ΓΗΡΑΤΕΙΑ

"Ναι, το θέμα των γηρατειών με συνάρπαζε και με τρόμαζε πάντα , κι είναι ένα σημαντικό θέμα όχι μόνο για το (έργο μου Εγώ και ο ) Καμίνσκι αλλά και στο τρίτο έργο της Μέτρησης (του κόσμου). Γιατί διάλεξα αυτό το θέμα; Σίγουρα είχα πολλές αφορμές, η σημαντικότερη όμως είναι ότι γεννήθηκα όταν ο πατέρας μου ήταν ήδη σαράντα επτά ετών, ήταν δηλαδή πιο μεγάλος από ό,τι είναι συνήθως ένας γονιός. Έζησα , με άλλα λόγια, από πολύ κοντά αυτά που προκαλεί το γήρας στον άνθρωπο, τη σωματική και πνευματική αδυναμία. Κατάλαβα από νωρίς ότι είναι ψέμα αυτό που λέγεται, ότι με τα χρόνια οι άνθρωποι γίνονται σοφότεροι, ότι ηρεμούν, ότι δέχονται γαλήνια τα γηρατειά. Συνήθως οι γέροι είναι νέοι φυλακισμένοι σε κορμιά γέρων, δηλαδή άνθρωποι που κανένας δεν τους προετοίμασε για το πόσο γρήγορα καταλήγεις σε αυτό το σημείο.Όσο για το δικό μου φόβο για τα γηρατειά, δεν είναι ακριβώς φόβος, κάτι δηλαδή που να με κάνει να ξαγρυπνώ ή να μου προκαλεί πανικό, είναι η συνείδηση της τραγικότητας της ζωής. Δεν μπορώ να πω ότι δεν με απασχολούν, και σίγουρα θα χαιρόμουν αν μπορούσα να τα αποφύγω. Τα γηρατειά όμως δεν τα αποφεύγει κανείς, εκτός κι αν πεθάνει νωρίς, πράγμα που δεν το βρίσκω καθόλου καλή λύση".

Ντανιέλ Κέλμαν (συγγραφέας)*. Απόσπασμα συνέντευξης από την τηλεοπτική  εκπομπή "Οι κεραίες της εποχής μου".Δημοσιεύεται στο ομότιτλο βιβλίο, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη.

 

ΔΕΙΤΕ: Ντάνιελ Κέλμαν - Βικιπαίδεια