειτουργεί Καφέ - Μπαρ - Ψησταριά. Πηγή:  .plastiras-lake.gr