ΑΠΟΡΙΕΣ

ΑΠΟΡΙΕΣ

Ποιος είδε φιλότιμο κι εργατικό δικαστικό
ή  ατρόμητο μέχρι θυσίας αστυνομικό,
που παρανόμως όβολα να μη γυρεύουν
και  για το καθήκον να μην  παζαρεύουν;

Ποιος είδε πατριώτη συνδικαλιστή,
που να μην έχει συνείδηση ληστή,
που απ΄ το κράτος ελάχιστα να κλέβει
κι  απεργίες να μη μαγειρεύει;

Ποιος είδε  Έλληνα καπιταλιστή
χωρίς  το ήθος ωμού  εκβιαστή,
να μην διαθέτει απάτης συνεργείο
και να μη διαφθείρει υπουργείο;

Ποιος είδε παπά σε όλα χριστιανό
που να μη πετά κατά της ύλης  τον κεραυνό
αλλά πριν λαλήσαι αλέκτωρ τρις,
να πουλάει το Χριστούλη  για τ΄ αργύρια ευθύς;

Ποιος είδε Έλληνα που το κοινό και το δημοτικό
να τ΄ αγαπά σαν να ΄τανε  ιδιωτικό,
να το φροντίζει και να το προστατεύει
αντί να το πληγώνει και να το σημαδεύει;

Ποιος είδε πολιτικό που να μην είναι λαϊκιστής
και από πάνω στενός τοπικιστής κι εθνικιστής,
που να μη ζητιανεύει από την Ευρώπη χρήμα
αλλά όπου σταθεί να μη της τα σούρνει χύμα.

Στον τόπο αυτό  ο κάθε τραμπούκος φαλλοκράτης
δηλώνει  «γνήσιος και πατεντάτος» δημοκράτης,
αλλά ενώ υπερασπίζεται με πάθος τη σημαία
το λάκκο σκάβει στη Δημοκρατία  υποβολιμαία.

Στον τόπο αυτό όλοι είναι «άγιοι» για τον εαυτό τους
μπρος στο συμφέρον όμως  ισχύει  το δίκιο  το δικό τους
λάθη δεν κάνουνε ποτές αυτοί,  αφού πάντα  οι άλλοι φταίνε,
φροντίζοντας επιμελώς  τις προσωπικές τους ενοχές να καίνε.