Résumé
Razors pain you;
Rivers are damp;
Acids stain you;
And drugs cause cramp.
Guns aren't lawful;
Nooses give;
Gas smell awful;
You might as well live.
Dorothy Parker*
(1893-1967)
(1893-1967)
ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ.
Τα ξυράφια σε πονάνε,
Τα ποτάμια είναι υγρά ,
Τα δηλητήρια σε λερώνουν
Και τα χάπια προκαλούν κράμπες.
Τα όπλα είναι παράνομα,
Τα σκοινιά ξεχειλώνουν
Το γκάζι μυρίζει απαίσια.
Καλύτερα είναι ίσως να μείνω ζωντανή.
Τα ξυράφια σε πονάνε,
Τα ποτάμια είναι υγρά ,
Τα δηλητήρια σε λερώνουν
Και τα χάπια προκαλούν κράμπες.
Τα όπλα είναι παράνομα,
Τα σκοινιά ξεχειλώνουν
Το γκάζι μυρίζει απαίσια.
Καλύτερα είναι ίσως να μείνω ζωντανή.
[Μετάφραση: Gerontakos]
*
*"Αιρετική" αμερικανίδα ποιήτρια και σεναριογράφος. Σημάδεψε με τη
θεληματική προσωπικότητά της μιαν ολόκληρη εποχή. Συνέβαλε στην
εδραίωση του φεμινιστικού κινήματος στις ΗΠΑ. Υπήρξε συνεπής αντιφασίστρια
και για τις αριστερές της ιδέες διώχθηκε από τον Μακάρθι και τα τσιράκια του,
αφού γράφτηκε στη "μαύρη λίστα" των κομουνιστών και αποκλείστηκε από το
Χόλιγουντ και τη δημόσια πνευματική ζωή.
Το λιτό , ειρωνικό και εν πολλοίς καυστικό της ύφος τής έδωσε δικαιωματικά
το τίτλο του "θηλυκού Όσκαρ Ουάιλντ".Ανάμεσα στις πολυάριθμες οι ατάκες της
και η παρακάτω:
Men seldom make passes
Οι άντρες σπανίως την πέφτουν
At girls who wear glasses.
σε κοπελιές που φορούν γυαλιά.
***********************
ONE PERFECT ROSE
A single flow'r he sent me, since we met.
All tenderly his messenger he chose;
Deep-hearted, pure, with scented dew still wet -
One perfect rose.
I knew the language of the floweret;
'My fragile leaves,' it said, 'his heart enclose.'
Love long has taken for his amulet
One perfect rose.
Why is it no one ever sent me yet
One perfect limousine, do you suppose?
Ah no, it's always just my luck to get
One perfect rose.
ΕΝΑ ΤΕΛΕΙΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ.
Μόνο ένα, λουλούδι μου ’στειλε
από τότε που γνωριστήκαμε.
Τον πιο τρυφερό πληροφοριοδότη, διάλεξε.
Κατευθείαν στην καρδιά, αμόλυντο,
ακόμα μύριζε την πρωινή δροσιά.
Ένα “τέλειο' τριαντάφυλλο.
Την γνώριζα την γλώσσα των λουλουδιών,
“τα ευαίσθητά μου φύλλα, κρύβουν μέσα την καρδιά του' έλεγε.
καιρό τώρα, ο έρωτας, το πήρε πια το φυλακτό του.
αυτό το ένα , “τέλειο' τριαντάφυλλο.
Γιατί ποτέ, κανείς δεν μου ‘στειλε εμένα,
μια τέλεια λιμουζίνα, αναρωτιέμαι;
Α! Όχι! Εμένα η τύχη μου είναι πάντα,
μόνο να μου στέλνουν,
ένα “τέλειο' τριαντάφυλλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου