ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΜΑΣ ΚΕΙΜΕΝΑ

EINAI ENA  ΠΕΡΙΒΟΛΙ  ΜΕ ΥΒΡΕΙΣ,

 ΕΙΡΩΝΕΙΕΣ ,  ΚΑΚΟΗΘΗ ΣΧΟΛΙΑ,

 ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΕΙΣ  ΚΑΙ ΕΜΠΑΘΗ ΑΝΑΘΕΜΑΤΑ

ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ AΡΧΑΙΩΝ  ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ 

ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ.

Αυτά τα κείμενα διαβάζονται ή ψάλλονται

καθ΄όλη τη διάρκεια του έτους στις λειτουργίες

που τελούνται στους ναούς μας, αλλά διαφεύγουν

της προσοχής των "πιστών", οι οποίοι στη 

συντριπτική τους πλειοψηφία δεν είναι σε θέση

 λόγω γλώσσας να τα καταλάβουν.    

1

"Χαίρε, φιλοσόφους ασόφους δεικνύουσα,

Χαίρε, τεχνολόγους αλόγους ελέγχουσα,

Χαίρε, ότι εμωράνθησαν οι δεινοί συζητηταί,

Χαίρε, ότι εμαράνθησαν οι των μύθων ποιηταί,

Χαίρε, των Αθηναίων τας πλοκάς διασπώσα …"

Απόσπασμα από τον Ακάθιστο Ύμνο, έργο αφιερωμένο στην Παναγία από άγνωστο υμνογράφο του 6ου αιώνα. Το νόημα των παραπάνω στίχων είναι ένα εγκώμιο της  καταλυτικής επίδρασης της Παναγίας πάνω στην πνευματική παρακαταθήκη των αρχαίων Ελλήνων, έτσι όπως εμφανίζεται μέσα από τα έργα των φιλοσόφων, των ρητόρων και των ποιητών ειδικότερα του Χρυσού Αιώνα των Αθηνών. Η Παναγία είναι η θριαμβεύουσα πνευματική δύναμη που ξεσκεπάζει ως... βλακώδη τη διαλογική αναζήτηση της αλήθειας από τους αρχαίους φιλοσόφους, αφού στην ουσία αυτοί είναι... άσοφοι, και καθιστά ξεπερασμένη την αρχαία ποίηση , επειδή στηρίζεται σε αναχρονιστικούς μύθους.

 _____________________________

2

Τί φυσώσιν και βαμβεύουσιν οι Έλληνες;

Τί φαντάζονται προς Άρατον  (Σημ. στωικό φιλόσοφο και μαθηματικό) τον τρισκατάρατον;

Τί πλανώνται προς Πλάτωνα;

Τί Δημοσθένη στέργουσι τον ασθενή;

Τί μη νοούσι Όμηρον όνειρον αργόν;

Τί Πυθαγόραν θρυλούσιν τον δικαίως φιμωθέντα»

  Ρωμανού του  Μελωδού «Ύμνος εις Πεντηκοστήν»  (Απόσπασμα)

__________________________

3

Ελάχιστα από τα πάμπολλα τεκμήρια 

που περιέχουν τα Μηναία της επίσημης Εκκλησίας μας

«Θεολόγω σου στόματι, θεολόγε Γρηγόριε… εξήρανας την μωρίαν Ελλήνων και το ψεύδος» (Μικρός Εσπερινός, σελ. 203, διαβάζεται 25 Ιανουρίου, του Αγίου Γρηγορίου).

«Εξέστησαν δαίμονες και Έλληνες οι άθεοι» (Κανόνας, Ωδή ε΄, σελ. 65).
«Μανίας ελληνικής το φρύαγμα κατεπατήσατε» (Κανόνας, Ωδή α΄, σελ. 91).

«Σοφία κρείττονι καλλωπιζόμενος, τους σοφούς των Ελλήνων, θεαρχικώ σθένει απεμώρανας» (Κανόνας, Ωδή δ΄, σελ. 84, 22 Μαρτίου).

«Μάρτυρες Χριστού πανεύφημοι κατακρατούσης ποτέ της Ελλήνων σκαιότητας και ωθούσης άπαντας προς αθέμιτα βάραθρα» (Εσπερινός, σελ. 111, 28 Απριλίου).

«Θείου Πνεύματος τη φωταυγία, σκότος έλυσας πολυθεΐας και κατήργησας Ελλήνων μυθεύματα» (Ορθρος, σελ. 42, 10 Μαΐου).

«Σοφία Θεού, Ιουστίνος ο σοφός, κεκοσμημένος, την των Ελλήνων απεμώρανεν φιλοσοφίαν εν χάριτι» (Κανόνας, Ωδή ζ΄, σελ. 8, 1 Ιουνίου).

«Των τυράννων ήλεγξας τας πονηράς επινοίας και Ελλήνων ήσχυνας την αθεώτατην πλάνην» (Κοντάκιο κανόνα, σελ. 69, 18 Ιουνίου).

«Έρρει των Ελλήνων τα σαθρά πλάνης σεβάσματα και σεσιγήκασι της ματαιότητος άπασαι αι διπλόαι και το ψεύδος αυτών» (Κανών, ωδή η΄, σελ. 122, διαβάζεται στις 23 Ιουλίου, του Φωκά του ιερομάρτυρος).

«Σοφίαν ευράμενος, την ενυπόστατον απεμώρανας Ελλήνων την σοφίαν» (Κανών, ωδή α΄, σελ. 134).

«Καταπτύσας των στωικών φιλοσόφων, των απορρήτων μυστηρίων γνώστης εγένετο» (Δοξαστικό εσπερινού, σελ. 16, 3 Οκτωβρίου).

«Μονάδα τρισάριθμον ομολογήσαντες, άγιοι, των Ελλήνων ελύσατε πολύθεον φρόνημα και μωράν σοφίαν» (Εσπερινός, σελ. 106, 15 Νοεμβρίου).

«…των γαρ αλιέων ζηλώσας την παρρησίαν και την σκηνορράφων θεολογίαν, την Πλάτωνος μυθολογίαν και την στωικήν φλυαρίαν λόγοις και έργοις κατέρραξε» (Δοξαστικό Εσπερινού, σελ. 122, 18 Νοεμβρίου).

«Ευστράτιος, ο της Ελλήνων μυθοπλασίας στηλιτευτής και της χριστιανών θεοσοφίας κήρυξ» (Αίνοι, σελ. 98, 13 Δεκεμβρίου).