Ο ΚΥΡ ΑΝΤΩΝΗΣ

Ο ΚΥΡ ΑΝΤΩΝΗΣ 

Ο κυρ Αντώνης πάει καιρός που  ζει μες στης σύγχυσης την αχλύ

απ΄τη μια ως  δικηγόρος κάργα , από την άλλη  ως  υπουργός  πολύ.

Είχε  πολλές περγαμηνές και δίπλωμα  εις την  Αριστερά

Μες στις νεφέλες επέλεξε να  ζει , να  λέει λόγια παχιά.

Αχ κυρ Αντώνη,  πώς σ΄ αγαπάμε και με τον πόνο σου μαζί πονάμε,

γιατί πολλά   παλούκια  πηδάμε που μας επέβαλαν  οι μνημονιακοί

και το θυμό σου ποτέ δεν ξεχνάμε, σαν τα παιδιά  χειροκροτάμε,

αλλά στη μάχη  αδιάβαστοι θα πάμε , πες συ την  προσευχή.

Ο κυρ Αντώνης ποτές του  δε βιάζεται να βάλει την υπογραφή,

μα όταν την τζίφρα θα βάλει, λέει πως του έχει επιβληθεί,

γιατί το βράδυ στα όνειρά του η Αριστερά τον έχει επισκεφθεί

"Πού πήγε η νιότη  που έναν άλλο  έδειχνε;", ρωτάει  η χαραυγή.

Αχ κυρ Αντώνη,  πώς σ΄ αγαπάμε και με τον πόνο σου μαζί πονάμε,

γιατί πολλά   παλούκια  πηδάμε που μας επέβαλαν  οι μνημονιακοί

και το θυμό σου ποτέ δεν ξεχνάμε, σαν τα παιδιά  χειροκροτάμε,

για σε στη μάχη  αδιάβαστοι θα πάμε , πες και καμιά  προσευχή.

Σίγουρα κάποιο βράδυ ο κυρ Αντώνης ως υπουργός θα κοιμηθεί

κι όταν ξυπνήσουμε θα τον καρτεράμε στο υπουργείο να φανεί.

Μα ο κυρ Αντώνης απ΄του σπιτιού του δε θα ΄βγει τη θαλπωρή,

αφού για πάντα μες στ΄ όνειρό του το αντιμνημονιακό  θα ζει.