Η ΘΑΝΑΤΟΛΑΓΝΕΙΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

 Η ΘΑΝΑΤΟΛΑΓΝΕΙΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ 

ΚΑΙ Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Αναρτούμε ένα απόσπασμα από άρθρο  του χρυσαυγίτη υποψήφιου βουλευτή Βοιωτίας Κώστα Αλεξανδράκη στην ιστοσελίδα της Χ.Α. Η  θανατολαγνική   ιδεολογία που διατρέχει το άρθρο  στηρίζεται στα  ηλίθια φασιστικά και εθνοσοσιαλιστικά φληναφλήματα περί  αποβλακωμένων και ευνουχισμένων μικροαστών από τα ντόπια  όργανα της διεθνούς πλουτοκρατίας,  που πρέπει να αφυπνιστούν  και να δουν το φως το  αληθινό του εθνικισμού. Το εθνικιστικό  φως  θα δώσει περιεχόμενο και αξία στον ευνουχισμένο πολίτη, θα τον εμπνεύσει με τα ευγενές ιδανικό του πατριωτισμού, για την πραγμάτωση του οποίου θα θελήσει να δώσει μετά χαράς... και τη ζωή του. 

Το αποκρουστικό   στη θεματολογία και στην επιχειρηματολογία  του για κάθε φυσιολογικό άνθρωπο αρλουμπογράφημα του Αλεξανδράκη δε διαθέτει ίχνος πρωτοτυπίας. Αναμασά  παλιά φασιστικά  κείμενα  του μεσοπολέμου που εκφράζουν τον πυρήνα της ιδεολογίας ολοκληρωτικών συστημάτων , στην Ιταλία, τη Γερμανία, την Ισπανία, την Πορτογαλλία, τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία κλπ . Όλα τους ήταν θανατολαγνικά,   επικαλούνταν  δηλαδή το θάνατο ως  εμπνευστή   των  "συντρόφων  με τα μαύρα πουκάμισα",  που θυσιάζονται  για τις εθνικές αξίες πολεμώντας την παρηκμασμένη δημοκρατία και τον τρισκατάρατο  σοσιαλισμό,  τέλειωναν  δε με τη φρικιαστική επωδό ΖΗΤΩ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ, όπως ακριβώς κάνει ο ανυπόκριτος θαυμαστής του νεκρόφιλου φασισμού Αλεξανδράκης.

Έχοντας προ πολλού συνειδητοποιήσει  ότι ξένοι και παρεπίδημοι εσμέν επί της γης, είμαστε φανατικοί θαυμαστές της ζωής. Οι θανατοφιλικές θεωρίες μάς αφήνουν παγερά διάφορους, ιδιαίτερα   αυτές που περιβάλλονται τον  εθνοσωτήριο εθνοπατριωτικό  μανδύα .Γιατί , όπως έλεγε και ο φίλος μου ο Φανούρης, Καλύτερα μιας ώρας παραπάνω  γλυκά να την περνώ στη γη, παρά για μια ιδέα να είμαι κάτω απ΄αυτήν! Και τι ιδέα: Φασιστική!  Μεγάλη ξεφτίλα!Ασε μας , ρε άνθρωπέ μου! Δεν πας να σε κοιτάξει κανένας γιατρός...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ:

* 1. Καλούν με σύνθημα «Ζήτω ο θάνατος»

*2.  Η γοητεία του φασισμού

" [......] Ο Θάνατος δεν είναι ότι χειρότερο μπορεί να μας συμβεί. Αντιθέτως σε αρκετές περιπτώσεις είναι το καλύτερο που μπορεί να μας συμβεί. Είναι προτιμότερη μια ζωή ψέματος και δικαιολογιών ή ένας αληθινός Θάνατος; Είναι προτιμότερο να ζει κάποιος με το κεφάλι κατεβασμένο ή να πεθάνει με το κεφάλι ψηλά; Είναι προτιμότερη η ξεφτίλα από τον Θάνατο; Είναι προτιμότερο να ζει κάποιος εγωιστικά σκεπτόμενος ή να πεθάνει δίνοντας τον εαυτό του θυσία στο Έθνος; Για κάθε ιδανικό μπορείς να περιμένεις να το υπερασπιστεί κάποιος άλλος και να τον χειροκροτήσεις ή να το υπερασπιστείς ο ίδιος χωρίς να περιμένεις καμμία ανταμοιβή. Ο Διγενής μπορεί τελικά να κερδίσει τον Θάνατο και στην πραγματικότητα το έκανε. Πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι στην ζωή μας κάνουμε μία ξεκάθαρη επιλογή. Να πράξουμε το καθήκον μας απέναντι στους νεκρούς και τους αγέννητους κερδίζοντας την αιωνιότητα ή να καθίσουμε να μετράμε τον χρόνο που περνά καταναλώνοντας άσκοπα και τελικά να χαθούμε στην λήθη. Μία, πιστεύω, ενδιαφέρουσα παρατήρηση είναι ότι σε αντίθεση με το Ελληνικό πάνθεον ο Θεός του Θανάτου με το όνομα Μοτ υπήρχε, αλλά δεν λατρευόταν στο αντίστοιχο Ιουδαϊκό πάνθεον. Βλέπουμε λοιπόν καθαρά ότι σήμερα έχουμε υιοθετήσει την Εβραϊκή οπτική γωνία σχετικά με τον Θάνατο και συνεπαγωγικά και για την ζωή. Ο Θάνατος μπορεί να αποτελεί αδερφό μας και συνοδοιπόρο μας στον αγώνα για το Έθνος και για την αιωνιότητα. Δεν είναι εχθρός, αλλά η μάνα που θα σου πει "πολέμησες αρκετά, ήσουν γενναίος, ήρθε η ώρα να ανταμειφτείς". Είναι αυτός που στο τέλος υπογράφει ότι έζησες την ζωή σου άξια, γιατί πριν τον Θάνατο όλα μπορούν να αλλάξουν. Για αυτό: ΖΗΤΩ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ! ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!"

Κώστας Αλεξανδράκης