ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!

Η ΑΝΟΙΞΙΣ 

(Κατά το Ιταλικόν) 

Χελιδόνας ορών αντικρύ μου,

"Ήλθον πάλιν" κραυγάζω με πόνον.

Ω! τας βλέπω και κλαί΄η ψυχή μου

-η καλή μου δεν φαίνεται μόνον.

Αμβροσίαν το έαρ εκχύνει

Εις του δάσους τ΄ατίμητα κάλλη

Αηδόνων φωνή το καλλύνει

Αλλ΄εκείνη- συγχρόνως δεν ψάλλει.

Τα πτηνά περιίπτανται λάβρα

Μαγικού ωσάν κάτοικοι κόσμου

Μουρμουρίζει ματαίως η αύρα,

Όλα μαύρα παρίσταντ΄εμπρός μου.

Μυροβόλα φυτά τριγυρίζουν 

Το κρυστάλλινον νάμα της κρήνης

Όλα κύκλω μου μόσχον μυρίζουν

Τι αξίζουν -απούσης εκείνης;

Γ.Ζ.*

Περιοδικόν "Ευτέρπη" τ.5, αρ. 115, 1852

*(ΣΣ.: Τα ακρωνύμια  υπονοούν μάλλον τον ποιητή Γεώργιο Ζαλόκωστα, 1805-1858.)